با سلام دوست عزیز چنانچه توضیح دادید ، بیش از آنکه شما ذهنتان را کنترل کنید ، ذهنتان شما را کنترل می کند. علت آن است که به این افکار بهای زیادی داده اید و بیش از حد با آنها درگیر شده اید. دوست عزیز در شرایط حاضر تحصیل برای شما یک ارزش است و در مسیر این ارزش، اهدافی را تعیین کرده و برای آن برنامه ریزی کرده اید. در مسیر رسیدن به هر هدفی موانعی وجود دارد . موانع دو دسته هستند: موانع درونی و موانع بیرونی. موانع بیرونی ، هر آنچه که در بیرون از وجود شماست که مانع از رسیدن شما به اهدافتان می شود . مثل نداشتن برنامه صحیح برای درس خواندن، تداخل برنامه های نامربوط، عدم همکاری خانواده در این راستا و .... است که با کمک رویکردهای حل مسئله می توان به حل آن پرداخت . اما مشکل اصلی شما در حال حاضر موانع درونی است. موانع درونی افکار، احساسات، امیال و خاطراتی است که مانع از درس خواندن شما می شود. اما در مورد دنیای درون نمی توان با کمک حل مسئله مشکل را برطرف کرد. حل مسئله در این زمینه یعنی درگیر شدن با افکار. شما تاکنون درگیر افکارتان بوده اید و سعس کرده اید با راهکارهای مختلف آنها را متقاعد کنید که به ذهنتان خطور نکنند و شما را اذیت نکنند. اما درگیری با این افکار یعنی بها دادن به آنها و در نتیجه جولان بیشتر این افکار . ممکن است در این راستا سعی کرده باشید که مانع از این افکار شوید و مثلا با روشهای مختلف مانع از ورود آنها به فکرتان شوید ولی این راهکار هم در طولانی مدت نمی تواند اثرگذار باشد. پس نه درگیری با این افکار کارساز است و نه ممانعت از آنها. اکنون استعاره ای را برایتان توضیح می دهم تا مطلب واضحتر شود. تصور کنید شما راننده یک اتوبوس هستید و به قصد رسیدن به تهران مسافران خود را سوار به اتوبوس کرده اید. در مسیر رسیدن به تهران چند نفر مانع از حرکت شما شده، جلوی شما را گرفته و به اجبار سوار اتوبوس شما می شوند. در طی مسیر بسیار سر و صدا می کنند و آرامش شما و سایر مسافران را به هم می زنند. آنقدر سر و صدا می کنند تا مجبور می شوید اتوبوس را متوقف کرده و به بحث و گفتگو با آنها پرداخته تا ساکت شوند. اما آنها همچنان به سروصدای خود ادامه می دهند، به صحبت با آنها می پردازید و از آنها می خواهید که آرام باشند. در نهایت به این شرط آرام می شوند که هر آنچه آنها گفتند انجام دهید. شما هم به ناچار در مقابل آنها تسلیم شده و به خواسته آنها گوش می دهید. آنها از شما می خواهند که به تران نروید و مسیر خود را عوض کرده به هر جایی که آنها می خواهند بروید. شما هم برای اینکه آنها آرام شوند مسیر خود را تغییر داده و هیچگاه به تهران نمی رسید. اکنون به شما بر می گردید . شما روزی تصمیم گرفتید که از نظر تحصیلی فرد موفقی شوید و برای رسیدن به این ارزش، هدف درس خواندن را انتخاب کرده و برای رسیدن به این هدف برنامه ریزی کرده و سوار به اتبوس شدید. در این مسیر افکار و احساسات خوبی را سوار کرده و شروع به حرکت کردید. اما در حین درس خواندن و حرکت به سوی این مسیر افکار و احساسات نامناسب و آزار دهنده هم سوار بر ذهن شما شده و شروع به سروصدا کرده و مانع از درس خواندن شما می شوند. آنها شما را حسابی خسته و اذیت می کنند . در نتیجه درس خواند را متوقف کرده و درگیر بحث با آنها می شوید و از آنها می خواهید آرام باشند و شما در عوض هر آنچه آنها خواستند انجام می دهید. در نهایت آنها از شما می خواهند که از هدف درس خواندن دست کشیده و هر آنچه آنها می خواهند انجام دهید. شما هم برای آنکه آنها را آرام کنید به خواسته آنها پرداخته و از هدف درس خواندن دور می شوید. اما آیا راه حل درست همین است؟ مسلما خیر. بهترین راه آن است که تنها به هدف خود یعنب درس خواندن فکر کنید به قصد رسیدن به این هدف رانندگی کنید. شما درس بخوانید افکار هم سروصدا می کنند. شما بی توجه به این سروصداها درس بخوانید. مسافران سروصدا می کنند اما شما همچنان به رانندگی به سمت تهران ادامه می دهید. در این صورت نتیجه چه خواهد بود؟ این مسافران پس از مدتی سروصدا وقتی با بی توجهی شما روبرو شدند و نتوانستند شما را به هرجا می خواهند ببرند از اتوبوس پیاده خواهند شد. پس اگر با وجود هجوم افکار پوچ و بیهوده همچنان به درس خواندن ادامه دهید به تدریج این افکار از ذهنتان رخت بر می بندند و ذهن شما را ترک می کنند. البته در شروع کار، با تکلیف سختی مواجه خواهید بود. انجام این کار ابتدا آسان نخواهد بود و به تلاش و پشتکار زیادی نیاز دارد. فرض کنید اکنون ساعت 8 صبح است و شما تصمیم دارید درس بخوانید. همینکه شما شروع به خواندن کردید افکار به ذهنتان هجوم می آورند. به خود می گویید : وااااای دوباره اینها آمدن، دوباره درس خواندنم با مشکل مواجه می شود، دوباره این ترم نتیجه مورد نظر را نمی گیرم و .... . اما پیش از اینکه این حرفها را شروع کنید با بیتوجهی به افکار ، به درس خواندن ادامه دهید. چند ساعت اول درس خواندن، این افکار همچنان در ذهنتان جولان می دهند و ممکن است مطالعه شما کیفیت لازم را نداشته باشد. مهم نیست. شما به درس خواندن ادامه دهید. در نهایت این افکار هم با بی نتیجه دیدن تلاشها، از اتوبوس ذهنتان پیاده شده و شما را رها می کنند. تأکید می کنم که روش نیاز به تلاش و مداومت دارد تا اثرگذاری لازم را داشته باشد.