پرسش :
آيا حضرت مهدی (عج) احکام جديد می آورند؟
پاسخ :
دين کامل و جامع اسلام به صورت تمام و کمال بر وجود مقدس پيامبر(صلی الله علیه وآله) نازل گشت و آنچه را مردم بدان نياز داشتند در اختيار پيامبر قرار گرفت؛ آيه شريفه " الْيَوْمَ أَكْمَلْتُ لَكُمْ دِينَكُمْ وَ أَتْمَمْتُ عَلَيْكُمْ نِعْمَتِي وَ رَضِيتُ لَكُمُ الْإِسْلامَ دِيناً "(مائده، 3). بر اين مطلب دلالت دارد. البته بايد توجه داشت که اين اکمال دين و اتمام نعمت و رضايت الهي نسبت به دين اسلام براي مردم هنگامي است که ولايت و امامت امامان معصوم را به عنوان مفسر و معلم دين در متن دين بپذيريم. آيه شريفه: "يا أَيُّهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ ما أُنْزِلَ إِلَيْكَ مِنْ رَبِّكَ وَ إِنْ لَمْ تَفْعَلْ فَما بَلَّغْتَ رِسالَتَهُ"(مائده،67). که در روز هيجده ذي الحجة(جريان غدير خم) نازل گشت اين مطلب را ثابت مي کند. بنابراين هر حکمي توسط امامان بيان و يا اجرا مي شود بر گرفته از دين اسلام مي باشد.
در روايات به پاره اي از احکام اشاره شده است که در زمان ظهور به اجرا گذاشته مي شود. در مورد اين احکام در صورت پذيرش صدور آن از معصومين(علیهم السلام) توجه به چند مطلب ضروري است:
الف. برخي از احکام الهی هر چند بر پيامبر نازل شد، ولي شرايط و اجراي آن در زمان ظهور فراهم شده و به مرحله اجرا گذاشته مي شود.
ب. با گذشت زمان، به علت سيطره زور مداران و وجود تحريف گران، ممکن است تغييراتي در برخي احکام پديد آمده باشد. در زمان ظهور آنها تصحيح مي شود.
ج. چون فقها در استنباط و فهم حکم شرعي، از يک سلسله قواعد و اصول بهره مي برند، ممکن است برداشت مجتهدي مطابق با واقع نباشد(هر چند او معذور بوده و فتواي او لازم الاجرا است). در زمان ظهور، حکم واقعي گفته مي شود.
د. برخي از احکام در شرايطي خاص و اضطراري و به علت امر تقيه به صورت غير واقعي اعلام شده است. در زمان ظهور به علت عدم تقيه، حکم واقعي بيان مي گردد.
از امام علي(علیه السلام)نقل شده است: "گويي هم اکنون شيعيان خود را مي بينم که در مسجد کوفه،خيمه ها زده و قرآن را بدان گونه که نازل شده به مردم مي آموزند". و از امام باقر(علیه السلام)نقل شده است: "هيچ بدعتي را وانگذارد مگر اين که آن را از ريشه برکند و از هيچ سنتي نمي گذرد مگر اين که آن را برپا کند".(بحار الانوار، ج58، ص11،ح11).
دين کامل و جامع اسلام به صورت تمام و کمال بر وجود مقدس پيامبر(صلی الله علیه وآله) نازل گشت و آنچه را مردم بدان نياز داشتند در اختيار پيامبر قرار گرفت؛ آيه شريفه " الْيَوْمَ أَكْمَلْتُ لَكُمْ دِينَكُمْ وَ أَتْمَمْتُ عَلَيْكُمْ نِعْمَتِي وَ رَضِيتُ لَكُمُ الْإِسْلامَ دِيناً "(مائده، 3). بر اين مطلب دلالت دارد. البته بايد توجه داشت که اين اکمال دين و اتمام نعمت و رضايت الهي نسبت به دين اسلام براي مردم هنگامي است که ولايت و امامت امامان معصوم را به عنوان مفسر و معلم دين در متن دين بپذيريم. آيه شريفه: "يا أَيُّهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ ما أُنْزِلَ إِلَيْكَ مِنْ رَبِّكَ وَ إِنْ لَمْ تَفْعَلْ فَما بَلَّغْتَ رِسالَتَهُ"(مائده،67). که در روز هيجده ذي الحجة(جريان غدير خم) نازل گشت اين مطلب را ثابت مي کند. بنابراين هر حکمي توسط امامان بيان و يا اجرا مي شود بر گرفته از دين اسلام مي باشد.
در روايات به پاره اي از احکام اشاره شده است که در زمان ظهور به اجرا گذاشته مي شود. در مورد اين احکام در صورت پذيرش صدور آن از معصومين(علیهم السلام) توجه به چند مطلب ضروري است:
الف. برخي از احکام الهی هر چند بر پيامبر نازل شد، ولي شرايط و اجراي آن در زمان ظهور فراهم شده و به مرحله اجرا گذاشته مي شود.
ب. با گذشت زمان، به علت سيطره زور مداران و وجود تحريف گران، ممکن است تغييراتي در برخي احکام پديد آمده باشد. در زمان ظهور آنها تصحيح مي شود.
ج. چون فقها در استنباط و فهم حکم شرعي، از يک سلسله قواعد و اصول بهره مي برند، ممکن است برداشت مجتهدي مطابق با واقع نباشد(هر چند او معذور بوده و فتواي او لازم الاجرا است). در زمان ظهور، حکم واقعي گفته مي شود.
د. برخي از احکام در شرايطي خاص و اضطراري و به علت امر تقيه به صورت غير واقعي اعلام شده است. در زمان ظهور به علت عدم تقيه، حکم واقعي بيان مي گردد.
از امام علي(علیه السلام)نقل شده است: "گويي هم اکنون شيعيان خود را مي بينم که در مسجد کوفه،خيمه ها زده و قرآن را بدان گونه که نازل شده به مردم مي آموزند". و از امام باقر(علیه السلام)نقل شده است: "هيچ بدعتي را وانگذارد مگر اين که آن را از ريشه برکند و از هيچ سنتي نمي گذرد مگر اين که آن را برپا کند".(بحار الانوار، ج58، ص11،ح11).
