پرسش :
فرزند 18 ماهه ام به من که مادرش هستم، بسيار وابسته است، به گونه اي که يک لحظه از من جدا نمي شود. براي قطع اين وابستگي چه کنم؟
پاسخ :
وابستگي کودک به مادر در اين سن طبيعي است و با تولد خواهر يا برادر جديد يا اثاث کشي به منزل جديد، شدت مي يابد؛ البته اين وابستگي ماندگار نيست و به مرور از بين خواهد رفت.
اگر وابستگي فرزند شما با ترس و واهمه شديد همراه شد و بيش از 6 ماه ادامه يافت، به متخصص مراجعه کنيد.
رعايت چند نکته
1. از او بيش از حد مراقبت نکنيد. مراقبت بيش از حد، به او پيام مي دهد که دنيا جاي ناامني است و وابستگي اش را بيشتر مي کند.
2. او را با جمله هايي چون « خجالت بکش»و... هنگامي که به شما مي چسبد، نيازاريد.
3. به او اجازه دهيد هرگاه دوست دارد، شما را در آغوش کشد. اين اجازه وابستگي، او را به دور شدن از شما تشويق مي کند.
راهکارهايي براي تخفيف
أ. از بازي « قايم باشک» استفاده کنيد. توجه داشته باشيد که در ابتدا، خيلي از او دور نشويد و پشت مبل يا در کمد پنهان شويد و به تدريج فاصله را بيشتر و به اتاق هاي مجاور برويد.
ب. او را به طور مقطعي و براي زماني کوتاه با پدر، بعد پدربزرگ يا مادربزرگ، سپس با يکي از نزديکان تنها بگذاريد. زمان تنهايي بايد با توجه به ميزان وابستگي اش به شما باشد؛ بنابراين، هر قدر وابستگي اش بيشتر است، زمان تنهايي بايد کمتر باشد. پيشنهاد مي کنم زمان جدايي از شما، کيف، روسري يا عکسي از خودتان را در اختيارش قرار دهيد.
ج. او را به پارک ببريد و وقتي مشغول بازي شد، به آرامي، 5 قدم از او دور شويد. اگر ترسيد، 3 قدم بازگرديد و اين کار را با فاصله زماني مناسب تکرار کنيد.
د. وقتي جدايي چند قدمي را پذيرفت، در پارک، روي نيمکتي بنشينيد و مطالعه کنيد؛ ولي گاهي برايش دست تکان دهيد و با او صحبت کنيد. توجه داشته باشيد که وقتي از او جدا مي شويد، از جمله هاي آرامش دهنده( نگران نباش، من اين جا هستم، اگر مشکلي پيش آمد، مرا صدا کن و...) استفاده نکنيد.
منبع: کتاب نسیم مهر(2)، حجت الاسلام حسین دهنوی، انتشارات خادم الرضا(علیه السلام)/1388
وابستگي کودک به مادر در اين سن طبيعي است و با تولد خواهر يا برادر جديد يا اثاث کشي به منزل جديد، شدت مي يابد؛ البته اين وابستگي ماندگار نيست و به مرور از بين خواهد رفت.
اگر وابستگي فرزند شما با ترس و واهمه شديد همراه شد و بيش از 6 ماه ادامه يافت، به متخصص مراجعه کنيد.
رعايت چند نکته
1. از او بيش از حد مراقبت نکنيد. مراقبت بيش از حد، به او پيام مي دهد که دنيا جاي ناامني است و وابستگي اش را بيشتر مي کند.
2. او را با جمله هايي چون « خجالت بکش»و... هنگامي که به شما مي چسبد، نيازاريد.
3. به او اجازه دهيد هرگاه دوست دارد، شما را در آغوش کشد. اين اجازه وابستگي، او را به دور شدن از شما تشويق مي کند.
راهکارهايي براي تخفيف
أ. از بازي « قايم باشک» استفاده کنيد. توجه داشته باشيد که در ابتدا، خيلي از او دور نشويد و پشت مبل يا در کمد پنهان شويد و به تدريج فاصله را بيشتر و به اتاق هاي مجاور برويد.
ب. او را به طور مقطعي و براي زماني کوتاه با پدر، بعد پدربزرگ يا مادربزرگ، سپس با يکي از نزديکان تنها بگذاريد. زمان تنهايي بايد با توجه به ميزان وابستگي اش به شما باشد؛ بنابراين، هر قدر وابستگي اش بيشتر است، زمان تنهايي بايد کمتر باشد. پيشنهاد مي کنم زمان جدايي از شما، کيف، روسري يا عکسي از خودتان را در اختيارش قرار دهيد.
ج. او را به پارک ببريد و وقتي مشغول بازي شد، به آرامي، 5 قدم از او دور شويد. اگر ترسيد، 3 قدم بازگرديد و اين کار را با فاصله زماني مناسب تکرار کنيد.
د. وقتي جدايي چند قدمي را پذيرفت، در پارک، روي نيمکتي بنشينيد و مطالعه کنيد؛ ولي گاهي برايش دست تکان دهيد و با او صحبت کنيد. توجه داشته باشيد که وقتي از او جدا مي شويد، از جمله هاي آرامش دهنده( نگران نباش، من اين جا هستم، اگر مشکلي پيش آمد، مرا صدا کن و...) استفاده نکنيد.
منبع: کتاب نسیم مهر(2)، حجت الاسلام حسین دهنوی، انتشارات خادم الرضا(علیه السلام)/1388
