پرسش :
شفاعت چيست كه شما بدان معتقديد ؟
پاسخ :
شـفـاعت , يكى از اصول مسلم اسلام است كه همه طوايف و فرق اسلامى به پيروى از آيات قرآن و روايات , آن را پذيرفته اند . هر چند در نتيجه شفاعت با هم اختلاف نظرنظر دارند . حقيقت شفاعت اين است كه انسان گرامى كه در نزد خداوند از قرب ومقامى برخوردار است , از خداى متعال خواهان بخشودگى گناهان و يا ارتقاء درجه انسانى ديگر گردد . رسول گرامى فرمود : اعطيت خمسا 000 و اعطيت الشفاعه فادخرتها لامتى . (1)- پـنـج چـيـز به من ارزانى شد 000 و شفاعت به من عطا شد , پس آن را براى امت خودذخيره نمودم . محدويت شفاعت از ديدگاه قرآن , شفاعت مطلق و بدون قيد و شرط مردود است . شفاعت در صورتى موثرمى گردد كه :اولا : شفيع از جانب خدا در شفاع ماذون باشد . تنها گروهى مى توانند شفاعت نمايندكه علاوه بر قرب معنوى به خدا , از جانب وى ماذون باشند . قرآن مجيد در اين موردمى فرمايد : لايملكون الشفاعه الا من اتخذ عند الرحمن عهدا . (2)- مالك شفاعت نيست مگر كسى كه نزد خداى رحمان , عهدى دريافته باشد . و در جاى ديگر مى فرمايد : يومئذ لا تنفع الشفاعه الا من اذن له الرحمن و رضى له قولا . (3)- در روز رستاخيز , شفاعت كسى درباره ديگران سود نمى بخشد , مگر كسى كه خدا به او اذن دهد و به گفتار وى راضى گردد . ثـانـيـا : شـخـص مورد شفاعت نيز بايد لياقت فيض الهى را از طريق شفيع پيدا كند ;يعنى رابطه ايـمـانـى او با خدا و پيوند روحى وى با شفيع ; گسسته نشود , بنابراين كافران كه رابطه ايمانى با خداوند ندارند و برخى از مسلمانان گناهكار ; مانندگروه بى نماز و آدم كش كه فاقد پيوند روحى با شفيع هستند , مورد شفاعت قرارنمى گيرند . قرآن در مورد افراد بى نماز و منكران روز رستاخيز مى فرمايد : فما تنفعهم الشفاعه الشافعين . (4)- پس شفاعت شفيعان , به آنان سودى نمى بخشد . و درباره ستمگران مى فرمايد : ما للظالمين من حميم و لا شفيع يطاع . (5)- براى ستمگران هيچ خويشى و شفيعى , كه شفاعت وى پذيرفته شود , نخواهد بود . فـلـسـفـه شـفاعت شفاعت , بسان توبه , روزنه اميدى است براى كسانى كه مى توانند در نيمه راه ضلالت و معصيت , گناهان خويش را ترك كنند و از آن پس , باقيمانده عمر خود را در طاعت خدا سـپـرى نـمـايـنـد ; زيـرا انسان گناهكار هرگاه احساس كند كه در شرايط محدودى ( نه در هر شـرايطى ) مى تواند به شفاعت شفيع , نايل گردد , سعى مى كند كه اين حد راحفظ نمايد و گام فراتر ننهد . نـتـيـجـه شـفاعت مفسران در نتيجه شفاعت , كه آيا بخشودگى گناهان است و يا ارتقاء درجه , اختلاف نظر دارند ولى با توجه به فرموده پيامبر گرامى كه : شفاعت من , براى مرتكبان گناهان كبيره است نظر نخست , روشن تر مى گردد . ان شفاعتى يوم القيامه لاهل الكبائر من امتى . (6)- شـفـاعـت مـن در روز رسـتـاخـيـز , از آن كـسـانـى از امـت من است كه مرتكب گناهان كبيره شده اند .
