باسلام. برادر گرامی توصیه ما به همتایی فرهنگی در ازدواج است، زیرا زن و مردی که تشابه فرهنگی دارند راحت تر با هم کنار می آیند و در تضاد فرهنگی، تحمل فراوانی لازم است.پس لازم است اگر نمی خواستید به این توصیه عمل کنید حتما قبل از تصمیم به ازدواج، با فرهنگ و آداب و رسوم طرف مقابل آشنا شوید و بعد از این آشنایی ، اگر قدرت انطباق داشتید، ازدواج کنید. در موارد بسیاری به سبب تفاو.ت آداب و رسوم، لباس، زبان و لهجه، درگیری از همان محفل عروسی آغاز می شود و در مواردی حتی قبل از عروسی و در مقدمات ازدواج از جمله خرید عروسی، جهیزیه، محفل عروسی و ... اختلافات بروز می کند. دختر و پسری از دو فرهنگ متفاوت در دانشگاه با هم آشنا می شوند و به هم دل می بندند و یکدیگر را برای ازدواج بر می گزینند که افزون بر مشکلات عدم شناخت کافی اینگونه آشنایی ها همانطور که خودتان هم به آن اشاره کرده اید وقتی برای ازدواج اقدام می کنند با آداب و رسوم عجیبی روبرو می شوند. مثلا در منطقه ای دادن جهیزیه به دختر رسم نیست. در جایی رسم است که داماد جهیزیه بیاورد. در جایی دیگر، هنگام خرید عروسی، داماد باید برای تمام نزدیکان دختر هدیه بخرد. در منطقه ای دیگر به شیربها توجه جدی می شود و در محله ای رسم است هفت روز و هفت شب مراسم بگیرند. اگر افزون بر اختلاف فرهنگی ، اختلاف در شهر هم باشد مشکلات افزون تر خواهد شد و مخارج مسافرت در ایام تعطیل و محدود شدن زمان تعطیلات برای حضور در دو شهر متفاوت و مهم تر از آن احتمال دور شدن دختر از خانواده و ناراحتی و پژمردگی ناشی از جدایی یا نگرانی مرد به علت دور شدن از پدر و مادر نیز مزید بر علت خواهد بود. پس با این وجود توصیه بر این است که بهتر است با هم فرهنگ و همشهری خود ازدواج کنید مگر اینکه از طرف مقابل شناخت کامل و کافی داشته باشید و مطمئن باشید که علی رغم تفاوت های فرهنگی و مکانی هر دو خانواده با هم تناسب کافی دارند.