پرسش :

نقش والدين در مسؤوليت‏پذير كردن فرزندان تا چه حد است؟

پاسخ :
الگوها به ويژه پدر و مادر در مسؤوليت‏پذير كردن فرزندان نقش جدى دارند و همين نقش، بخش عمده‏اى از آموزش مسؤوليت به فرزندان را تأمين مى‏سازد؛ بدين جهت، والدين بايد به مسؤوليت پدر و مادرى خود به خوبى عمل كنند و از زير بار مسؤوليت‏ها شانه خالى نكنند.
اگر فرزندان ببينند والدين آن‏ها به وظايفى عمل مى‏كنند كه انجام آن‏ها دشوار يا ناخوشايند است، مسؤوليت‏پذيرى را مى‏آموزند.
يكى از جلوه‏هاى نقش الگويى والدين، احساس مسؤوليت در برابر يك ديگر است. هماهنگى پدر و مادر و موافقت آن‏ها با هم درباره انتظارات و انجام مسؤوليت‏ها از سوى فرزندان، اهميت بسيارى دارد؛ پس پيش از اعلام مسؤوليت‏ها به فرزندان، با هم به توافق برسيد.
بى‏ثباتى والدين در برخورد با فرزندان، به نقش الگويى آنان در مسؤوليت‏پذيرى لطمه جدى مى‏زند. بى‏ثباتى بدين معنا است كه ناخودآگاه دستورالعمل‏ها و خواسته‏هاى خود را از فرزندان تغيير دهند و در اين خواسته‏ها جدى نباشند؛ البته بى‏ثباتى نبايد با انعطاف‏پذيرى اشتباه شود. انعطاف‏پذيرى يعنى كه براى ايجاد مسؤوليت‏پذيرى در فرزند، راه‏هاى گوناگونى را بيازمايند و بر يك روش اصرار نورزند. براى اين كه فرزندان، انجام مسؤوليت‏ها از جمله خريد را به وسيله والدين از نزديك ببينند، گاهى همراه بردن آنان براى خريد مطلوب است.
منبع: کتاب نسیم مهر(3)، حجت الاسلام حسین دهنوی، انتشارات خادم الرضا(علیه السلام)/1388