پرسش :

براي حسن و قبح اشياء و افعال آيا از قرآن مي‌شود تأييد گرفت يا نه؟

پاسخ :
قرآن كريم بعضي از كارهاي زشت را ذكر مي‌كند بعد مي‌فرمايد مگر شما عاقل نيستيد مثلاً كساني كه واعظ غير متعظ هستند ديگران را به خوبي امر مي‌كنند و خودشان عمل نمي‌كنند يا ديگران را از زشتي باز مي‌دارند و خودشان عمل نمي‌كنند و به زشتي دست مي‌زنند قرآن مي‌فرمايد «أتأمرون الناس بالبرّ و تنسون أنفسكم و أنتم تَتْلوُنَ الكتابَ أفلا تعقلون»(1) اين نشان مي‌دهد كه اگر كسي عاقل باشد مي‌فهمد چه بد است و چه خوب است و شما عقل تان را اگر به كار ببريد مي‌بينيد كه اگر كسي ديگران را به فضيلت امر مي‌كند خودش بايد عمل بكند اگر نكند اين كار، كار زشتي است يا در مسئله اتحاد كه اتحاد چيز خوبي است و اختلاف چيز بدي است در سورة حشر مي‌فرمايد به اين كه «تحسبهم جميعاً و قلوبهم شتّي ذلك بأنهم قوم لا يعقلون»(2) مي‌فرمايد اينها را شما جمع مي‌بينيد درحاليكه دلهاي اينها پراكنده است و سرّ پراكندگي آن اين است كه اينها عاقل نيستند اگر عاقل بودند متحد مي‌شدند معلوم مي‌شود عقل وحدت را مي‌فهمد و اتّحاد را مي‌فهمد و خوب مي‌داند و بدنبال وحدت و اتحاد حركت مي‌كند.

(1) سوره بقره، آيه 44.
(2) سوره حشر، آيه 14.

(مصاحبه آیةالله جوادی آملی با روزنامه دي مسلم چاپ پاكستان، 15/11/1375)