پرسش :
در كدام آيات قرآن در مورد «برف» صحبت شده است؟
پاسخ :
واژهي فارسي «برف» در زبان عربي به معنا «ثلج» آمده است.[1] اين واژه به صراحت در قرآن نيامده است. اما از سوره نور، آية 43، مي فرمايد: «وَ يُنَزِّلُ مِنَ السَّماءِ مِنْ جِبالٍ فِيها مِنْ بَرَدٍ فَيُصِيبُ بِهِ مَنْ يَشاءُ وَ يَصْرِفُهُ عَنْ مَنْ يَشاءُ؛ و از آسمان ـ از كوههاي كه در آن است ـ دانههاي تگرگ نازل ميكند و هر كس را بخواهد بوسيله آن زيان ميرساند..» از آيه ياد شده مي توان فهميد که در قرآن به طور ضمني به بارشبرف هم اشاره شده است.
كلمه «من بردٍ» بيان براي «الجبال» است. يعني؛ كوههاي از تگرگ و قطعههاي يخ.[2] و كوههاي يخ در آسمان به معناي مختلف تفسير شده است از جمله؛
1. كنايه از توده عظيم تگرگ به وسيله ابرها در دل آسمان به وجود ميآيد: مانند كوهي از علم و غيره.
2. توده عظيم ابر همانند كوه.
3. توده عظيم ابر در آسمان به شكل كوه ديده ميشود: البته از طرف بالا (يا از درون هواپيما) نگاه كنيم.[3]
در آيات مورد بحث ابرهاي بلند صريحاً به كوههاي از يخ اشاره ميكند. دانشمندان نيز با پيشرفت فنون به ابرهاي متشكل و مستور از سوزنهاي يخ رسيدهاند. حتي يكي از دانشمندان شوروي در تشريح ابرهاي رگباري طوفاني، چندين بار از آنها به عنوان كوههاي ابر، يا كوههاي از برف ياد كرده است.[4]
در نتيجه آية 43 سوره نور، به صورت غير مستقيم به «برف» اشاره كرده است.
معرفي منابع جهت مطالعه بيشتر:
1. تفسير نمونه، ناصر مكارم شيرازي، تهران، دارالکتب الاسلاميه، ج 14، ص 504.
2. قاموس قرآن، سيدعلياكبر قرشي، تهران، دارالکتب الاسلاميه، ذيل ماده «برد».
3. مجمعالبيان، فضل بن حسن طبرسي، بيروت، دارالاحياء التراث العربي، ذيل آيه 43 سوره نور.
--------------------------------------------------------------------------------
[1] . معين، محمد، فرهنگ معين، تهران، انتشارات اميركبير، چاپ هشتم،1371ش، ج 1، ص 1193.
[2] . قرشي، سيد علي اکبر، قاموس قرآن، تهران، انتشارات دارالكتب الاسلاميه، ماده «برد».
[3] . مكارم شيرازي، ناصر، تفسير نمونه، تهران، دارالكتب الاسلاميه، ج 14، ص 504.
[4] . همان، به نقل از يار و ياران در قرآن، ص 140و141.
واژهي فارسي «برف» در زبان عربي به معنا «ثلج» آمده است.[1] اين واژه به صراحت در قرآن نيامده است. اما از سوره نور، آية 43، مي فرمايد: «وَ يُنَزِّلُ مِنَ السَّماءِ مِنْ جِبالٍ فِيها مِنْ بَرَدٍ فَيُصِيبُ بِهِ مَنْ يَشاءُ وَ يَصْرِفُهُ عَنْ مَنْ يَشاءُ؛ و از آسمان ـ از كوههاي كه در آن است ـ دانههاي تگرگ نازل ميكند و هر كس را بخواهد بوسيله آن زيان ميرساند..» از آيه ياد شده مي توان فهميد که در قرآن به طور ضمني به بارشبرف هم اشاره شده است.
كلمه «من بردٍ» بيان براي «الجبال» است. يعني؛ كوههاي از تگرگ و قطعههاي يخ.[2] و كوههاي يخ در آسمان به معناي مختلف تفسير شده است از جمله؛
1. كنايه از توده عظيم تگرگ به وسيله ابرها در دل آسمان به وجود ميآيد: مانند كوهي از علم و غيره.
2. توده عظيم ابر همانند كوه.
3. توده عظيم ابر در آسمان به شكل كوه ديده ميشود: البته از طرف بالا (يا از درون هواپيما) نگاه كنيم.[3]
در آيات مورد بحث ابرهاي بلند صريحاً به كوههاي از يخ اشاره ميكند. دانشمندان نيز با پيشرفت فنون به ابرهاي متشكل و مستور از سوزنهاي يخ رسيدهاند. حتي يكي از دانشمندان شوروي در تشريح ابرهاي رگباري طوفاني، چندين بار از آنها به عنوان كوههاي ابر، يا كوههاي از برف ياد كرده است.[4]
در نتيجه آية 43 سوره نور، به صورت غير مستقيم به «برف» اشاره كرده است.
معرفي منابع جهت مطالعه بيشتر:
1. تفسير نمونه، ناصر مكارم شيرازي، تهران، دارالکتب الاسلاميه، ج 14، ص 504.
2. قاموس قرآن، سيدعلياكبر قرشي، تهران، دارالکتب الاسلاميه، ذيل ماده «برد».
3. مجمعالبيان، فضل بن حسن طبرسي، بيروت، دارالاحياء التراث العربي، ذيل آيه 43 سوره نور.
--------------------------------------------------------------------------------
[1] . معين، محمد، فرهنگ معين، تهران، انتشارات اميركبير، چاپ هشتم،1371ش، ج 1، ص 1193.
[2] . قرشي، سيد علي اکبر، قاموس قرآن، تهران، انتشارات دارالكتب الاسلاميه، ماده «برد».
[3] . مكارم شيرازي، ناصر، تفسير نمونه، تهران، دارالكتب الاسلاميه، ج 14، ص 504.
[4] . همان، به نقل از يار و ياران در قرآن، ص 140و141.
