پرسش :
قرآن كريم ميفرمايد: «و ان منكم الاّ واردها كان علي ربك حتماً مقضياً» هيچيك از شما نيست، مگر آنكه وارد جهنم خواهد شد كه اين بر پروردگار قضايي،حتمي است»سوره مريم، آيه 71 بنابراين آيا انبيأ هم طبق حكم اين آيه داخل جهنم ميشوند؟و نيز آيا گنهكاراني كه توبه كردهاند داخل جهنم ميشوند؟ در اين صورت پس عصمت انبيأ يا توبه انسانهاي معمولي چه فايدهاي دارد؟
پاسخ :
در زبان عرب، «ورود» به معني داخل شدن نيست، بلكه به معناي نزديك شدن است، به شهادت اينكه در قرآن كريم درباره موسي بن عمران - عليه السلام - آمده است كه:
«و لما ورد مأ وجد عليه امْ من الناس يسقون و وجد من دونهم امرأتين تذودان».{1}
وقتي كه موسي به آب مَديَن وارد شد جمعيتي از مردم را ديد كه دارند از چاه آب ميكشند، و حيوانات خود را آب ميدهند، و كمي پايينتر از آنان دو نفر زن را ديد كه گوسفندان خود را از مخلوط شدن با گوسفندان سايرين جلوگيري ميكردند.
و به طور مسلم حضرت موسي(ع)داخل چاه آب نشده ، پس معلوم ميشود ورود به معناي دخول نيست. بلكه به معناي نزديك شدن است. و معناي آيه شريفه اين است كه موسي بعد از آنكه از مصر بيرون آمد، به سوي سرزمين اجدادي خود روانه شد تا آنكه به نزديكي چاه مدين رسيد، و ديد اهل مدين گلههاي خود را آب ميدهند. در آيه مورد بحث هم معنا چنين ميشود:
«هيچيك از شما انسانها نيست مگر آنكه تا نزديكي دوزخ خواهد رفت»
و روايات وارده در اين مسأله، ورود را بدين گونه توجيه ميكند:
راه عبور به سوي بهشت از جهنم است خداي تعالي پلي بر روي جهنم قرار داده كه عموم مردم بايد از آن عبور ميكنند و كساني كه اهل بهشتند، از آنجا به بهشت ميروند، و اين خود لطفي است از ناحيه خداي تعالي براي اهل بهشت، تا بدانند كه ديگران به چه سرنوشتي دچار شدند و از سرنوشت خود بيشتر لذت ببرند، و عذابي است، براي اهل دوزخ تا بدانند ديگران - كه در دنيا خوارشان ميشمردند و دارايي خود را به رخ آنان ميكشيدند - امروز به چه سرنوشتي و چه نعمتي رسيدند تا حسرتشان بيشتر شود.{2}
و به فرضي هم كه ورود به معناي دخول باشد باز اشكالي وارد نميشود.
چون با در نظر گرفتن آيات بسياري كه درباره أهل بهشت فرموده خوف و اندوهي نخواهند داشت، و آيه «و ينجي الله الذين اتقوا بمفازتهم لا يمسهم السؤ و لا هم يحزنون»{3}
اهل بهشت در جهنم عذاب را احساس نميكنند، بلكه از ديدن آن به وضع و سرنوشت خود راضيتر ميشوند.
پی نوشتها:
[1].سوره قصص، آيه 23
[2].مجمع البيان، ج 6، ص 524 - 526
[3]. خدا اهل تقوا را با اعمال صالح از عذاب نجات خواهد داد كه هيچ رنج و دردي به آنها نرسد و هرگز غم و اندوهي بر دلشان راه نيابد. (سورْه زمر، آيه 61)
eporsesh.com
در زبان عرب، «ورود» به معني داخل شدن نيست، بلكه به معناي نزديك شدن است، به شهادت اينكه در قرآن كريم درباره موسي بن عمران - عليه السلام - آمده است كه:
«و لما ورد مأ وجد عليه امْ من الناس يسقون و وجد من دونهم امرأتين تذودان».{1}
وقتي كه موسي به آب مَديَن وارد شد جمعيتي از مردم را ديد كه دارند از چاه آب ميكشند، و حيوانات خود را آب ميدهند، و كمي پايينتر از آنان دو نفر زن را ديد كه گوسفندان خود را از مخلوط شدن با گوسفندان سايرين جلوگيري ميكردند.
و به طور مسلم حضرت موسي(ع)داخل چاه آب نشده ، پس معلوم ميشود ورود به معناي دخول نيست. بلكه به معناي نزديك شدن است. و معناي آيه شريفه اين است كه موسي بعد از آنكه از مصر بيرون آمد، به سوي سرزمين اجدادي خود روانه شد تا آنكه به نزديكي چاه مدين رسيد، و ديد اهل مدين گلههاي خود را آب ميدهند. در آيه مورد بحث هم معنا چنين ميشود:
«هيچيك از شما انسانها نيست مگر آنكه تا نزديكي دوزخ خواهد رفت»
و روايات وارده در اين مسأله، ورود را بدين گونه توجيه ميكند:
راه عبور به سوي بهشت از جهنم است خداي تعالي پلي بر روي جهنم قرار داده كه عموم مردم بايد از آن عبور ميكنند و كساني كه اهل بهشتند، از آنجا به بهشت ميروند، و اين خود لطفي است از ناحيه خداي تعالي براي اهل بهشت، تا بدانند كه ديگران به چه سرنوشتي دچار شدند و از سرنوشت خود بيشتر لذت ببرند، و عذابي است، براي اهل دوزخ تا بدانند ديگران - كه در دنيا خوارشان ميشمردند و دارايي خود را به رخ آنان ميكشيدند - امروز به چه سرنوشتي و چه نعمتي رسيدند تا حسرتشان بيشتر شود.{2}
و به فرضي هم كه ورود به معناي دخول باشد باز اشكالي وارد نميشود.
چون با در نظر گرفتن آيات بسياري كه درباره أهل بهشت فرموده خوف و اندوهي نخواهند داشت، و آيه «و ينجي الله الذين اتقوا بمفازتهم لا يمسهم السؤ و لا هم يحزنون»{3}
اهل بهشت در جهنم عذاب را احساس نميكنند، بلكه از ديدن آن به وضع و سرنوشت خود راضيتر ميشوند.
پی نوشتها:
[1].سوره قصص، آيه 23
[2].مجمع البيان، ج 6، ص 524 - 526
[3]. خدا اهل تقوا را با اعمال صالح از عذاب نجات خواهد داد كه هيچ رنج و دردي به آنها نرسد و هرگز غم و اندوهي بر دلشان راه نيابد. (سورْه زمر، آيه 61)
eporsesh.com