www.eporsesh.com
شـفـاعت , يكى از اصول مسلم اسلام است كه همه طوايف و فرق اسلامى به پيروى از آيات قرآن و روايات , آن را پذيرفته اند . هر چند در نتيجه شفاعت با هم اختلاف نظرنظر دارند . حقيقت شفاعت اين است كه انسان گرامى كه در نزد خداوند از قرب ومقامى برخوردار است , از خداى متعال خواهان بخشودگى گناهان و يا ارتقاء درجه انسانى ديگر گردد . رسول گرامى فرمود : اعطيت خمسا 000 و اعطيت الشفاعه فادخرتها لامتى . (1)- پـنـج چـيـز به من ارزانى شد 000 و شفاعت به من عطا شد , پس آن را براى امت خودذخيره نمودم . محدويت شفاعت از ديدگاه قرآن , شفاعت مطلق و بدون قيد و شرط مردود است . شفاعت در صورتى موثرمى گردد كه :اولا : شفيع از جانب خدا در شفاع ماذون باشد . تنها گروهى مى توانند شفاعت نمايندكه علاوه بر قرب معنوى به خدا , از جانب وى ماذون باشند . قرآن مجيد در اين موردمى فرمايد : لايملكون الشفاعه الا من اتخذ عند الرحمن عهدا . (2)- مالك شفاعت نيست مگر كسى كه نزد خداى رحمان , عهدى دريافته باشد . و در جاى ديگر مى فرمايد : يومئذ لا تنفع الشفاعه الا من اذن له الرحمن و رضى له قولا . (3)- در روز رستاخيز , شفاعت كسى درباره ديگران سود نمى بخشد , مگر كسى كه خدا به او اذن دهد و به گفتار وى راضى گردد . ثـانـيـا : شـخـص مورد شفاعت نيز بايد لياقت فيض الهى را از طريق شفيع پيدا كند ;يعنى رابطه ايـمـانـى او با خدا و پيوند روحى وى با شفيع ; گسسته نشود , بنابراين كافران كه رابطه ايمانى با خداوند ندارند و برخى از مسلمانان گناهكار ; مانندگروه بى نماز و آدم كش كه فاقد پيوند روحى با شفيع هستند , مورد شفاعت قرارنمى گيرند . قرآن در مورد افراد بى نماز و منكران روز رستاخيز مى فرمايد : فما تنفعهم الشفاعه الشافعين . (4)- پس شفاعت شفيعان , به آنان سودى نمى بخشد . و درباره ستمگران مى فرمايد : ما للظالمين من حميم و لا شفيع يطاع . (5)- براى ستمگران هيچ خويشى و شفيعى , كه شفاعت وى پذيرفته شود , نخواهد بود . فـلـسـفـه شـفاعت شفاعت , بسان توبه , روزنه اميدى است براى كسانى كه مى توانند در نيمه راه ضلالت و معصيت , گناهان خويش را ترك كنند و از آن پس , باقيمانده عمر خود را در طاعت خدا سـپـرى نـمـايـنـد ; زيـرا انسان گناهكار هرگاه احساس كند كه در شرايط محدودى ( نه در هر شـرايطى ) مى تواند به شفاعت شفيع , نايل گردد , سعى مى كند كه اين حد راحفظ نمايد و گام فراتر ننهد . نـتـيـجـه شـفاعت مفسران در نتيجه شفاعت , كه آيا بخشودگى گناهان است و يا ارتقاء درجه , اختلاف نظر دارند ولى با توجه به فرموده پيامبر گرامى كه : شفاعت من , براى مرتكبان گناهان كبيره است نظر نخست , روشن تر مى گردد . ان شفاعتى يوم القيامه لاهل الكبائر من امتى . (6)- شـفـاعـت مـن در روز رسـتـاخـيـز , از آن كـسـانـى از امـت من است كه مرتكب گناهان كبيره شده اند .
www.eporsesh.com
