پرسش :

نوجوان 12 ساله ام از تاريکي مي ترسد؛ به همين سبب، شب ها تا مدتي خوابش نمي برد. لطفاً راهنمايي ام کنيد.

پاسخ :
ترس فرزند شما از تاريکي به طور طبيعي بايد در اين سن از بين رفته باشد و استمرار آن، به احتمال فراوان به جهت تجربه اي ناخوشايند و ترسي شديد از تاريکي در دوران کودکي است.
براي تخفيف اين ترس از راهکارهاي ذيل استفاده کنيد:
1. خواب روز او را محدود کنيد تا شب زودتر خوابش ببرد. بيدارخوابي، سبب توهم مي شود و توهم ترس مي آورد.
2. تلاوت چند آيه از قرآن شريف يا ذکرهايي چون صلوات بر محمد و آل محمد در آرامش و کاستن از ترس او بسيار مؤثر است.
3. به او بياموزيد با تلقين جمله هايي چون « من شجاعم»، « شهامت من بسيار است» و... ترس را از وجود خود براند.
4. نوشيدن يک ليوان شير ولرم يا خواندن يک داستان آرام بخش پيش از خواب، در آرامش او مؤثر است.
5. گرچه خوابيدن در تاريکي مطلق مطلوب است.(ر.ک: ج1، ص 102)، به او اجازه دهيد تا مدتي با چراغ روشن بخوابد و پس از مدتي از « کليد ديمر»( dimmer switch) استفاده کند. با کليد ديمر مي توان نور چراغ را به تدريج کمتر کرد.
6. به او بياموزيد پس از بستن چشم هايش، گوسفندان سفيد کوچکي را تصور کند که به آرامي از جوي آب مي پرند. تهيه فرستي از اسباب و اثاث منزل در ذهن، ذهن او را مشغول و خسته مي کند و در سنگين شدن پلک هايش مؤثر است.
چند توصيه
أ. هرگز او را براي ترسش از تاريکي سرزنش يا تمسخر نکنيد.
ب. او را به طور غيرمستقيم با همسالان نترس آشنا کنيد.
ج. اگر در هر زمينه اي شهامتي از او ديديد، آن را بزرگ جلوه دهيد تا بر اعتماد به نفس او بيفزاييد.
د. در صورت کاهش ترس او، از تحسين و تشويق غفلت نورزيد.
منبع: کتاب نسیم مهر(2)، حجت الاسلام حسین دهنوی، انتشارات خادم الرضا(علیه السلام)/1388