پرسش :

تا چه حد بايد جلو شيطنت کودکان را بگيريم؟

پاسخ :
به جز کارهايي که ضرر قابل توجه و خطر دارد، کودکان را در بقيه‏ي کارها آزاد بگذاريد. در وجود کودک نيروهاي نهفته‏اي وجود دارد که بايد رها شود، و اگر رها نشود، در آينده مشکل‏ساز خواهد بود. شيطنت کودکان، سبب شادابي آنان مي‏شود و چون در کودکي بچگي کرده‏اند، در بزرگي بچگي نخواهند کرد.
رسول خدا صلي الله عليه و آله فرمود:
عرامة الصبي في صغره زيادة في عقله في کبره. (1)
شيطنت کودک در کودکي، سبب افزايش عقل او در بزرگي خواهد بود.
امام کاظم عليه‏السلام: تستحب عرامة الصبي في صغره ليکون حليما في کبره. (2)
شيطنت کودک در کودکي نيکو است؛ چرا که سبب بردباري او در بزرگي خواهد شد. بسياري از شيطنت‏هاي کودکان، اقتضاي سن آن‏ها است و اگر پدر و مادر به اين نکته توجه داشته باشند، بسياري از رفتارهاي شيطنت‏آميز کودکان لذت‏بخش مي‏شود.
توصيه مي‏کنم از رفتارهايي چون سر و صداي زياد (در صورتي که سبب آزار ديگران نمي‏شود)؛ دويدن و تحرک فراوان (در صورتي که خطري برايش ندارد)؛ پريدن از ارتفاعات کم روي تشک و جاهاي نرم، بازي روي مبل و صندلي‏ها و... کودک را منع نکنيد.
پی نوشتها:
(1)علامه مجلسي، بحارالانوار، ج 14، ص 379.
(2)حر عاملي، وسائل الشيعه، ج 15، ص 198.
منبع: کتاب نسیم مهر(1)، حجت الاسلام حسین دهنوی، انتشارات خادم الرضا(علیه السلام)