با سلام من در زمینه تحصیلی همیشه موفق بوده ام. همیشه نمره های عالی چون به درس خواندن علاقه زیادی دارم. در حال حاضر دلم میخواهد برای دکترا بخوانم و مطمئنم با رتبه خوبی قبول میشوم اما به دلایلی شک دارم.اولا اینکه خانواده ام علاقه ای به تحصیل من ندارند و دوست دارند کار کنم. خودم هم همین را ترجیح میدهم چون پول توجیبی من اصلا کفاف من را نمیدهم و نمیخواهم با مضیقه مالی درس بخوانم. از طرفی اگر نتوانم کار پیدا کنم ماندن در خانه برایم عذاب آور میشود و فکر میکنم مشکل اصلی خانواده است.از وقتی به یاد دارم از خانه فراری بودم. در کودکی فضای خانه ما نامناسب بود و من دائما در حال تماشای دعوا کردن و قهر کردن پدر و مادر وخواهر وبرادر هایم بودم و و دانشگاه به نوعی برایم مثل یک محل فرار بود.الان که درسم در حال اتمام است مدام نگرانم که برگشتن به خانه من را دچار افسردگی میکند.هنوز هم تحمل خانه را ندارم. خانواده ام را دوست دارم اما پس از مدتی در خانه ماندن افسرده ام میکند متاسفانه همیشه خودم را دست کم گرفته ام در خانه حتی با مادرم هم در مورد مسائل خصوصی ام راحت نیستم. حتی نیازهای مالی ام را با آنها مطرح نمیکنم. مشکل دیگری که دارم در رابطه با دوستم هست.چون همیشه با هم در خوابگاهیم و چند سال از رابطه مان میگذرد فکر میکنم خیلی به او وابسته شده ام.شاید به این دلیل باشد که محبتی که کمتر از خانواده دریافت کرده ام را همیشه ازو میگرفتم. میدانم که خیلی زیاد دوستم دارد و من هم به خاطر علاقه زیادم شدیدا روی او حساس شده ام.میترسم با رفتنش باز دچار ناراحتی شوم.همیشه به من میگوید تو دنبال غم و غصه هستی البته مطوئنم مرا به خوبی و خیلی زیاد میشناسد.خلاصه من از آینده پیش رویم میترسمو بسیار سردر گمم منتظر راهنمایی شما هستم ممنون