درمان لکنت زبان
پرسش :
به علت لکنت زبان دوستان کمى دارم، چه باید بکنم؟
پاسخ :
لکنت زبان در بزرگسالان، محدودیت هایى را در انتخاب شغل یا پیشرفت حرفه اى و نیز مشکلاتى در روابط اجتماعى فراهم مى کند.
براى به حداقل رساندن این محدودیت ها و کاهش مشکلات، دو راه کار اساسى پیشنهاد مى شود:
1. درمان لکنت ؛ 2. پذیرفتن و سازگارى با لکنت.
درمان لکنت:
یکى از روش هاى متداول و مؤثر در درمان لکنت، «روش خود درمانگرى» است. این روش در واقع نوعى رفتار درمانى تلقّى مى شود و بر این اساس استوار است که فرد با انگیزه اى قوى و ایجاد تغییرات لازم، در زمینه بازخوردها و نگرش هایش نسبت به لکنت خود، برنامه اى منظم و مشخص داشته باشد و به طور جدى و مصمم اختلالات گویاى خود را اصلاح کند. از آنجا که لکنت مربوط به فرد است؛ خود او نیز مى تواند تغییرات و اصلاحاتى در رفتار خود ایجاد کند. افراد بزرگسال مى توانند با استفاده از روش خود درمانگرى، مشکل خود را حل کنند.
براى انجام این روش سه مرحله را باید طى کنند:
1. اضطراب زدایى: ریشه لکنت زبان مى تواند اضطراب باشد؛ بنابراین فرد مبتلا باید اضطراب زدایى شود.
2. غلبه بر ترس ؛ از طریق یادگیرى زدایى مى توان بر ترس غلبه پیدا کرد.
3. افزایش مهارت هاى اجتماعى[1].
بدون تردید با درمان لکنت از طریق روش خود درمانگرى یا سایر روش ها بسیارى از مشکلات شما - از جمله روابط اجتماعى و دوست یابى - حل خواهد شد. اما اگر به هر دلیلى موفق به درمان لکنت زبان نشدید، نوبت به راه کار دوم (یعنى پذیرش مشکل و کنار آمدن با آن) مى رسد.
گفتنى است افراد صد در صد سالم، بسیار نادر و کمیاب اند و تقریبا بیشتر افراد، دچار مشکلات جسمانى، روانى و اجتماعى هستند و شما نیز یکى از این افراد هستید؛ با این تفاوت که مشکل شما لکنت زبان است. بنابراین چاره اى نیست که انسان خودش را هر چه هست - با همه جنبه هاى مثبت و منفى اش - بپذیرد. افرادى که خود را مى پذیرند بهتر مى توانند با مشکلات کنار بیایند؛ در غیر این صورت هم با خودشان و هم در روابط اجتماعى، با مشکلات عدیده اى رو به رو مى شوند، مانند هیجان هاى منفى، ترس، رنج، شرم، احساس گناه کارى و... بنابراین تلاش کنید خود را با همه کاستى ها بپذیرید تا راحت تر بتوانید با دیگران روابط دوستانه برقرار کنید.
براى اینکه مردم شما را بیشتر دوست بدارند، به راه کارهاى زیر عمل کنید:
1. به دیگران صمیمانه علاقه نشان دهید ؛
2. لبخند بزنید ؛
3. نام افرادى که با آنها برخورد دارید، حفظ کنید (نام یک فرد از نظر او زیباترین و خوشن لحن ترین چیزى است که مى شنود) ؛
4. شنونده خوبى باشید و دیگران را تشویق کنید درباره خودشان با شما حرف بزنید ؛
5. درباره علایق دیگران، با آنها صحبت کنید ؛
6. کارى کنید افراد احساس کنند، مهم هستند و این را صمیمانه انجام دهید[2].
پی‌نوشت:
[50]. براى آگاهى بیشتر ر.ک: غلامعلى افروز، خود درمانگرى لکنت، انتشارات دانشگاه، تهران.
[51]. براى آگاهى بیشتر ر.ک: دیل کارنگى، آیین دوست یابى، نشر پیمان، چاپ اول، 1379.
