شخصى داراى سه دختر و چهار پسر مى باشد، كه همگى قبل از فوت پدر ازدواج نموده اند، سه نفر از پسرها، بنا به دلايل خاصّى، ترك وطن نموده و در شهرستانها امرار معاش مى كنند. از اين پدر مقدارى زمين كشاورزى، باغ، منزل مسكونى با اثاثيه، لوازم خانگى و حيوانات اهلى باقى مانده است، در هنگام فوت پدر براى اين كه مادر سرگردان نشود از تقسيم ارثيه خوددارى شد. فرزند بزرگتر همه مايملك را تصاحب نموده و از آنها استفاده مى كند، علاوه بر اين كه مقدارى از زمينها را به نام خود نموده و مادر را نيز از خانه بيرون كرده است، حال كه فرزندان ديگر ارثيه خود را مطالبه مى كنند، به هيچ وجه حاضر به تقسيم ارثيه نمى شود و با سر و صدا و آبروريزى طفره مى رود، حكم الهى چيست؟