پرسش :
آیا حضرت مهدی (علیه السلام) دین جدید و کتابی غیر از قرآن می آورد؟
پاسخ :
چنانچه می دانیم دین از جانب خدای متعال به عنوان جامع ترین و کامل ترین دین آسمانی بر پیامبر اکرم نازل گردید که تا روز قیامت ثابت و تغییرناپذیر می باشد و همه ی اوصیای الهی و ائمه ی اطهار موظف به حفظ و گسترش آن در بین مردم می باشند. چنانکه حضرت علی(ع) و همه ی فرزندان و نسل پاک آن امام همام نسبت به این امر اهتمام جدی داشته اند. اما از آنجا که در زمان غیبت حضرت امام عصر(عج) این وظیفه به علما و فقها و راویان احادیث و به تعبیری مراجع تقلید محول شده است و از سویی فقها عصمت علمی ندارند و موظف اند براساس ادله ای که در اختیار دارند حکم خدا را بیان کنند و در این روند در بسیاری از موارد به احکام ظاهری نه واقعی فتوا می دهند ؛ زیرا دسترسی به تمام احکام واقعی فقط برای امام معصوم ممکن و میسر است. در هر صورت با توجه به تغییراتی که در زندگی انسان ها بوجود آمده است و نیاز به احکام جدید، در حال حاضر دین اسلام مملو از احکام ظاهری است و هنگامی که امام عصر (ع) ظهور می کنند تمام احکام ظاهری تبدیل به احکام واقعی می گردد و تصور می شود آن حضرت دین جدیدی آورده اند، در حالی که حضرت مهدی(ع) دین جدیدی غیر از اسلام و کتابی غیر از قرآن نمی آورند.
علاوه این که در دوران غیبت عده ای از منحرفان و معاندان احکامی از قرآن و اسلام را بر طبق میل خود تأویل و تغییر می دهند که بسیاری از حدود و احکام چنان فراموش می شوند که گویا اصلاً از اسلام نبوده است.[1]
قرائت های گوناگون از دین خطرناک ترین حربه ای است که در عصر غیبت با آن مواجه می شویم، هنگامی که امام زمان (عج) تشریف می آورند نه با بت پرستان جاهل که با عالم نمایانی رو به رو می شوند که قرآن را تفسیر به رأی می کنند و قرائت های گوناگون از دین، آنچنان رواج می یابد که همه ی مردم آن را می پذیرند.[2]
مردمی که ارکان و اصول مسلم اسلام را رها کرده و به بعضی ظواهر آن اکتفا نموده اند، از اسلام جز نماز، روزه و اجتناب از نجاسات چیزی نمی دانند، اخلاقیات و دستورات اجتماعی را اصلاً از اسلام محسوب نمی دارند.
صفات زشت در نظرشان هیچ اهمیت ندارد و به بهانه ی این که واجبات و محرمات اختلافی هستند از زیر بار آنها شانه خالی می کنند، محرمات الهی را با حیله های گوناگون و تأویلات صوری جایز می شمارند. بنابر این اگر امام زمان (عج) ظاهر شوند و به آنان بگویند: شما از حقیقت و گوهر دین به دور افتاده اید و آیات قرآن و احادیث پیغمبر را بر خلاف واقع تفسیر و تأویل کرده اید و حقیقت نورانی اسلام را رها کرده به بعضی ظواهرش قناعت کرده اید، چنین دین و برنامه ای برایشان تازگی داشته و از آن وحشت می نمایند و آن را اسلام نمی دانند زیرا اسلام را جور دیگری تصور کرده بودند.[3]
امام صادق(ع) می فرمایند: وقتی قائم ما قیام کرد مردم را از نو به اسلام دعوت می نماید و به سوی چیزی که که مردم از آن دور شده اند هدایت می کند.[4]
در هر صورت دین اسلام در زمان ظهور امام دستخوش هیچ تغییری نمی گردد مگر این که انحرافات و شکها اصلاح می گردد. چنانکه اما صادق(ع) فرمود : حضرت مهدی همان کاری را که رسول خدا(ص) انجام دادند، انجانم می دهد. بدعتهای موجود را خراب می کند چنانکه رسول خدا ص اساس جاهلیت را منهدم نمودند.[5]
پی نوشتها:
[1] دادگستر جهان، ابراهیم امینی، ص325.
[2] آفتاب ولایت، محمدتقی مصباح یزدی، ص237.
[3] دادگستر جهان، ابراهیم امینی، ص326.
[4] کشف الغمه، ج3، ص254 و ارشاد مفید ص343.
