پرسش :

شكّي نيست كه پيغمبر اسلام«صلي الله عليه وآله» به ازاي آن همه جان‏فشاني و فداكاري‏ها براي راهنمايي مردم تنها از خداوند پاداش خواسته است. در بعضي آيات، «مودّت ذوي القربي»،(دوستي خاندان پيامبر«صلي الله عليه وآله») مزد رسالت معرّفي شده است. اين امر نيز خود خدمت ديگري به مردم وسيله راهنمايي آنها است زيرا «ولايت اهل بيت»«عليهم السلام» و موجب پيروي از گفتار و رفتار آنان مي‏گردد و مردم از اين راه به سعادت مي‏رسند، ولي وجوب خمس كه نصف آن را به سادات مي‏دهند چه معني دارد؟ آيا اين، مزد رسالت نيست؟

پاسخ :
مي‏دانيم كه خمس فقط به مصرف سادات فقير مي‏رسد نه تمام آنها؛ همچنين اگر خمس اموالي كه به آنها خمس تعلّق گرفته بيشتر از احتياج سادات باشد بايد به بيت‏المال مسلمانان داده شود تا در راه مصالح عمومي مصرف شود؛ همچنان كه اگر احتياج سادات فقير، بيشتر از ميزان خمس باشد بايد كمبود آن را از بيت‏المال تأمين كرد. از طرفي سادات به طور كلّي از گرفتن زكات - كه حقّ فقيران و محتاجان ديگر است- محرومند(مگر اينكه زكات از مال ثروتمندان سادات باشد).
بنابراين در حقيقت خمس به جاي همان زكاتي است كه به ساير مستمندان داده مي‏شود و شرايط پرداخت آن به سادات نيز مشابه شرايط پرداخت زكات به فقيران ديگر است. امّا براي حفظ حيثيت خاندان پيغمبر«صلي الله عليه وآله» و رعايت مقام شامخ او اين مبالغ و اموال صورت و عنوان ديگري داده مي‏شود و اين نشانه ادب و احترام به شخصيّت والاي پيغمبر گرامي اسلام است و به هيچ وجه پاداش نيست و بديهي است كه احترام و ادب و حفظ حيثيّت مردان بزرگ با پاداش فرق بسيار دارد(1).
پی نوشت:
1) پرسش‏ها و پاسخ‏هاي مذهبي، ج 4، ص 168.
www.eporsesh.com