جواب:پرسشگر گرامی با سلام و سپاس از حسن اعتمادتان به مشاوره راسخون، تشکر می‌کنیم در آموزه های دینی نمازی با عنوان(وحشت) وجود ندارد بلکه آنچه به این نام در بین مردم معروف شده است نماز «لیلة الدفن» یا «صلاة الهدیه»[1] می باشد و آن نمازى است که در شب اول دفن مؤمن براى او خوانده مى شود و به این خاطر نماز وحشت نامیده شده که فردى که از دنیا رفته هنوز با عالم قبر آشنایى و انسى ندارد و در خود احساس ترس و وحشت دارد و این نماز با فضل الهى وحشت را از او دور مى کند، پس در واقع نماز رفع وحشت است نه نماز وحشت. درباره زمان خواندن این نماز گفتنی است، گر چه بین مؤمنین مرسوم است که بین نماز مغرب و عشا خوانده شود اما ظاهر آن است که در تمام طول شب اول دفن میت (از اول شب تا صبح) می توان آن را اقامه کرد، اگر چه بهتر، بعد از نماز عشا است.[2] اما دربارۀ چگونگى خواندن نماز وحشت تعبیراتی در کلمات فقهاء وجود دارد: 1. در رکعت اول سوره حمد و سپس آیه الکرسى است و خواندن از «الله لا اله الا هو» تا «و هو العلی العظیم»[3] کافی است.[4] (بدون سوره توحید) و در رکعت دوم سوره حمد و سپس 10 مرتبه سوره قدر «انا انزلناه» خوانده مى شود و وقتى نماز تمام شد، چنین گفته مى شود: «اللهم صل على محمد و آل محمد و ابعث ثوابها الى قبر فلان» و به جاى کلمه فلان، نام میت را مى برد. 2. در رکعت اول بعد از حمد آیة الکرسى را بنا بر احتیاط تا «فِیها خالِدُونَ» خوانده و... .[5] بنابراین امام خمینی (ره) نیز به خواندن تا «فِیها خالِدُونَ» فتوی نداده است بلکه در این امر احتیاط نموده اند. البته نماز دیگرى در این مورد نقل شده است که پیامبر (ص) در موردش چنین فرمود: «هیچ ساعتى در نزد میت سخت تر از شب اول قبر نیست، پس بر مردگان خود رحم کنید با صدقه دادن و اگر قدرت صدقه دادن نداشتى دو رکعت نماز براى میت به این ترتیب بخوان: در رکعت اول بعد از حمد، دو مرتبه سوره توحید و در رکعت دوم بعد از حمد، ده بار سوره تکاثر بخواند و بعد از نماز چنین بگوید: اللهم صل على محمد و آل محمد و ابعث ثوابها الى قبر ذلک المیت فلان ابن فلان (به جاى فلان اول نام خود میت و به جاى فلان دوم، نام پدرش را مى گوئى)».[6] در روایت آمده که این نماز باعث راحتى میت و گشادگى قبر او تا روز قیامت و زیاد شدن حسنات و ثواب هاى انجام دهنده این نماز و بالارفتن درجه او مى شود.[7] -------------------------------------------------------------------------------- [1]. عاملى، حرّ، محمد بن حسن، وسائل الشیعة، ج ‌8، ص 168، ح 10328، مؤسسه آل البیت(ع)، قم، اول، 1409 ه‍ ق. [2]. قمّى، شیخ عباس، الغایة القصوى فی ترجمة العروة الوثقى، ج‌1، ص 262، منشورات صبح پیروزى، قم، اول، 1423 ه‍ ق. [3] . بقره، 255. [4]. نک: گلپایگانى، سید محمد رضا، مجمع المسائل ج‏1، ص 190، س 261، دار القرآن الکریم، قم، دوم، 1409 ه‍ ق. [5] . امام خمینى، سید روح اللّٰه، نجاة العباد، ص 62، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینى، تهران، اول، 1422 ه‍ ق؛ الغایة القصوى فی ترجمة العروة الوثقى، ج‌1، ص 262. [6]. نجاة العباد، ص 62. [7] . قمی، شیخ عباس، حاشیه مفاتیح الجنان، مترجم: الهی قمشه ای، مهدی، نماز براى اموات، ص 402، نشر مؤمنین، چاپ چهارم، قم، 1381ش.