در بعضى از بیماری‎ها، مثل برخى عفونت‌هاى نه چندان مهم، پزشک جهت تسریع بهبودى بیمار، یا اطمینان از این که داروى تجویزى وى بسیار قوى است و در مورد خیلى از عفونت‎ها مى تواند مؤثّر باشد، و یا به خاطر این که از هزینه درمان بیمار و مراجعات مکرّر وى بکاهد، اقدام به تجویز داروهایى مى کند که ضررهاى آنها کاملا شدید بوده و به اثبات رسیده است و این در حالى است که شاید بتوان از طریق داروهاى دیگرى که ضرر بسیار کمترى دارند، ولى ممکن است با عدم اطمینان کامل و هزینه زیادتر همراه باشند بیمار را معالجه نمود. با چنین فرضى، بهترین کار چیست؟ انتخاب راه سریع و پرخطر یا راه کم خطر و احیاناً دیر تأثیر.