پرسش :

این حدیث از کیست؟ خاصیت فتنه به گونه ای است که وقتی می آید قابل شناسائی نیست و وقتی که از جامعه رخت بر می بندد شناخته می شود.

پاسخ :
روایت مورد سؤال از امام علی (ع) است.
عَنْ زِرِّ بْنِ حُبَيْشٍ قَالَ خَطَبَ عَلِيٌّ (ع) بِالنَّهْرَوَانِ إِلَى أَنْ قَالَ فَقَامَ رَجُلٌ فَقَالَ يَا أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ حَدِّثْنَا عَنِ الْفِتَنِ فَقَالَ: "إِنَّ الْفِتْنَةَ إِذَا أَقْبَلَتْ شُبِّهَت".‏[1]
و عنه (ع): "إِنَّ الْفِتْنَةَ إِذَا أَقْبَلَتْ شَبَّهَتْ وَ إِذَا أَدْبَرَتِ اسْتَقَرَّتْ يُشْبِهْنَ مُقْبِلَاتٍ وَ يُعْرَفْنَ مُدْبِرَات".[2]‏
و عنه (ع) ايضا: "أَلَا إِنَّ الْفِتَنَ إِذَا أَقْبَلَتْ شَبَّهَتْ، وَ إِذَا أَدْبَرَتْ نَبَّهَتْ، يُنْكَرْنَ مُقْبِلَاتٍ وَ يُعْرَفْنَ مُدْبِرَات".[3]‏
پی نوشتها:
[1] حر عاملی، وسائل‏الشيعة، ج 15، ص 56.
[2] علامه مجلسی، بحارالأنوار، ج 33، ص 366.
[3] بحارالأنوار، ج 34، ص 116.