پرسش :
چگونه بدون درگيري با فرزندان براي آنها محدوديت ايجاد کنيم ؟
پاسخ :
ايجاد محدوديت براي بچه ها براي ايجاد رفتارهاي مثبت در آنها بسيار مهم و ضروري است بشرطي که خيلي شديد و خشک و غير منطقي نباشند براي ايجاد محدوديت در بعضي از رفتارهاي کودکان بهتر است روشهاي زير را به کار ببريم .
* پدر و مادر هماهنگ باشند
بدترين چيز براي کودک تعارض در خانه است . اگر کودک نبايد کاري کند هميشه بايد اينطور باشد . مثلاً اگر اجازه ندارد به تلويزيون دست بزند هميشه همين شکل باشد نه اينکه مادر به او اجازه بدهد و روز ديگر پدر اجازه ندهد و يا اينکه يک روز او را منع کنيم و روز ديگر آزاد باشد. پدر و مادر بايد هماهنگ باشند تا کودک تکليف خود را بداند و قوانين بايد هر روز اجرا شود اگر ساعت خواب ۱۰ است هميشه همين ساعت باشد نه اينکه هر روز بنا به حال وميل ما تغيير کند خانه هايي که در اجراي قوانين تعارض دارند بيشترين صدمات را به کودک وارد مي کنند .
* مستقيماً خود را درگير نکنيد و رو در روي بچه ها نايستيد .
وقتي مي گويند :مي خواهم که همين حالا به رختخواب بروي . ممکن است بين خود و فرزندتان کشمش ايجاد کنيد . روش بهتر مطرح کردن قانون است .
مثلاً اعلام کنيد :« ساعت ۸ است وقت خواب » وبه ساعت اشاره کنيد .
يا « ساعت زنگ زد بايد بيدار شوي » در اين حالت هرگونه کشمکش يا احساس بدبين ساعت و او خواهد بود . هنگامي که به جاي گفتن : « دوست ندارم در خانه توپ بازي کني » مي گوييد : «خانه جاي توپ بازي نيست »
* توضیح دهيد چرا اين محدوديت ها بايد اجرا شوند
وقتي قانوني را درخانه اجرا مي کنيد ٬ توضيح دهيد که چرا افراد خانواده بايد از آن پيروي کنند . درک علت اجراي قوانين به آنها کمک مي کند که رفتار درستي داشته باشند . به جاي توضيح مفصل و طولاني ٬ مختصر و خلاصه شرح دهيد :
مثال : « ديگران را نزنيد ٬ چون آسيب مي بينند » يا « براي اينکه همه بتوانند بازي کنند بايد در صف تاب ايستاد »
* راه چاره اي نشان دهيد
هر وقتي که بچه ها را محدود مي کنيد سعي کنيد راهکارهاي قابل قبولي ارائه نماييد . با انجام اين کار شکايت آنها کم مي شود و احساس محدوديت کمتري خواهند داشت . مثال : « مي دانم که از وسايل آرايش من خوشت مي آيد ولي اينها براي بازي نيستند . به جاي آن برايت کاغذ و مداد شمعي آورده ام » مثال ديگر :« نمي تواني پيش از شام شکلات بخوري ٬ ولي مي توني بعد از شام بستني و شکلات مورد علاقه ات را بخوري » با ارائه راه حل به بچه ها مي آموزيد که در حالي که احساسات و تمايلاتشان براي شما مهم و قابل قبول است راه چاره اي براي آن وجود دارد و ياد مي گيرد که از قوانين پيروي کند هم والدين بايد راهنماي انجام رفتار درست به بچه ها باشند . هر چقدر توانايي بيشتري در اجراي محدوديت هاي مورد نظر خود داشته باشيد ٬ با بچه ها به تفاهم بيشتري مي رسيد و آنها مقاومت کمتري در برابر اين محدوديتهاشان نشان خواهند داد و نتيجه آن داشتن محيط دلپذير براي پدر و مادر و بچه هاست .