منبع: اختلالات رفتارى، ابوالقاسم بشیرى؛ نهاد نمایندگى مقام معظم رهبرى در دانشگاه ها، قم: دفتر نشر معارف، 1387.
پرسش‌های مرتبط:
براى به حداقل رساندن این محدودیت ها و کاهش مشکلات، دو راه کار اساسى پیشنهاد مى شود:
1. درمان لکنت ؛ 2. پذیرفتن و سازگارى با لکنت.
درمان لکنت:
یکى از روش هاى متداول و مؤثر در درمان لکنت، «روش خود درمانگرى» است. این روش در واقع نوعى رفتار درمانى تلقّى مى شود و بر این اساس استوار است که فرد با انگیزه اى قوى و ایجاد تغییرات لازم، در زمینه بازخوردها و نگرش هایش نسبت به لکنت خود، برنامه اى منظم و مشخص داشته باشد و به طور جدى و مصمم اختلالات گویاى خود را اصلاح کند. از آنجا که لکنت مربوط به فرد است؛ خود او نیز مى تواند تغییرات و اصلاحاتى در رفتار خود ایجاد کند. افراد بزرگسال مى توانند با استفاده از روش خود درمانگرى، مشکل خود را حل کنند.
براى انجام این روش سه مرحله را باید طى کنند:
1. اضطراب زدایى: ریشه لکنت زبان مى تواند اضطراب باشد؛ بنابراین فرد مبتلا باید اضطراب زدایى شود.
2. غلبه بر ترس ؛ از طریق یادگیرى زدایى مى توان بر ترس غلبه پیدا کرد.
3. افزایش مهارت هاى اجتماعى[1].
بدون تردید با درمان لکنت از طریق روش خود درمانگرى یا سایر روش ها بسیارى از مشکلات شما - از جمله روابط اجتماعى و دوست یابى - حل خواهد شد. اما اگر به هر دلیلى موفق به درمان لکنت زبان نشدید، نوبت به راه کار دوم (یعنى پذیرش مشکل و کنار آمدن با آن) مى رسد.
گفتنى است افراد صد در صد سالم، بسیار نادر و کمیاب اند و تقریبا بیشتر افراد، دچار مشکلات جسمانى، روانى و اجتماعى هستند و شما نیز یکى از این افراد هستید؛ با این تفاوت که مشکل شما لکنت زبان است. بنابراین چاره اى نیست که انسان خودش را هر چه هست - با همه جنبه هاى مثبت و منفى اش - بپذیرد. افرادى که خود را مى پذیرند بهتر مى توانند با مشکلات کنار بیایند؛ در غیر این صورت هم با خودشان و هم در روابط اجتماعى، با مشکلات عدیده اى رو به رو مى شوند، مانند هیجان هاى منفى، ترس، رنج، شرم، احساس گناه کارى و... بنابراین تلاش کنید خود را با همه کاستى ها بپذیرید تا راحت تر بتوانید با دیگران روابط دوستانه برقرار کنید.
براى اینکه مردم شما را بیشتر دوست بدارند، به راه کارهاى زیر عمل کنید:
1. به دیگران صمیمانه علاقه نشان دهید ؛
2. لبخند بزنید ؛
3. نام افرادى که با آنها برخورد دارید، حفظ کنید (نام یک فرد از نظر او زیباترین و خوشن لحن ترین چیزى است که مى شنود) ؛
4. شنونده خوبى باشید و دیگران را تشویق کنید درباره خودشان با شما حرف بزنید ؛
5. درباره علایق دیگران، با آنها صحبت کنید ؛
6. کارى کنید افراد احساس کنند، مهم هستند و این را صمیمانه انجام دهید[2].
پی‌نوشت:
[50]. براى آگاهى بیشتر ر.ک: غلامعلى افروز، خود درمانگرى لکنت، انتشارات دانشگاه، تهران.
[51]. براى آگاهى بیشتر ر.ک: دیل کارنگى، آیین دوست یابى، نشر پیمان، چاپ اول، 1379.
منبع: اختلالات رفتارى، ابوالقاسم بشیرى؛ نهاد نمایندگى مقام معظم رهبرى در دانشگاه ها، قم: دفتر نشر معارف، 1387.
پرسش‌های مرتبط:
