پرسش :

هر انساني هر قدر هم كه گناهكار باشد، گناهان محدودي را در دنيا مرتكب مي‏شود، پس چرا بعضي از انسان‏ها عذابشان هميشگي است و بايد تا ابد در جهنم بمانند؟!

پاسخ :
دو نوع رابطه بين جرم و مجازات وجود دارد: يك نوع اعتباري و قراردادي است مانند مجازات تخلف از قوانين راهنمايي و رانندگي. در اين گونه مجازات‏ها، چون قانونگذار آن را وضع مي‏كند، مي‏بايست نوعي تناسب بين جرم و مجازات را در نظر بگيرد؛ يعني اگر جرم خيلي كوچك باشد، نمي‏توان براي آن مجازات بسيار شديد مثلاً جريمه چند ميليون توماني در نظر گرفت. نيز اگر جرم و جنايت خيلي سنگين باشد، مانند آدم ربايي و آدم كشي، امّا مجازاتي ناچيز باشد، اين هم درست نيست.
نوع ديگر جرم و مجازات تكويني است، شبيه اين كه گاهي آدمي يك لحظه سهل انگاري مي‏كند و بر اثر بي دقتي تصادف مي‏نمايد و نخاعش قطع مي‏گردد و تا پايان عمرش فلج مي‏شود. بين فلج شدن و تصادف رابطه تكويني وجود دارد. در اين جا ديگر نمي‏توان گفت كه چرا مجازات با جرم تناسب ندارد! اين اثر تكويني است، نه قراردادي.
بين اعمال ما در دنيا و اثر آن در آخرت رابطه تكويني بر قرار است.
به تعبير ديگر: زندگي قيامت تجسّم اعمال ما است. همان گونه كه با مشت به چشم زدن (كه در يك لحظه صورت مي‏گيرد) و كور شدن تا پايان زندگي اثر تكويني هست. درست نيست گفته شود كه جرم يك لحظه صورت گرفته است، پس چرا اثر و مجازات آن تا پايان زندگي به درازا مي‏كشد! با برخي كارهاي ناشايسته ممكن است زندگي جنايت قيامت تا ابد تيره و تار شود. اين رابطه تكويني است.
اگر در بمباران هيروشيما خلبان آمريكايي تنها يك لحظه دگمه را فشار داد و بمب اتم را روي شهر انداخت، اثر تكويني اين كار به قدري زياد بود كه اكنون (كه بيش از شصت سال از آن حادثه مي‏گذرد) اين جنايت هنور قرباني مي‏گيرد، چون اثر تكويني است.
حال مانند همين رابطه بين جنايت خلبان آمريكايي و اثر تكويني آن در زندگي پس از مرگ وجود دارد.
البته آثار تكويني گناه در آخرت چنين نيست كه همه آن‏ها خلود در آتش را بطلبد، بلكه برخي از گناهان در سكرات مرگ و برخي در عالم برزخ و برخي در قيامت، فرد عذابش را مي‏چشد و از آن خلاص مي‏شود. تنها برخي از گناهان است كه موجب خلود در آتش جهنم مي‏گردد، و آن عبارت است از: كفر و شرك از روي عناد و لجاجت.
eporsesh.com