بررسی کتاب ها و اناجیل «عهد جدید»
پرسش :
آیا اناجیل فعلی، کتاب های آسمانی اند؟ اساساً بر سر انجیل واقعی و کتاب آسمانی مسیحیت چه آمده است؟
پاسخ :
از مجموع مطالعه و تحقیق در تاریخ نگارش انجیل هاى چهارگانه و سایر کتب عهد جدید و هویّت نویسندگان آنها و همچنین از مطالعه محتویّات این کتاب‌ها و گواهى مسیحیان، چنین به دست مى آید که اناجیل و سایر کتاب ها و رساله هاى عهد جدید بخشى از نوشته هایى است که شاگردان مسیح یا شاگردانِ شاگردان او سال‌ها پس از وى به رشته تحریر درآوردند.
اناجیل در حقیقت سیره و تاریخ زندگى و حتّى چگونگى کشته شدن مسیح (به عقیده مسیحیان) و بخشى از حوادث پس از او به ضمیمه مختصرى از تعلیمات وى است و رساله‌هاى دیگر نیز تاریخچه بخشى از فعّالیّت هاى تبلیغى شاگردان و تابعین مسیح در قرن اوّل میلادى است.
اکنون این پرسش پیش مى‌آید که در این صورت، کتاب آسمانى مسیح (یعنى مجموعه تعلیمات الهى و معارف و احکام و دستورهایى که از ناحیه خداوند به او وحى گردیده) چه شده است و کجا رفته؟ بى تردید آیاتى بر مسیح(علیه السلام) نازل شده، ولى چرا در زمان خود مسیح جمع آورى نگردیده یا اگر گردآورى شده چگونه از بین رفته است؟
و اصولاً چرا مسیحیان این مطلب را به روى خود نمى‌آورند و حاضر نیستند توضیحات کافى و قانع کننده اى در این زمینه در اختیار بحث کنندگان بگذارند؟ مسلّماً آنها پاسخى قانع کننده ندارند و نمى‌توانند سرنوشت انجیل واقعى را (یعنى آیاتى که بر عیسى نازل شده است) کاملاً روشن سازند، لذا آن را کاملاً نادیده گرفته و محور تمام سخنان خود را کتاب ها و رساله هایى که بعد از مسیح به دست افراد مختلفى نوشته شده است قرار مى‌دهند و نام انجیل را هم بر چهار بخش از این کتاب‌ها مى‌گذارند با اینکه از پاره اى از مندرجات همین اناجیل برمى‌آید که مسیح داراى انجیل بوده است. مثلاً مرقس در جمله اوّل باب اوّل انجیل خود مى‌گوید: «ابتدا انجیل عیسى مسیح پسر خدا!» ولى پس از آن شرح حالات مسیح را بیان مى‌کند.
منبع: مسیحیت در دنیای کنونی، مکارم شیرازی، ناصر، مدرسه امام علی بن ابی طالب(علیه السلام)، قم، 1390 شمسی، چاپ اول، ص 26.
از مجموع مطالعه و تحقیق در تاریخ نگارش انجیل هاى چهارگانه و سایر کتب عهد جدید و هویّت نویسندگان آنها و همچنین از مطالعه محتویّات این کتاب‌ها و گواهى مسیحیان، چنین به دست مى آید که اناجیل و سایر کتاب ها و رساله هاى عهد جدید بخشى از نوشته هایى است که شاگردان مسیح یا شاگردانِ شاگردان او سال‌ها پس از وى به رشته تحریر درآوردند.
اناجیل در حقیقت سیره و تاریخ زندگى و حتّى چگونگى کشته شدن مسیح (به عقیده مسیحیان) و بخشى از حوادث پس از او به ضمیمه مختصرى از تعلیمات وى است و رساله‌هاى دیگر نیز تاریخچه بخشى از فعّالیّت هاى تبلیغى شاگردان و تابعین مسیح در قرن اوّل میلادى است.
اکنون این پرسش پیش مى‌آید که در این صورت، کتاب آسمانى مسیح (یعنى مجموعه تعلیمات الهى و معارف و احکام و دستورهایى که از ناحیه خداوند به او وحى گردیده) چه شده است و کجا رفته؟ بى تردید آیاتى بر مسیح(علیه السلام) نازل شده، ولى چرا در زمان خود مسیح جمع آورى نگردیده یا اگر گردآورى شده چگونه از بین رفته است؟
و اصولاً چرا مسیحیان این مطلب را به روى خود نمى‌آورند و حاضر نیستند توضیحات کافى و قانع کننده اى در این زمینه در اختیار بحث کنندگان بگذارند؟ مسلّماً آنها پاسخى قانع کننده ندارند و نمى‌توانند سرنوشت انجیل واقعى را (یعنى آیاتى که بر عیسى نازل شده است) کاملاً روشن سازند، لذا آن را کاملاً نادیده گرفته و محور تمام سخنان خود را کتاب ها و رساله هایى که بعد از مسیح به دست افراد مختلفى نوشته شده است قرار مى‌دهند و نام انجیل را هم بر چهار بخش از این کتاب‌ها مى‌گذارند با اینکه از پاره اى از مندرجات همین اناجیل برمى‌آید که مسیح داراى انجیل بوده است. مثلاً مرقس در جمله اوّل باب اوّل انجیل خود مى‌گوید: «ابتدا انجیل عیسى مسیح پسر خدا!» ولى پس از آن شرح حالات مسیح را بیان مى‌کند.
منبع: مسیحیت در دنیای کنونی، مکارم شیرازی، ناصر، مدرسه امام علی بن ابی طالب(علیه السلام)، قم، 1390 شمسی، چاپ اول، ص 26.
