پرسش :
گفته شد ه است امام و يارانش در شب قبل از شهادت، همگي با آب غسل كردند؛ حال چرا مي‌گويند: امام ـ عليه السّلام ـ با لب تشنه شهيد شدند. آيا نمي‌توانستند غسل نكنند و آن آب را بنوشند؟
پاسخ :
درباره غسل كردن امام حسين ـ عليه السّلام ـ در شب عاشورا بايد گفته شود كه با تحقيق در كتاب‌هايي روايي چنين حديثي از معصوم ـ عليهم السّلام ـ يافت نشده است، ولي در بعضي كتاب‌هاي تاريخي به اين مطلب اشاره شده است.
ابو مخنف مي‌نويسد: ابن زياد نامه‌اي به اين مضمون براي عمر بن سعد نوشت: «چون نامة مرا خواندي، اگر حسين بر حكم من گردن نهاد و اطاعت كرد كه هيچ و گرنه بي‌درنگ او را از آب منع كن. آب بر يهودي و نصراني حلال است مگر بر حسين و اهل بيتش».[1]
به تعقيب اين دستور، از هفتم محرم، آب بر اهل خيام بسته شد، اين بدان معنا نيست كه امام حسين ـ عليه السّلام ـ و يارانش در اين سه روز دسترسي به آب نداشته‌اند در حالي كه ياران او در اين فواصل با جنگ و نبرد، آب را به خيام مي‌رساندند.
امام ـ عليه السّلام ـ در عصر تاسوعا به برادرش عباس ـ عليه السّلام ـ دستور داد كه آب را به خيام برسانند تا اصحاب خود را پاكيزه نمايند و تن ها بشويند و وضو نمايند و خود را براي شهادت فردا آماده نمايند. حضرت عباس ـ عليه السّلام ـ [2] با چند تن از ياران خود به شريعه فرات رفته و بعد از جنگ سختي آب را به خيام رسانده‌اند.[3]
بنابراين از اينكه ياران امام حسين ـ عليه السّلام ـ در شب عاشورا غسل نموده‌اند ، در ميان تاريخ نويسان اختلاف است. در كتاب لهوف سيد بن طاووس،[4] به مسئله غسل كردن امام حسين ـ عليه السّلام ـ و يارانش اشاره نشده است. هم چنين در كتاب ارشاد شيخ مفيد[5] نيز به اين مطلب اشاره نشده است و لي در كتاب خصائص الحسين شيخ جعفر شوشتري[6] به غسل كردن امام حسين ـ عليه السّلام ـ در شب عاشورا اشاره شده است. و كتاب‌هاي معتبر تاريخي به مسئله غسل اشاره‌اي نكرده‌اند.
معرفي منابع جهت مطالعه بيشتر:
1- درکربلا چه گذشت،شیخ عباس قمی
2- ویژگی های امام حسین؛شوشتری
پی نوشتها:
[1] . مقتل ابن مخنف، قم ، موسسه امام خميني، ص 129.
[2] . بنا به نقلي علي اكبر ـ عليه السّلام ـ
[3] . رک : مقتل ابي مخنف، همان، ص 129؛ ورک : فرهاد ميرزا ؛ قمقام زخار و صمصام بتّار ، انتشارات كتابفروشي اسلاميه، ص 378؛ ورك: نهضت عاشورا، جمعي از محققين، مركز مطالعات و پژوهشهاي حوزه علميه، قم، 1381، ص 61.
[4] . لهوف سيد بن طاووس، مترجم بخشايشي، دفتر نشر نويد اسلام، قم، چ 7، 1379.
[5] . الارشاد ، شيخ مفيد، انتشارات علميه الاسلاميه، 1387 ق.
[6] . اشك روان بر امير كاروان، ترجمه خصائص الحسين، مترجم شهرستاني، دار الكتاب، قم، 1413 ه . ق ، ص 112.
منبع: اندیشه قم
درباره غسل كردن امام حسين ـ عليه السّلام ـ در شب عاشورا بايد گفته شود كه با تحقيق در كتاب‌هايي روايي چنين حديثي از معصوم ـ عليهم السّلام ـ يافت نشده است، ولي در بعضي كتاب‌هاي تاريخي به اين مطلب اشاره شده است.
ابو مخنف مي‌نويسد: ابن زياد نامه‌اي به اين مضمون براي عمر بن سعد نوشت: «چون نامة مرا خواندي، اگر حسين بر حكم من گردن نهاد و اطاعت كرد كه هيچ و گرنه بي‌درنگ او را از آب منع كن. آب بر يهودي و نصراني حلال است مگر بر حسين و اهل بيتش».[1]
به تعقيب اين دستور، از هفتم محرم، آب بر اهل خيام بسته شد، اين بدان معنا نيست كه امام حسين ـ عليه السّلام ـ و يارانش در اين سه روز دسترسي به آب نداشته‌اند در حالي كه ياران او در اين فواصل با جنگ و نبرد، آب را به خيام مي‌رساندند.
امام ـ عليه السّلام ـ در عصر تاسوعا به برادرش عباس ـ عليه السّلام ـ دستور داد كه آب را به خيام برسانند تا اصحاب خود را پاكيزه نمايند و تن ها بشويند و وضو نمايند و خود را براي شهادت فردا آماده نمايند. حضرت عباس ـ عليه السّلام ـ [2] با چند تن از ياران خود به شريعه فرات رفته و بعد از جنگ سختي آب را به خيام رسانده‌اند.[3]
بنابراين از اينكه ياران امام حسين ـ عليه السّلام ـ در شب عاشورا غسل نموده‌اند ، در ميان تاريخ نويسان اختلاف است. در كتاب لهوف سيد بن طاووس،[4] به مسئله غسل كردن امام حسين ـ عليه السّلام ـ و يارانش اشاره نشده است. هم چنين در كتاب ارشاد شيخ مفيد[5] نيز به اين مطلب اشاره نشده است و لي در كتاب خصائص الحسين شيخ جعفر شوشتري[6] به غسل كردن امام حسين ـ عليه السّلام ـ در شب عاشورا اشاره شده است. و كتاب‌هاي معتبر تاريخي به مسئله غسل اشاره‌اي نكرده‌اند.
معرفي منابع جهت مطالعه بيشتر:
1- درکربلا چه گذشت،شیخ عباس قمی
2- ویژگی های امام حسین؛شوشتری
پی نوشتها:
[1] . مقتل ابن مخنف، قم ، موسسه امام خميني، ص 129.
[2] . بنا به نقلي علي اكبر ـ عليه السّلام ـ
[3] . رک : مقتل ابي مخنف، همان، ص 129؛ ورک : فرهاد ميرزا ؛ قمقام زخار و صمصام بتّار ، انتشارات كتابفروشي اسلاميه، ص 378؛ ورك: نهضت عاشورا، جمعي از محققين، مركز مطالعات و پژوهشهاي حوزه علميه، قم، 1381، ص 61.
[4] . لهوف سيد بن طاووس، مترجم بخشايشي، دفتر نشر نويد اسلام، قم، چ 7، 1379.
[5] . الارشاد ، شيخ مفيد، انتشارات علميه الاسلاميه، 1387 ق.
[6] . اشك روان بر امير كاروان، ترجمه خصائص الحسين، مترجم شهرستاني، دار الكتاب، قم، 1413 ه . ق ، ص 112.
منبع: اندیشه قم
