کمک به کودک برای دوست یابی
پرسش :
در مورد کودکانی که در دوست یابی مشکل دارند و نمی توانند با دیگران ارتباط برقرار کنند، چه باید کرد؟
پاسخ :
پدر و مادرها می توانند فرصتی فراهم کنند تا فرزندانشان و دیگر کودکان دور هم جمع شوند و ساعتهایی را با هم بگذرانند. مثلا می توانند از همکلاسی های فرزندشان دعوت کنند که در یک فرصت مناسب مدتی را در منزل با هم بازی کنند. خیلی خوب است که کودکان زمانی را در خانه برای آشنایی و بازی با دوستان خود داشته باشند. (این کار به اجتماعی شدن و تقویت توانایی ایجاد ارتباط در کودک کمک می کند.)
همچنین باید به آنها یاد بدهیم که برای دوست پیدا کردن معیارهایی را در رفتارشان رعایت کنند. مثلا اگر کودکی عصبی بشود و پرخاشگری بکند یا بچه ها را کتک بزند، مسلما کسی با او دوست نمی شود. پس باید کودک رفتار مناسبی داشته باشد تا دیگران هم بخواهند با او دوست شوند.
اگر بچه ای رفتار نوع دوستانه ای از خودش نشان ندهد، کسی با او دوست نمی شود. پس باید به آنها گفت که در دوست پیدا کردن و انتخاب شدن به عنوان دوست باید معیارهایی داشته باشند. مثلا درسهایشان را خوب بخوانند، تمیز و مرتب باشند، به دیگران کمک کنند و خیلی چیزهای دیگر که بین کودکان مطرح است و در ایجاد دوستی ها مؤثر است. نکته دیگری که در دوستیابی کودکان مهم است، ایراد نگرفتن از آنهاست. اگر از بچه ها زیاد انتقاد کنیم ترسو و خجالتی بار می آیند و همین ترس و خجالت مانع دوست پیدا کردن می شود. تا حدی که امکان دارد، باید از جنبه های مثبت کودکان تعریف کنیم و آنها را به یک خودباوری برسانیم. باید آنها به این باور برسند که ویژگی های خوب و مثبتی دارند و این ویژگی های مثبت باعث می شود تا دیگران به سوی آنها بیایند و بخواهند با آنها دوست بشوند.
منبع: پاسخ به والدین، دکتر سیما فردوسی، تهران: انتشارات صابرین، چاپ سیزدهم، 1394.
پدر و مادرها می توانند فرصتی فراهم کنند تا فرزندانشان و دیگر کودکان دور هم جمع شوند و ساعتهایی را با هم بگذرانند. مثلا می توانند از همکلاسی های فرزندشان دعوت کنند که در یک فرصت مناسب مدتی را در منزل با هم بازی کنند. خیلی خوب است که کودکان زمانی را در خانه برای آشنایی و بازی با دوستان خود داشته باشند. (این کار به اجتماعی شدن و تقویت توانایی ایجاد ارتباط در کودک کمک می کند.)
همچنین باید به آنها یاد بدهیم که برای دوست پیدا کردن معیارهایی را در رفتارشان رعایت کنند. مثلا اگر کودکی عصبی بشود و پرخاشگری بکند یا بچه ها را کتک بزند، مسلما کسی با او دوست نمی شود. پس باید کودک رفتار مناسبی داشته باشد تا دیگران هم بخواهند با او دوست شوند.
اگر بچه ای رفتار نوع دوستانه ای از خودش نشان ندهد، کسی با او دوست نمی شود. پس باید به آنها گفت که در دوست پیدا کردن و انتخاب شدن به عنوان دوست باید معیارهایی داشته باشند. مثلا درسهایشان را خوب بخوانند، تمیز و مرتب باشند، به دیگران کمک کنند و خیلی چیزهای دیگر که بین کودکان مطرح است و در ایجاد دوستی ها مؤثر است. نکته دیگری که در دوستیابی کودکان مهم است، ایراد نگرفتن از آنهاست. اگر از بچه ها زیاد انتقاد کنیم ترسو و خجالتی بار می آیند و همین ترس و خجالت مانع دوست پیدا کردن می شود. تا حدی که امکان دارد، باید از جنبه های مثبت کودکان تعریف کنیم و آنها را به یک خودباوری برسانیم. باید آنها به این باور برسند که ویژگی های خوب و مثبتی دارند و این ویژگی های مثبت باعث می شود تا دیگران به سوی آنها بیایند و بخواهند با آنها دوست بشوند.
منبع: پاسخ به والدین، دکتر سیما فردوسی، تهران: انتشارات صابرین، چاپ سیزدهم، 1394.
