اگر از ذوی الاعذار که عارض شده بر او عذر، صدق کند، حجّ نیابی او صحیح است و هم چنین حجّ از ذِمّه منوب عنه ساقط می شود، ولی در اُجرت باید مصالحه شود، گر چه احتیاط در مورد دوم که اعاده حجّ بر منوب عنه باشد، مطلوب است.

منبع: استفتائات حج و عمره / مطابق با فتاوای حضرت آیت ‌الله العظمی علوی گرگانی (مدظله ‌العالی)، قم: فقیه اهل‌بیت (علیهم‌ السلام)، 1391.