پرسش :
ورزش شنا چه تاثير ی بر روان انسان دارد؟
پاسخ :
يک دسته از بيماري هاي انسان، بيماري هاي رواني است که مربوط به کارکرد مغز مي باشد و در خيلي از موارد علت اصلي آن ها مشخص نيست .
بنابراين با نا مشخص بودن علل اين بيماري ها ، درمان آن ها نيز با مشکل روبروست. يکي از روش هاي درماني که امروز تاکيد ميشود؛ نقش ورزش ، خصوصاً ورزش مفرح شنا در پيشگيري و درمان بيماري هاي روان مي باشد.
آمادگي جسماني به خصوص در افراد رواني، که از اجتماع کناره گرفته و فعاليت جسماني خاصي ندارند، بسيار پايين است. تحقيقات امروز نشان مي دهد که داشتن آمادگي جسمي بر بهبود بيماري هاي رواني تاثير قابل توجهي دارد. فعاليت عضلاني در فشار هاي عاطفي موجب مي شود مقداري از واکنش فيزيولوژيكي ناشي از هيجان، از بين برود .
اضطراب يا ساير هيجان هاي شديد، باعث مي شود بدن دستخوش تغييراتي شود که مقدمه عمل است، از جمله اين تغييرات، کاتکل آمين ريليز( آزاد شدن زياد هورمون هاي سيستم اعصاب سمپاتيك و پارا سمپاتيك ، مثل آدرنالين و استيل کولين) ، افزايش جريان خون و اختلال در جريان ترشحات معده است؛ پس به دنبال هيجان ممکن است اختلال عملکرد بعضي از ارگان ها مثل نفخ و ناراحتي معده و يا اختلال در جريان خون مغز و هورمون هاي سيستم اتونوم ايجاد گردد؛ اما اگر در پي هيجان هاي شديد، فعاليت بدني انجام شود ، هورمون هاي ناشي از هيجان صرف انجام فعاليت بدني مي شود . بنابراين در اين راه مصرف شده و کمتر باعث آسيب روان مي شوند.
مشخص شده بسياري از ناراحتي هاي رواني از فشار هاي هيجاني مکرر در افراد استرسي ايجاد مي شود که با فعاليت بدني منظم و مفرح از جمله شنا ، مي توان جلوي اين آسيب هاي رواني ناشي از هيجانات را گرفت .
نتيجه: به افراد استرسي توصيه مي شود به دنبال هر هيجان يا استرس ورزش مداوم، پرتحرک و مفرح از جمله شنا، داشته باشند تا بدين ترتيب ، افزايش هورمون هاي فيزيولوژيك بدن، ناشي از استرس، در فعاليت عضلاني مصرف شود و آسيب بر روان آن فرد بگذارد. البته يکي از مشكلات اينگونه افراد، بي ميلي آن ها به فعاليت بدني است که در اين مورد نقش يک مربي تربيت بدني دقيق و متعهد به کار در وادار کردن آن ها به ورزش و ايجاد انگيزه بسيار حائز اهميت است .
يک دسته از بيماري هاي انسان، بيماري هاي رواني است که مربوط به کارکرد مغز مي باشد و در خيلي از موارد علت اصلي آن ها مشخص نيست .
بنابراين با نا مشخص بودن علل اين بيماري ها ، درمان آن ها نيز با مشکل روبروست. يکي از روش هاي درماني که امروز تاکيد ميشود؛ نقش ورزش ، خصوصاً ورزش مفرح شنا در پيشگيري و درمان بيماري هاي روان مي باشد.
آمادگي جسماني به خصوص در افراد رواني، که از اجتماع کناره گرفته و فعاليت جسماني خاصي ندارند، بسيار پايين است. تحقيقات امروز نشان مي دهد که داشتن آمادگي جسمي بر بهبود بيماري هاي رواني تاثير قابل توجهي دارد. فعاليت عضلاني در فشار هاي عاطفي موجب مي شود مقداري از واکنش فيزيولوژيكي ناشي از هيجان، از بين برود .
اضطراب يا ساير هيجان هاي شديد، باعث مي شود بدن دستخوش تغييراتي شود که مقدمه عمل است، از جمله اين تغييرات، کاتکل آمين ريليز( آزاد شدن زياد هورمون هاي سيستم اعصاب سمپاتيك و پارا سمپاتيك ، مثل آدرنالين و استيل کولين) ، افزايش جريان خون و اختلال در جريان ترشحات معده است؛ پس به دنبال هيجان ممکن است اختلال عملکرد بعضي از ارگان ها مثل نفخ و ناراحتي معده و يا اختلال در جريان خون مغز و هورمون هاي سيستم اتونوم ايجاد گردد؛ اما اگر در پي هيجان هاي شديد، فعاليت بدني انجام شود ، هورمون هاي ناشي از هيجان صرف انجام فعاليت بدني مي شود . بنابراين در اين راه مصرف شده و کمتر باعث آسيب روان مي شوند.
مشخص شده بسياري از ناراحتي هاي رواني از فشار هاي هيجاني مکرر در افراد استرسي ايجاد مي شود که با فعاليت بدني منظم و مفرح از جمله شنا ، مي توان جلوي اين آسيب هاي رواني ناشي از هيجانات را گرفت .
نتيجه: به افراد استرسي توصيه مي شود به دنبال هر هيجان يا استرس ورزش مداوم، پرتحرک و مفرح از جمله شنا، داشته باشند تا بدين ترتيب ، افزايش هورمون هاي فيزيولوژيك بدن، ناشي از استرس، در فعاليت عضلاني مصرف شود و آسيب بر روان آن فرد بگذارد. البته يکي از مشكلات اينگونه افراد، بي ميلي آن ها به فعاليت بدني است که در اين مورد نقش يک مربي تربيت بدني دقيق و متعهد به کار در وادار کردن آن ها به ورزش و ايجاد انگيزه بسيار حائز اهميت است .
