پرسش :
حکم زخم و خون آمدن بدن در هنگام نماز و وضو چیست؟
پاسخ :
پاسخ:
اگر در بدن یا لباس نماز گزار، خون زخم یا جراحت یا دمل باشد ، چنانچه طوری است که آب کشیدن بدن یا لباس یا عوض کردن لباس برای بیشتر مردم یا برای خصوص او سخت است ، تا زمانی که زخم یا جراحت یا دمل خوب نشده است ، می تواند با آن خون نماز بخواند و همچنین است اگر چرکی که با خون بیرون آمده است یا دوایی که روی زخم گذاشته اند و نجس شده ، در لباس یا بدن او باشد.
اگر چنان چه احتمال می دهد که خون بند می آید بهتر است صبر کند و با وضوی معمولی و بدن پاک نماز خود را بجا آورد و اگر خون بند نیامد وزخم در یکی از اعضاء وضو باشد و روی آن باز است باید بطوری که در وضو گفته شده، اطراف زخم را از بالا به پائین بشوید و بنابر احتیاط مستحب پارچه پاکی روی زخم بگذارد و دست تر روی آن بکشد و اگر به خاطر سرایت نجاست، گذاشتن پارچه و دست کشیدن ممکن نیست، شستن اطراف زخم کافی است .
البته اگر به اندازه لحظه ای با فشاردادن روی زخم خون بند می آید و می تواند وضوی معمولی را انجام دهد، باید این کار بکند.
ولی اگر نمی شود روی زخم را باز کرد ولی زخم و چیزی که روی آن گذاشته، پاک است و رسانیدن آب به زخم ممکن است و ضرر و زحمت و مشقت هم ندارد باید آب را به روی زخم برساند، و اگر زخم یا چیزی که روی آن گذاشته نجس است ، چنانچه آب کشیدن آن و رساندن آب به روی زخم ممکن باشد بدون زحمت و مشقت ، باید آن را آب بکشد و موقع وضو آب را به زخم برساند، و در صورتی که آب برای زخم ضرر دارد، یا رساندن آب به روی زخم ممکن نیست ، یا زخم نجس است و نمی شود آنرا آب کشید، باید اطراف زخم را بشوید . و اگر جبیره پاک است روی آنرا مسح کند. و اگر جبیره نجس است یا نمی شود روی آنرا دست تر کشید مثلا دوایی است که به دست می چسبد، پارچه پاکی را بطوری که جزء جبیره حساب شود ، روی آن بگذارد و دست تر روی آن بکشد، و اگر این هم ممکن نیست احتیاط واجب آن است که وضو بگیرد و تیمم هم بنماید . ( چیزی که با آن زخم و شکستگی را می بندند و دوایی که روی زخم و مانند آن می گذراند ، جبیره نامیده می شود)
لخته خون نجس است و اگر رطوبت و آب با آن برخورد نماید، باعث نجاست آنها می شود و در نماز و وضو باید از آنها اجتناب نماید و یا با شرایط ذکر شده در مسائل فوق الذکر عمل نماید.
این جواب طبق نظر مقام معظم رهبری و مرحوم حضرت امام (ره )تنظیم گردید.این دو بزرگوار در این مسئله متحد النظر می باشند
پاسخ:
اگر در بدن یا لباس نماز گزار، خون زخم یا جراحت یا دمل باشد ، چنانچه طوری است که آب کشیدن بدن یا لباس یا عوض کردن لباس برای بیشتر مردم یا برای خصوص او سخت است ، تا زمانی که زخم یا جراحت یا دمل خوب نشده است ، می تواند با آن خون نماز بخواند و همچنین است اگر چرکی که با خون بیرون آمده است یا دوایی که روی زخم گذاشته اند و نجس شده ، در لباس یا بدن او باشد.
اگر چنان چه احتمال می دهد که خون بند می آید بهتر است صبر کند و با وضوی معمولی و بدن پاک نماز خود را بجا آورد و اگر خون بند نیامد وزخم در یکی از اعضاء وضو باشد و روی آن باز است باید بطوری که در وضو گفته شده، اطراف زخم را از بالا به پائین بشوید و بنابر احتیاط مستحب پارچه پاکی روی زخم بگذارد و دست تر روی آن بکشد و اگر به خاطر سرایت نجاست، گذاشتن پارچه و دست کشیدن ممکن نیست، شستن اطراف زخم کافی است .
البته اگر به اندازه لحظه ای با فشاردادن روی زخم خون بند می آید و می تواند وضوی معمولی را انجام دهد، باید این کار بکند.
ولی اگر نمی شود روی زخم را باز کرد ولی زخم و چیزی که روی آن گذاشته، پاک است و رسانیدن آب به زخم ممکن است و ضرر و زحمت و مشقت هم ندارد باید آب را به روی زخم برساند، و اگر زخم یا چیزی که روی آن گذاشته نجس است ، چنانچه آب کشیدن آن و رساندن آب به روی زخم ممکن باشد بدون زحمت و مشقت ، باید آن را آب بکشد و موقع وضو آب را به زخم برساند، و در صورتی که آب برای زخم ضرر دارد، یا رساندن آب به روی زخم ممکن نیست ، یا زخم نجس است و نمی شود آنرا آب کشید، باید اطراف زخم را بشوید . و اگر جبیره پاک است روی آنرا مسح کند. و اگر جبیره نجس است یا نمی شود روی آنرا دست تر کشید مثلا دوایی است که به دست می چسبد، پارچه پاکی را بطوری که جزء جبیره حساب شود ، روی آن بگذارد و دست تر روی آن بکشد، و اگر این هم ممکن نیست احتیاط واجب آن است که وضو بگیرد و تیمم هم بنماید . ( چیزی که با آن زخم و شکستگی را می بندند و دوایی که روی زخم و مانند آن می گذراند ، جبیره نامیده می شود)
لخته خون نجس است و اگر رطوبت و آب با آن برخورد نماید، باعث نجاست آنها می شود و در نماز و وضو باید از آنها اجتناب نماید و یا با شرایط ذکر شده در مسائل فوق الذکر عمل نماید.
این جواب طبق نظر مقام معظم رهبری و مرحوم حضرت امام (ره )تنظیم گردید.این دو بزرگوار در این مسئله متحد النظر می باشند