ايجاد محدوديت براي بچه ها براي ايجاد رفتارهاي مثبت در آنها بسيار مهم و ضروري است بشرطي که خيلي شديد و خشک و غير منطقي نباشند براي ايجاد محدوديت در بعضي از رفتارهاي کودکان بهتر است روشهاي زير را به کار ببريم .
* پدر و مادر هماهنگ باشند
بدترين چيز براي کودک تعارض در خانه است . اگر کودک نبايد کاري کند هميشه بايد اينطور باشد . مثلاً اگر اجازه ندارد به تلويزيون دست بزند هميشه همين شکل باشد نه اينکه مادر به او اجازه بدهد و روز ديگر پدر اجازه ندهد و يا اينکه يک روز او را منع کنيم و روز ديگر آزاد باشد. پدر و مادر بايد هماهنگ باشند تا کودک تکليف خود را بداند و قوانين بايد هر روز اجرا شود اگر ساعت خواب ۱۰ است هميشه همين ساعت باشد نه اينکه هر روز بنا به حال وميل ما تغيير کند خانه هايي که در اجراي قوانين تعارض دارند بيشترين صدمات را به کودک وارد مي کنند .
* مستقيماً خود را درگير نکنيد و رو در روي بچه ها نايستيد .
وقتي مي گويند :مي خواهم که همين حالا به رختخواب بروي . ممکن است بين خود و فرزندتان کشمش ايجاد کنيد . روش بهتر مطرح کردن قانون است .
مثلاً اعلام کنيد :« ساعت ۸ است وقت خواب » وبه ساعت اشاره کنيد .
يا « ساعت زنگ زد بايد بيدار شوي » در اين حالت هرگونه کشمکش يا احساس بدبين ساعت و او خواهد بود . هنگامي که به جاي گفتن : « دوست ندارم در خانه توپ بازي کني » مي گوييد : «خانه جاي توپ بازي نيست »
* توضیح دهيد چرا اين محدوديت ها بايد اجرا شوند
وقتي قانوني را درخانه اجرا مي کنيد ٬ توضيح دهيد که چرا افراد خانواده بايد از آن پيروي کنند . درک علت اجراي قوانين به آنها کمک مي کند که رفتار درستي داشته باشند . به جاي توضيح مفصل و طولاني ٬ مختصر و خلاصه شرح دهيد :
مثال : « ديگران را نزنيد ٬ چون آسيب مي بينند » يا « براي اينکه همه بتوانند بازي کنند بايد در صف تاب ايستاد »
* راه چاره اي نشان دهيد
هر وقتي که بچه ها را محدود مي کنيد سعي کنيد راهکارهاي قابل قبولي ارائه نماييد . با انجام اين کار شکايت آنها کم مي شود و احساس محدوديت کمتري خواهند داشت . مثال : « مي دانم که از وسايل آرايش من خوشت مي آيد ولي اينها براي بازي نيستند . به جاي آن برايت کاغذ و مداد شمعي آورده ام » مثال ديگر :« نمي تواني پيش از شام شکلات بخوري ٬ ولي مي توني بعد از شام بستني و شکلات مورد علاقه ات را بخوري » با ارائه راه حل به بچه ها مي آموزيد که در حالي که احساسات و تمايلاتشان براي شما مهم و قابل قبول است راه چاره اي براي آن وجود دارد و ياد مي گيرد که از قوانين پيروي کند هم والدين بايد راهنماي انجام رفتار درست به بچه ها باشند . هر چقدر توانايي بيشتري در اجراي محدوديت هاي مورد نظر خود داشته باشيد ٬ با بچه ها به تفاهم بيشتري مي رسيد و آنها مقاومت کمتري در برابر اين محدوديتهاشان نشان خواهند داد و نتيجه آن داشتن محيط دلپذير براي پدر و مادر و بچه هاست .
