پرسش :

امام حسين و يارانش مي‌توانستند در كنار خيمه‌هاي خود چاه آب حفر كنند و از آن بهره‌مند مي‌شدند چرا اين كار صورت نگرفت؟

پاسخ :
قبل از تقديم پاسخ بهتر است بعنوان مدخل بحث اصل تشنگي را مورد بررسي قرار دهيم.
استاد شهيد مطهري ـ رحمة الله عليه ـ مي‌گويد: متأسفانه، حادثه‌ي عاشورا و تاريخ كربلا را تحريف كرده‌اند و وارونه جلوه داده‌اند و از جريان كربلا و اهل بيت امام حسين ـ عليه السّلام ـ فقط مصيبت، مظلوميت، گريه، تشنگي، و تلف شدن را فهميدند.
هر‌گاه ما جنبه‌ي عدالتخواهي، حماسه و فداكاري حادثه‌ي عاشورا را خوب شناختيم، بيان رثاء، مظلوميت، مصيبت او، افشاي جنايات ظالم و ستمگر است والاّ مصيبت زده‌هايي در عالم بوده‌اند كه از صفحه‌ي تاريخ افتاده و احدي از آنها ياد نمي‌كند.[1]
از جمله مواردي كه استاد مطهري مي‌گويد حادثه‌ي عاشورا تحريف شده است، مسأله‌ي تشنگي اهل بيت امام حسين ـ عليه السّلام ـ است. گويندگان، نويسندگان به نحوي از آن سخن گفته‌اند و چنان جلوه داده‌اند كه اهل بيت آن حضرت چندين روز تشنه بوده و همه از تشنگي ناله مي‌كردند. در حالي كه در تاريخ معتبر و مقاتل به خوبي از سرگذشت كربلا خبر داده است و از آن ميان امام زين العابدين و امام باقر ـ عليهما السّلام ـ از آن مطالبي بيان
داشته اند. و امام باقر ـ عليه السّلام ـ در آن زمان پنج سال‌شان بوده است و از امام زين العابدين ـ عليه السّلام ـ به گونه‌اي سخن مي‌گويند كه انسان فكر مي‌كند آن حضرت در تمام دوران حادثه‌ي كربلا از شدّت مريضي بيهوش بوده است و از هيچ چيز خبر نداشته است.
در حالي كه امام زين العابدين ـ عليه السّلام ـ مي‌فرمايد: در شب عاشورا، پدرم اصحابش را در كنار خيمه‌اي كه مشك‌هاي آب بودند جمع كردند و خطابه‌اي براي اصحاب ايراد كرد.
بنابراين اين گونه نبوده است كه اهل بيت امام حسين ـ عليه السّلام ـ در مدتي كه در كربلا بوده‌اند با تشنگي و بي‌آبي مواجه شده باشند و درست است كه از روز هفتم، آب را بر اصحاب و اهل بيت امام حسين ـ عليه السّلام ـ آن نامردان بي‌مروّت بستند ولي اين گونه نبود كه امام و اصحاب او بي‌آب مانده باشند. بلكه هر شب عده‌اي از سواران مي‌رفتند آب مي‌آوردند، مي‌خوردند، لباس مي‌شستند، غسل مي‌كردند. حتي در همان شب عاشورا، رفتند آب آوردند. امام ـ عليه السّلام ـ فرمود غسل كنيد كه اين آخرين غسل شما است. لباس‌هايتان را بشوييد كه كفن‌هاي شما مي‌شود. امّا آنچه كه بر اهل بيت ـ عليهم السّلام ـ سخت گذشت و از آن رنج بردند روز عاشورا بود. زمان گير و دار و شهادت بود. شدت گرماي هوا در آن زمان، در عراق جانسوز بوده است. و آن هم در يك بيابان كويري، در زير چادرها ... اين زمان بود كه اهل بيت ـ عليهم السّلام ـ به آب دسترسي نداشتند و اطفال و كودكان ناله العطش العطش بلند كرده بودند. آنگاه بود كه ابوالفضل العباس در كنار اهل بيت ـ عليهم السّلام ـ طاقت آن را نداشته راهي ميدان شدند ...[2]
بنابراين اگر سخن از اين باشد كه آيا امام و اصحاب آن، توان حفر چاه در كنار خيمه داشته است يا نه؟ روشن است كه توان آن را داشته‌اند، چنانكه توان كندن خندق بزرگ (گودال) در اطراف خيمه‌گاه در شب عاشورا را داشتند، تا اينكه دشمن از پشت به خيمه‌گاه اهل بيت ـ عليهم السّلام ـ حمله نكنند. ولي لزومي براي حفر چاه در خيمه نديدند. و شرایطبه گونه ای بود که این کار انجام نشد.

معرفي منابع جهت مطالعه بيشتر:
1. حماسه‌ي حسيني، ج 1 و 2 و 3، استاد مطهري.
2. تجلي حقيقت در اسرار كربلا، سلطان حسين گنابادي.
3. پژوهش در زندگي امام حسين ـ عليه السّلام ـ ، مهدي پيشوايي.

پی نوشتها:
[1] . مطهري، مرتضي، مجموعه آثار، ج 17، ص 28، انتشارات صدرا.
[2] . مطهري، مجموعه آثار، ج 17، از ص 83 به بعد.
منبع: اندیشه قم