پرسش :
اگر بخواهيم دوستان كمتري داشته باشيم چه بايد بكنيم؟
پاسخ :
فرزندان بشر در تمام ادوار زندگي از ايام كودكي، و جواني تا روز كهولت و پيري همواره نيازمند‌رفاقت و دوستي هستند، رفقا و دوستان نه تنها با هم مي‌گيرند و با همنشيني موجبات شادي و نشاط يكديگر را‌فراهم مي‌سازند، بلكه هر دوستي به اندازه درجه رفاقت و دوستي، در امور مادي و معنوي رفيق خود نفوذ مي‌كند‌و هر يك دانسته يا ندانسته وي عقايد و اخلاق و رفتار و گفتار ديگري اثر مي‌گذارد. دوست شايسته و با فضيلت‌يكي از سرمايه‌هاي بزرگ زندگي و از عوامل خوش‌بختي و سعادت بشر است. اولياي گرامي اسلام پيروان خود‌را در انتخاب رفيق عاقل و با ايمان تشويق كرد و فوايد چنين دوستي را خاطر نشان ساخته‌اند. امام علي(ع)فرمود: "پيوند دوستي را با برادران ديني خود محكم سازيد كه آنان ذخاير دنيا و آخرت هستند".(1) حضرت در‌حديث ديگري فرمود: كسي كه دوست پاك ضمير خود را كه براي خدا پيوند دوستي داشته است از دست‌بدهد مثل اين است كه شريف‌ترين اعضاي بدن خود را از كف داده است".(2) البته پيشوايان ديني ضمن دعوت به‌داشتن دوستان نيك و باوفا، خطر رفاقت‌هاي مضر و گمراه كننده را خاطر نشان فرموده و پيروان خويش را از‌مجالست و همنشيني افراد فاسد و تبهكار بر حذر داشته‌اند.
اميرمؤمنان علي(ع) درنامه خود به حارث همداني فرمود: "از رفاقت با كساني كه افكارشان خطا و اعمالشان‌ناپسند است بر حذر باش؛ زيرا آدمي به روش رفيقش عادت مي‌كند"(3) امام صادق(ع) مي‌فرمايد: "كسي كه با‌رفيق بد همنشين شود سالم نمي‌ماند و سرانجام به ناپاكي آلوده مي‌شود"(4)
بنابراين، داشتن دوست شايسته و با فضيلت يكي از سرمايه‌هاي بزرگ زندگي و از عوامل خوش‌بختي و‌سعادت مي‌باشد. حضرت رضا(ع) فرمود: "هر كس دوستي براي خداانتخاب كند خانه‌اي در بهشت برگزيد".(5)البته بايد از دوستان ناباب پرهيز نماييم و در مواردي كه قطع ارتباط با دوستي را صلاح دانستيم با اراده قاطع و‌گفتاري روشن علت امر را برايش بيان نماييم تا شايد تأثيري در رفتار و اعمالش داشته باشد. انتخاب دوستان‌كمتر يا بيشتر بستگي به خود انسان دارد كه مي‌تواند رفتار و گفتار و برخوردهايش را به گونه‌اي عملي كند‌دوستان بيشتري داشته باشد يا از دوستان كمتري برخوردار باشد.
پی نوشتها:
[1]. محمدتقي فلسفي، جوان، ج 2، ص 310.
[2]. غررالحكم، ج 5، ص 472.
[3]. نهج البلاغه (فيض الاسلام) ص 1060، نامه 69.
[4]. محمدتقي فلسفي، جوان، ج 1، ص 313.
[5]. محمد محمدي ري‌شهري، ميزان الحكمهْْ ، ماده ، شماره 177.
eporsesh.com
فرزندان بشر در تمام ادوار زندگي از ايام كودكي، و جواني تا روز كهولت و پيري همواره نيازمند‌رفاقت و دوستي هستند، رفقا و دوستان نه تنها با هم مي‌گيرند و با همنشيني موجبات شادي و نشاط يكديگر را‌فراهم مي‌سازند، بلكه هر دوستي به اندازه درجه رفاقت و دوستي، در امور مادي و معنوي رفيق خود نفوذ مي‌كند‌و هر يك دانسته يا ندانسته وي عقايد و اخلاق و رفتار و گفتار ديگري اثر مي‌گذارد. دوست شايسته و با فضيلت‌يكي از سرمايه‌هاي بزرگ زندگي و از عوامل خوش‌بختي و سعادت بشر است. اولياي گرامي اسلام پيروان خود‌را در انتخاب رفيق عاقل و با ايمان تشويق كرد و فوايد چنين دوستي را خاطر نشان ساخته‌اند. امام علي(ع)فرمود: "پيوند دوستي را با برادران ديني خود محكم سازيد كه آنان ذخاير دنيا و آخرت هستند".(1) حضرت در‌حديث ديگري فرمود: كسي كه دوست پاك ضمير خود را كه براي خدا پيوند دوستي داشته است از دست‌بدهد مثل اين است كه شريف‌ترين اعضاي بدن خود را از كف داده است".(2) البته پيشوايان ديني ضمن دعوت به‌داشتن دوستان نيك و باوفا، خطر رفاقت‌هاي مضر و گمراه كننده را خاطر نشان فرموده و پيروان خويش را از‌مجالست و همنشيني افراد فاسد و تبهكار بر حذر داشته‌اند.
اميرمؤمنان علي(ع) درنامه خود به حارث همداني فرمود: "از رفاقت با كساني كه افكارشان خطا و اعمالشان‌ناپسند است بر حذر باش؛ زيرا آدمي به روش رفيقش عادت مي‌كند"(3) امام صادق(ع) مي‌فرمايد: "كسي كه با‌رفيق بد همنشين شود سالم نمي‌ماند و سرانجام به ناپاكي آلوده مي‌شود"(4)
بنابراين، داشتن دوست شايسته و با فضيلت يكي از سرمايه‌هاي بزرگ زندگي و از عوامل خوش‌بختي و‌سعادت مي‌باشد. حضرت رضا(ع) فرمود: "هر كس دوستي براي خداانتخاب كند خانه‌اي در بهشت برگزيد".(5)البته بايد از دوستان ناباب پرهيز نماييم و در مواردي كه قطع ارتباط با دوستي را صلاح دانستيم با اراده قاطع و‌گفتاري روشن علت امر را برايش بيان نماييم تا شايد تأثيري در رفتار و اعمالش داشته باشد. انتخاب دوستان‌كمتر يا بيشتر بستگي به خود انسان دارد كه مي‌تواند رفتار و گفتار و برخوردهايش را به گونه‌اي عملي كند‌دوستان بيشتري داشته باشد يا از دوستان كمتري برخوردار باشد.
پی نوشتها:
[1]. محمدتقي فلسفي، جوان، ج 2، ص 310.
[2]. غررالحكم، ج 5، ص 472.
[3]. نهج البلاغه (فيض الاسلام) ص 1060، نامه 69.
[4]. محمدتقي فلسفي، جوان، ج 1، ص 313.
[5]. محمد محمدي ري‌شهري، ميزان الحكمهْْ ، ماده ، شماره 177.
eporsesh.com
