ساعات‌ بین‌ الطلوعین‌ ساعات‌ بین‌ الطلوعین‌؛ یعنی‌، از طلوع‌ فجر تا طلوع‌ آفتاب‌ از ساعات‌ بهشتی‌ است‌. حضرت‌ سجاد(ع‌) به‌ ابی‌حمزه‌ ثمالی‌ فرمود:خواب‌ مکن‌ قبل‌ از طلوع‌ آفتاب‌ که‌ من‌ از برای‌ تو دوست‌ نمی‌دارم‌؛ زیرا حق‌ تعالی‌ روز بندگان‌ را در این‌وقت‌ قسمت‌ می‌کند. از پیامبر اکرم‌(ص‌) روایت‌ است‌ َا عَجَّتِ الْأَرْضُ إِلَى رَبِّهَا عَزَّ وَ جَلَّ کَعَجِیجِهَا مِنْ ثَلَاثٍ مِنْ دَدمٍ حَرَامٍ یُسْفَکُ عَلَیْهَا أَوِ اغْتِسَالٍ مِنْ زِنًى أَوِ النَّوْمِ عَلَیْهَا قَبْلَ طُلُوعِ الشَّمْسِ (من‏لایحضره‏الفقیه- جلد4- ص20) زمین به سوی پروردگارش، فریادی مانند این سه فریاد بر نمی آورد: 1- فریاد از خونی که به ناحق بر روی او می ریزد. 2- آب غسلی که با عمل زنا واجب شده است. 3- خوابی که پیش از طلوع خورشید باشد. هم‌ چنین‌ وارد شده‌ است‌:مرغ‌های‌ بریان‌ شده‌ و میوه‌ای‌ که‌ برای‌ بنی‌ اسرائیل‌ از آسمان‌ می‌آمد هنگام‌ بین‌ الطلوعین‌ بود وهر کس‌ در خواب‌ بود محروم‌ می‌شد. حضرت‌ علی‌(ع‌) فرمودند:هرگز سفیده‌ پدیدار نشد که‌ علی‌ در خواب‌ باشد. به‌ همان‌ اندازه‌ که‌ خواب‌ اول‌ شب‌، نزد اسلام‌ مرغوب‌ است‌ خواب‌ بین‌ الطلوعین‌ کراهت‌ دارد. بین الطلوعین یعنی بین دو دمیدین(طلوع) روشنایی، یعنی بین طلوع فجر(نماز صبح) تا طلوع آفتاب و زمانی که هوا تقریبا گرگ و میش شده است. عَنْ أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ ع أَنَّ النَّوْمَ قَبْلَ طُلُوعِ الشَّمْسِ وَ قَبْلَ صَلَاةِ الْعِشَاءِ یُورِثُ الْفَقْرَ وَ شَتَاتَ الْأَمْرِ (مستدرک‏الوسائل- جلد 5 - ص 1 خواب پیش از طلوع خورشید و نیز خواب قبل از نماز عشاء، باعث فقر و پریشانی امور می شود. عَنْ عَلِیِّ بْنِ الْحُسَیْنِ ع فِی حَدِیثٍ قَالَ لَا تَنَامَنَّ قَبْلَ طُلُوعِ الشَّمْسِ فَإِنِّی أَکْرَهُهَا لَکَ إِنَّ اللَّهَ یُقَسِّمُ فِی ذَلِکَ الْوَقْتِ أَرْزَاقَ الْعِبَادِ عَلَى أَیْدِینَا یُجْرِیهَا (وسائل‏الشیعة - جلد6 - ص 498) هرگز قبل از طلوع خورشید نخواب که من آن را برایت خوب نمی دانم، زیرا خدواند در آن وقت، روزی بندگانش را به دست ما تقسیم می کند. قال الرضا ( علیه السلام ) : الملائکه تقسم ارزاق بنی آدم ما بین طلوع الفجر الی طلوع الشمس فمن نام فیما بینها نام عن رزقه.[1] مابین طلوع سپیده صبح تا طلوع خورشید ملائکه الهی ارزاق انسان ها را سهمیه بندی می نمایند. هر کس در آن زمان بخوابد، غاقل و محروم خواهد شد. در این حدیث امام(ع ) توجه انسانها را به ارزش و اهمیت خاص ما بین الطلوعین جلب می کند. مابین الطلوعین از ابتدای طلوع اولین طلیعه صبح (فجرصادق) تا طلوع خورشید عالمتاب را شامل می شود که حدودا یک ساعت و نیم طول می کشد. اما جزء ساعات بسیار شریف و گرانبهای عمر به شمار می آید و بیداری در آن ارزش زیادی دارد. چرا که طبق سخن امام(علیه السلام) میزان بهره مندی انسان از مواهب حیاتی و میزان روزی او در این ساعت مشخص می شود حتی برنامه روزانه انسان در همین ساعت رقم می خورد و همین روزها را که کنار هم بگذاریم عمر و زندگی آدمی را می سازند و بیدار بودن آدمی در ساعت مابین الطلوعین باعث بیداری او در طول عمر و زندگانیش می شود. غفلت در این ساعت هم باعث غفلت او در طول روز و در نتیجه در طول عمر و زندگیش می شود. شاید بر اساس همین مطلب است که در بعضی از روایات از این ساعت به ساعت "غفلت " تعبیر شده است. یعنی غفلت در این ساعت می تواند همه عمر انسان را شامل شود و در بر بگیرد. در حدیث آمده است : ابلیس لعین لشکریان خود را در دو وقت، هنگام طلوع خورشید و غروب آن، پراکنده می سازد، چرا که ایندو ساعت دو ساعت غفلتند. [2] و خیلی راحت مورد غفلت انسانها واقع می شوند. [1] - وسائل الشیعه ج 6 ص 49 [2] -کا