پرسش :
فرزند يک سالهام بسيار کنجکاو است و گاهي براي خود خطر ايجاد ميکند. با او چگونه رفتار کنم؟
پاسخ :
کنجکاوي کودک در اين سن طبيعي است. او ديگر در سني نيست که مانند عروسک در دست شما باشد. او در اين سن، شوق کشف کردن دارد و همين شوق ممکن است خطرهايي را برايش پديد آورد؛ بنابراين، بايد مراقب خطرها (اشيايي که به راحتي واژگون ميشوند، پلهها، پنجرههاي بدون حفاظ)، ظرفهاي غذاي داغ در روي اجاق، اشياي کوچک مانند دگمه، مهره، سکه، فندق، بادام و...، داروها، اجسام تيز، پريزهاي برق، درهاي خروجي، ابزار برقي، استخر، شيشههاي شکسته، مواد سمي و... باشيد.
مراقبت شما از کودک نبايد با هراس در چهره همراه باشد. مراقبت شديد همراه با ترس و دلهره، از او، کودکي ترسو و وابسته خواهد ساخت.
اجازه دهيد به وسايلي که خطرناک نيستند و به او صدمه نميزنند، دست بزند تا کنجکاوياش ارضا شود. هنگامي که فرزند شما ميخواهد کار خطرناکي (کشيدن سيم برق، دست زدن به ظرف داغ، هل دادن ميز و...) را انجام دهد، گفتن نه يا نکن با لحني خصمانه فايده ندارد. در اين موقعيت، به سمت او برويد؛ کودک را به قسمت ديگري از اتاق ببريد و قاطعانه بگوييد نکن تا بفهمد معناي حرف شما چيست و بيدرنگ اسباب بازي مورد علاقهاش يا وسيلهاي را که برايش جالب است و خطري هم ندارد، در اختيارش قرار دهيد و بدين وسيله حواسش را پرت کنيد. کودک در اين سن بسيار زود حواسش پرت ميشود و اين، کمک بزرگي به مادر است.
اگر به کار خطرناکي چون فرو کردن ميخ در پريز برق و امثال آن دست زد، ضربهاي آرام به پشت دستش، از نهي کلامي مؤثرتر است و پيام روشنتري به او ميدهد.
در صورت اصرار بر کار خطرناک، بهترين تنبيه او، محروميت موقت است. او را يک يا دو دقيقه روي صندلي بنشانيد و کنارش بايستيد و پس از اتمام محروميت رهايش سازيد.
منبع: کتاب نسیم مهر(1)، حجت الاسلام حسین دهنوی، انتشارات خادم الرضا(علیه السلام)
کنجکاوي کودک در اين سن طبيعي است. او ديگر در سني نيست که مانند عروسک در دست شما باشد. او در اين سن، شوق کشف کردن دارد و همين شوق ممکن است خطرهايي را برايش پديد آورد؛ بنابراين، بايد مراقب خطرها (اشيايي که به راحتي واژگون ميشوند، پلهها، پنجرههاي بدون حفاظ)، ظرفهاي غذاي داغ در روي اجاق، اشياي کوچک مانند دگمه، مهره، سکه، فندق، بادام و...، داروها، اجسام تيز، پريزهاي برق، درهاي خروجي، ابزار برقي، استخر، شيشههاي شکسته، مواد سمي و... باشيد.
مراقبت شما از کودک نبايد با هراس در چهره همراه باشد. مراقبت شديد همراه با ترس و دلهره، از او، کودکي ترسو و وابسته خواهد ساخت.
اجازه دهيد به وسايلي که خطرناک نيستند و به او صدمه نميزنند، دست بزند تا کنجکاوياش ارضا شود. هنگامي که فرزند شما ميخواهد کار خطرناکي (کشيدن سيم برق، دست زدن به ظرف داغ، هل دادن ميز و...) را انجام دهد، گفتن نه يا نکن با لحني خصمانه فايده ندارد. در اين موقعيت، به سمت او برويد؛ کودک را به قسمت ديگري از اتاق ببريد و قاطعانه بگوييد نکن تا بفهمد معناي حرف شما چيست و بيدرنگ اسباب بازي مورد علاقهاش يا وسيلهاي را که برايش جالب است و خطري هم ندارد، در اختيارش قرار دهيد و بدين وسيله حواسش را پرت کنيد. کودک در اين سن بسيار زود حواسش پرت ميشود و اين، کمک بزرگي به مادر است.
اگر به کار خطرناکي چون فرو کردن ميخ در پريز برق و امثال آن دست زد، ضربهاي آرام به پشت دستش، از نهي کلامي مؤثرتر است و پيام روشنتري به او ميدهد.
در صورت اصرار بر کار خطرناک، بهترين تنبيه او، محروميت موقت است. او را يک يا دو دقيقه روي صندلي بنشانيد و کنارش بايستيد و پس از اتمام محروميت رهايش سازيد.
منبع: کتاب نسیم مهر(1)، حجت الاسلام حسین دهنوی، انتشارات خادم الرضا(علیه السلام)