[5] بحارالنوار، ج52، ص352.
منبع: http://farsi.islamquest.net
چنانچه می دانیم دین از جانب خدای متعال به عنوان جامع ترین و کامل ترین دین آسمانی بر پیامبر اکرم نازل گردید که تا روز قیامت ثابت و تغییرناپذیر می باشد و همه ی اوصیای الهی و ائمه ی اطهار موظف به حفظ و گسترش آن در بین مردم می باشند. چنانکه حضرت علی(ع) و همه ی فرزندان و نسل پاک آن امام همام نسبت به این امر اهتمام جدی داشته اند. اما از آنجا که در زمان غیبت حضرت امام عصر(عج) این وظیفه به علما و فقها و راویان احادیث و به تعبیری مراجع تقلید محول شده است و از سویی فقها عصمت علمی ندارند و موظف اند براساس ادله ای که در اختیار دارند حکم خدا را بیان کنند و در این روند در بسیاری از موارد به احکام ظاهری نه واقعی فتوا می دهند ؛ زیرا دسترسی به تمام احکام واقعی فقط برای امام معصوم ممکن و میسر است. در هر صورت با توجه به تغییراتی که در زندگی انسان ها بوجود آمده است و نیاز به احکام جدید، در حال حاضر دین اسلام مملو از احکام ظاهری است و هنگامی که امام عصر (ع) ظهور می کنند تمام احکام ظاهری تبدیل به احکام واقعی می گردد و تصور می شود آن حضرت دین جدیدی آورده اند، در حالی که حضرت مهدی(ع) دین جدیدی غیر از اسلام و کتابی غیر از قرآن نمی آورند.
علاوه این که در دوران غیبت عده ای از منحرفان و معاندان احکامی از قرآن و اسلام را بر طبق میل خود تأویل و تغییر می دهند که بسیاری از حدود و احکام چنان فراموش می شوند که گویا اصلاً از اسلام نبوده است.[1]
قرائت های گوناگون از دین خطرناک ترین حربه ای است که در عصر غیبت با آن مواجه می شویم، هنگامی که امام زمان (عج) تشریف می آورند نه با بت پرستان جاهل که با عالم نمایانی رو به رو می شوند که قرآن را تفسیر به رأی می کنند و قرائت های گوناگون از دین، آنچنان رواج می یابد که همه ی مردم آن را می پذیرند.[2]
مردمی که ارکان و اصول مسلم اسلام را رها کرده و به بعضی ظواهر آن اکتفا نموده اند، از اسلام جز نماز، روزه و اجتناب از نجاسات چیزی نمی دانند، اخلاقیات و دستورات اجتماعی را اصلاً از اسلام محسوب نمی دارند.
صفات زشت در نظرشان هیچ اهمیت ندارد و به بهانه ی این که واجبات و محرمات اختلافی هستند از زیر بار آنها شانه خالی می کنند، محرمات الهی را با حیله های گوناگون و تأویلات صوری جایز می شمارند. بنابر این اگر امام زمان (عج) ظاهر شوند و به آنان بگویند: شما از حقیقت و گوهر دین به دور افتاده اید و آیات قرآن و احادیث پیغمبر را بر خلاف واقع تفسیر و تأویل کرده اید و حقیقت نورانی اسلام را رها کرده به بعضی ظواهرش قناعت کرده اید، چنین دین و برنامه ای برایشان تازگی داشته و از آن وحشت می نمایند و آن را اسلام نمی دانند زیرا اسلام را جور دیگری تصور کرده بودند.[3]
امام صادق(ع) می فرمایند: وقتی قائم ما قیام کرد مردم را از نو به اسلام دعوت می نماید و به سوی چیزی که که مردم از آن دور شده اند هدایت می کند.[4]
در هر صورت دین اسلام در زمان ظهور امام دستخوش هیچ تغییری نمی گردد مگر این که انحرافات و شکها اصلاح می گردد. چنانکه اما صادق(ع) فرمود : حضرت مهدی همان کاری را که رسول خدا(ص) انجام دادند، انجانم می دهد. بدعتهای موجود را خراب می کند چنانکه رسول خدا ص اساس جاهلیت را منهدم نمودند.[5]
پی نوشتها:
[1] دادگستر جهان، ابراهیم امینی، ص325.
[2] آفتاب ولایت، محمدتقی مصباح یزدی، ص237.
[3] دادگستر جهان، ابراهیم امینی، ص326.
[4] کشف الغمه، ج3، ص254 و ارشاد مفید ص343.
[5] بحارالنوار، ج52، ص352.
منبع: http://farsi.islamquest.net
