اجازه میدان و بدرقه علی اکبر (علیه السلام)
پرسش :
آیا امام حسین (علیه السلام) بدون معطلی به حضرت علی اکبر (علیه السلام) اجازه میدان رفتن داده و سپس او را بدرقه کرده است؟
پاسخ :
در مقتل لهوف که از معتبر ترین مقتل های کربلاست جریان اجازه گرفتن حضرت علی اکبر (علیه السلام) و میدان رفتن ایشان این گونه گزارش شده است:
«فلما لم یبق معه سوى أهل بیته خرج علی بن الحسین (علیه السلام) و کان من أصبح الناس وجها و أحسنهم خلقا فاستأذن أباه فی القتال فأذن له ثم نظر إلیه نظر آیس منه و أرخى (علیه السلام) عینه و بکى ثم قال اللهم اشهد فقد برز إلیهم غلام أشبه الناس خلقا و خلقا و منطقا برسولک ص و... ؛
هنگامی که همه اصحاب اباعبدالله (علیه السلام) به میدان رفته و به شهادت رسیدند و به جز اهل بیت (بنی هاشم) کسی باقی نماند علی بن الحسین (علی اکبر) (علیه السلام) که از زیباترین خوش اخلاق ترین مردم بود به نزد پدر آمد و اجازه میدان رفتن گرفت پس امام به او اجازه داد! سپس نگاه مأیوسانه ای به او کرده و گریه کرده و گفت: بار الها شاهد باش که شبیه ترین مردم به پیامبرت از نظر صورت و سیرت و اخلاق و سخن گفتن (تن صدا) را به سوی این قوم فرستادم...».[1]
از این نقل می توان استفاده کرد که امام به او اجازه داده و با نگاه خود او را بدرقه کرده است.
پی‌نوشت:
[1]. سید بن طاووس، لهوف، ص 113، انتشارات جهان، تهران، 1348 ش.
منبع: اسلام کوئست
در مقتل لهوف که از معتبر ترین مقتل های کربلاست جریان اجازه گرفتن حضرت علی اکبر (علیه السلام) و میدان رفتن ایشان این گونه گزارش شده است:
«فلما لم یبق معه سوى أهل بیته خرج علی بن الحسین (علیه السلام) و کان من أصبح الناس وجها و أحسنهم خلقا فاستأذن أباه فی القتال فأذن له ثم نظر إلیه نظر آیس منه و أرخى (علیه السلام) عینه و بکى ثم قال اللهم اشهد فقد برز إلیهم غلام أشبه الناس خلقا و خلقا و منطقا برسولک ص و... ؛
هنگامی که همه اصحاب اباعبدالله (علیه السلام) به میدان رفته و به شهادت رسیدند و به جز اهل بیت (بنی هاشم) کسی باقی نماند علی بن الحسین (علی اکبر) (علیه السلام) که از زیباترین خوش اخلاق ترین مردم بود به نزد پدر آمد و اجازه میدان رفتن گرفت پس امام به او اجازه داد! سپس نگاه مأیوسانه ای به او کرده و گریه کرده و گفت: بار الها شاهد باش که شبیه ترین مردم به پیامبرت از نظر صورت و سیرت و اخلاق و سخن گفتن (تن صدا) را به سوی این قوم فرستادم...».[1]
از این نقل می توان استفاده کرد که امام به او اجازه داده و با نگاه خود او را بدرقه کرده است.
پی‌نوشت:
[1]. سید بن طاووس، لهوف، ص 113، انتشارات جهان، تهران، 1348 ش.
منبع: اسلام کوئست
