پرسش :
مربي (والدين و اولياي مدرسه) چه ويژگيهايي بايد داشته باشند؟
پاسخ :
هر کسي که بخواهد در مسير تربيت گام بردارد، مربي است و بايد ويژگيهايي داشته باشد. برخي از مهمترين ويژگيهاي مربي چنين است:
1. اخلاص: با توجه به اين که مؤثر واقعي خدا است، مربي براي تأثير سخن و رفتارش بايد اخلاص داشته باشد و براي خدا تربيت کند. اگر مربي، تمام ابزارهاي تربيت )آگاهي از روانشناسي کودک، آشنايي با مسائل علمي علوم تربيتي، آگاهي از زواياي روحي - رواني کودک( را در دست داشته باشد، اما خدا را در نظر نگيرد، در تربيت موفق نخواهد بود.
2. توکل: با توکل به خداي بزرگ، مسير پر پيچ و خم تربيت، راحتتر پيموده ميشود.
3. توسل: توسل به امامان معصوم عليهمالسلام بسيار راهگشا است. ما شيعيان در اقيانوس برکت معصومان غرقيم؛ اما قدر آن را نميدانيم؛ چونان ماهي که در آب است و قدر آب را نميداند.
بسياري از والدين براي رفع مشکلات مادي خود به اين نورهاي الاهي متوسل ميشوند؛ اما براي داشتن فرزنداني متدين، صالح، باهوش و مؤدب، به درگاه آنان توسل نميجويند.
4. درک دنياي کودک: پدر يا مادر، بايد روح خود را از قالب بدن خويش درآورده، در قالب بدن کودک قرار دهند. بايد دنيا را از چشم او ببينند. تا زماني که اين اتفاق نيفتد، تربيت کودک مشکل خواهد بود. اگر والدين به دوران کودکي خود بينديشند و آن دوران را به ياد آورند، به طور قطع بسياري از رفتارهاي کودکانشان قابل تحمل خواهد شد؛ زيرا خواهند فهميد بسياري از رفتارهايي که از ديد آنان نابهنجار مينمايد، اقتضاي سن کودکان است.
رسول خدا صلي الله عليه و آله فرمود:
من کان عنده صبي فليتصاب له.(1)
چون که با کودک سر و کارت فتاد / هم زبان کودکي بايد گشاد.
پی نوشت:
(1)حر عاملي، وسائل الشيعه، ج 21، ص 486.
منبع: کتاب نسیم مهر(1)، حجت الاسلام حسین دهنوی، انتشارات خادم الرضا(علیه السلام)
هر کسي که بخواهد در مسير تربيت گام بردارد، مربي است و بايد ويژگيهايي داشته باشد. برخي از مهمترين ويژگيهاي مربي چنين است:
1. اخلاص: با توجه به اين که مؤثر واقعي خدا است، مربي براي تأثير سخن و رفتارش بايد اخلاص داشته باشد و براي خدا تربيت کند. اگر مربي، تمام ابزارهاي تربيت )آگاهي از روانشناسي کودک، آشنايي با مسائل علمي علوم تربيتي، آگاهي از زواياي روحي - رواني کودک( را در دست داشته باشد، اما خدا را در نظر نگيرد، در تربيت موفق نخواهد بود.
2. توکل: با توکل به خداي بزرگ، مسير پر پيچ و خم تربيت، راحتتر پيموده ميشود.
3. توسل: توسل به امامان معصوم عليهمالسلام بسيار راهگشا است. ما شيعيان در اقيانوس برکت معصومان غرقيم؛ اما قدر آن را نميدانيم؛ چونان ماهي که در آب است و قدر آب را نميداند.
بسياري از والدين براي رفع مشکلات مادي خود به اين نورهاي الاهي متوسل ميشوند؛ اما براي داشتن فرزنداني متدين، صالح، باهوش و مؤدب، به درگاه آنان توسل نميجويند.
4. درک دنياي کودک: پدر يا مادر، بايد روح خود را از قالب بدن خويش درآورده، در قالب بدن کودک قرار دهند. بايد دنيا را از چشم او ببينند. تا زماني که اين اتفاق نيفتد، تربيت کودک مشکل خواهد بود. اگر والدين به دوران کودکي خود بينديشند و آن دوران را به ياد آورند، به طور قطع بسياري از رفتارهاي کودکانشان قابل تحمل خواهد شد؛ زيرا خواهند فهميد بسياري از رفتارهايي که از ديد آنان نابهنجار مينمايد، اقتضاي سن کودکان است.
رسول خدا صلي الله عليه و آله فرمود:
من کان عنده صبي فليتصاب له.(1)
چون که با کودک سر و کارت فتاد / هم زبان کودکي بايد گشاد.
پی نوشت:
(1)حر عاملي، وسائل الشيعه، ج 21، ص 486.
منبع: کتاب نسیم مهر(1)، حجت الاسلام حسین دهنوی، انتشارات خادم الرضا(علیه السلام)
