پرسش :
دختر 4 سالهاى دارم كه بسيار خيالبافى مىكند. آيا اين خيالپردازىها نگران كننده است؟
پاسخ :
خيالپردازى در كودكان تا 4 سالگى كاملا طبيعى و جزئى از روند رشد آنان است و ويژگى جاندار پندارى آنان، آن را تشديد مىكند. اين ويژگى باعث مىشود كه به اشيا جان بدهند و با آنان صحبت كنند.
كودك شما در ذهن خود چيزهايى را مجسم مىكند كه اصلا وجود خارجى ندارند. قدرت تخيل در اين سن آن قدر زياد است كه مىتواند خود را به جاى ديگران بگذارد و اين كه در بازىها، خود را قهرمان مىداند و درباره والدين خود اغراق مىكند و دوستان خيالى دارد، به همين ويژگى بر مىگردد؛ به همين دليل، توصيه مىكنم فرزند خود را به سبب خيالبافىهايش تمسخر نكنيد و از موجودات خيالى مانند غول و ديو و هيولا نترسانيد. اين ترسها تشديد كننده خيالبافى است.
خيالپردازى در اين سن نگران كننده نيست؛ بنابراين، لزومى ندارد او را از اين كار باز داريد و مطمئن باشيد كه ضررى برايش ندارد و به تعادل روحى او لطمهاى نمىزند.
او را هرگز به دروغگويى متهم نكنيد؛ چون خيالبافى كودك (عروسكم مىگه، خرسم گفت، با گنجشكاى روى شاخه درخت حرف زدم و...) در اين سن، دروغگويى مصطلح بين بزرگسالان نيست. وقتى به شما مىگويد: با اسب پرندهام در آسمان پرواز كردم، بگوييد: دوست دارى يك اسب پرنده داشته باشى، مگه نه؟
خوب است او را در قالب داستان و در زمينه كارتونها و فيلمها با دنياى واقعى آشناتر سازيد تا بين دنياى خيالى و واقعى فرق بگذارد و بداند كه وقتى در يك كارتون تلويزيونى، موش يا گربه زير ماشين مىرود و پس از تبديل شدن به يك ورق كاغذ، با يك تكان دادن به خود، به حال اول باز مىگردد، واقعى نيست.
منبع: کتاب نسیم مهر(3)، حجت الاسلام حسین دهنوی، انتشارات خادم الرضا(علیه السلام)/1388
خيالپردازى در كودكان تا 4 سالگى كاملا طبيعى و جزئى از روند رشد آنان است و ويژگى جاندار پندارى آنان، آن را تشديد مىكند. اين ويژگى باعث مىشود كه به اشيا جان بدهند و با آنان صحبت كنند.
كودك شما در ذهن خود چيزهايى را مجسم مىكند كه اصلا وجود خارجى ندارند. قدرت تخيل در اين سن آن قدر زياد است كه مىتواند خود را به جاى ديگران بگذارد و اين كه در بازىها، خود را قهرمان مىداند و درباره والدين خود اغراق مىكند و دوستان خيالى دارد، به همين ويژگى بر مىگردد؛ به همين دليل، توصيه مىكنم فرزند خود را به سبب خيالبافىهايش تمسخر نكنيد و از موجودات خيالى مانند غول و ديو و هيولا نترسانيد. اين ترسها تشديد كننده خيالبافى است.
خيالپردازى در اين سن نگران كننده نيست؛ بنابراين، لزومى ندارد او را از اين كار باز داريد و مطمئن باشيد كه ضررى برايش ندارد و به تعادل روحى او لطمهاى نمىزند.
او را هرگز به دروغگويى متهم نكنيد؛ چون خيالبافى كودك (عروسكم مىگه، خرسم گفت، با گنجشكاى روى شاخه درخت حرف زدم و...) در اين سن، دروغگويى مصطلح بين بزرگسالان نيست. وقتى به شما مىگويد: با اسب پرندهام در آسمان پرواز كردم، بگوييد: دوست دارى يك اسب پرنده داشته باشى، مگه نه؟
خوب است او را در قالب داستان و در زمينه كارتونها و فيلمها با دنياى واقعى آشناتر سازيد تا بين دنياى خيالى و واقعى فرق بگذارد و بداند كه وقتى در يك كارتون تلويزيونى، موش يا گربه زير ماشين مىرود و پس از تبديل شدن به يك ورق كاغذ، با يك تكان دادن به خود، به حال اول باز مىگردد، واقعى نيست.
منبع: کتاب نسیم مهر(3)، حجت الاسلام حسین دهنوی، انتشارات خادم الرضا(علیه السلام)/1388
