پرسش :
آيا سفارش به كم گرفتن مهريه، راه را براى آسان شدن طلاق هموار نمى كند؟
پاسخ :
برخى بالا بودن قيمت مهر را نشانه توجه به ارزش اجتماعى زن مى شمارند. اين كار شبيه بالا بردن قيمت كالاست كه نشانه ارزش تجارى آن به حساب مى آيد.
قرآن كريم از مهر به عنوان «نحله؛ بخشش» ياد مى كند.
«وَ ءَاتُوا النِّساءَ صدُقَتهِنَّ نحْلَةً»؛نساء (4)، آيه 4.؛ «و مهر زنان را به عنوان هديه اى از روى طيب خاطر به آنان بپردازيد».
نحله به معناى هديه بلا عوض و هبه است كه رمز و علامت محبت و دوستى شمرده مى شود، نه قيمت انسان.
به نظر مى رسد زنى كه براى خود احترام قائل است اجازه نمى دهد درباره اندازه و قيمت مهرش طول و تفصيل داده شود.
در روايات نيز سنگين بودن مهر نكوهش شده و كم بودن مهر مورد ستايش قرار گرفته است.
امام صادق عليه السلام فرمود: «فأما شؤم المرأة فكثرة مهرها...»؛ميزان الحكمه، محمد محمدى رى شهرى، ج 2، ص 1182.؛ «شومى زن، سنگين بودن مهرش است».
و نيز پيامبر اكرم صلى الله عليه وآله فرمود: «افضل نساء امّتى... أقلهنّ مهراً»؛همان.؛ «بهترين زنان امت من... زنى است كه مهرش از همه كمتر باشد». زيرا سنگينى مهر گاه ازدواج را پيچيده و دشوار مى كند.
اما اينكه مهريه را پشتوانه و ضمانت اجرايى زندگى شايسته به حساب مى آورند، رويكرد انحرافى در كاركرد و نقش مهريه است. مهريه يك هبه شيرين است نه اينكه يك مهار و افسار باشد. بى ترديد آنچه كه زندگى زناشويى را حفظ مى كند، مودّت و رحمت و احساس مسئوليت اخلاقى و اسلامى مشترك دو طرف است نه مهريه سنگين. زندگى مشترك را بايد با اخلاق و تربيت اسلامى و انسانى مستحكم ساخت نه با حقوق و قانون و دادگاه كه آخر خط است.
مهريه بالا نه تنها موجب استحكام خانواده نيست بلكه در بسيارى از مواقع كانون خانواده را از هم مى پاشد و خود يكى از عوامل بروز اختلاف و زمينه ساز نااستوارى پيوند مقدّس زناشويى است.
مقدار مهريه، ارتباط چندانى با طلاق ندارد. زيرا اگر ادامه زندگى زناشويى به ضرر زن يا شوهر و يا هر دو باشد، ادامه زندگى موجب خسارت بيشتر طرفين خواهد بود. و هر كدام از زن و شوهر بايد كارى كنند تا جلوى خسارت بيشتر گرفته شود. حتى گاهى زن از مهريه خود چشم پوشى مى كند و از شوهرى كه دلخواهش نيست جدا مى شود، پس برپايى و استحكام خانواده، مهريه سنگين نيست بلكه رحمت و محبت متقابل است.
porseman.org
برخى بالا بودن قيمت مهر را نشانه توجه به ارزش اجتماعى زن مى شمارند. اين كار شبيه بالا بردن قيمت كالاست كه نشانه ارزش تجارى آن به حساب مى آيد.
قرآن كريم از مهر به عنوان «نحله؛ بخشش» ياد مى كند.
«وَ ءَاتُوا النِّساءَ صدُقَتهِنَّ نحْلَةً»؛نساء (4)، آيه 4.؛ «و مهر زنان را به عنوان هديه اى از روى طيب خاطر به آنان بپردازيد».
نحله به معناى هديه بلا عوض و هبه است كه رمز و علامت محبت و دوستى شمرده مى شود، نه قيمت انسان.
به نظر مى رسد زنى كه براى خود احترام قائل است اجازه نمى دهد درباره اندازه و قيمت مهرش طول و تفصيل داده شود.
در روايات نيز سنگين بودن مهر نكوهش شده و كم بودن مهر مورد ستايش قرار گرفته است.
امام صادق عليه السلام فرمود: «فأما شؤم المرأة فكثرة مهرها...»؛ميزان الحكمه، محمد محمدى رى شهرى، ج 2، ص 1182.؛ «شومى زن، سنگين بودن مهرش است».
و نيز پيامبر اكرم صلى الله عليه وآله فرمود: «افضل نساء امّتى... أقلهنّ مهراً»؛همان.؛ «بهترين زنان امت من... زنى است كه مهرش از همه كمتر باشد». زيرا سنگينى مهر گاه ازدواج را پيچيده و دشوار مى كند.
اما اينكه مهريه را پشتوانه و ضمانت اجرايى زندگى شايسته به حساب مى آورند، رويكرد انحرافى در كاركرد و نقش مهريه است. مهريه يك هبه شيرين است نه اينكه يك مهار و افسار باشد. بى ترديد آنچه كه زندگى زناشويى را حفظ مى كند، مودّت و رحمت و احساس مسئوليت اخلاقى و اسلامى مشترك دو طرف است نه مهريه سنگين. زندگى مشترك را بايد با اخلاق و تربيت اسلامى و انسانى مستحكم ساخت نه با حقوق و قانون و دادگاه كه آخر خط است.
مهريه بالا نه تنها موجب استحكام خانواده نيست بلكه در بسيارى از مواقع كانون خانواده را از هم مى پاشد و خود يكى از عوامل بروز اختلاف و زمينه ساز نااستوارى پيوند مقدّس زناشويى است.
مقدار مهريه، ارتباط چندانى با طلاق ندارد. زيرا اگر ادامه زندگى زناشويى به ضرر زن يا شوهر و يا هر دو باشد، ادامه زندگى موجب خسارت بيشتر طرفين خواهد بود. و هر كدام از زن و شوهر بايد كارى كنند تا جلوى خسارت بيشتر گرفته شود. حتى گاهى زن از مهريه خود چشم پوشى مى كند و از شوهرى كه دلخواهش نيست جدا مى شود، پس برپايى و استحكام خانواده، مهريه سنگين نيست بلكه رحمت و محبت متقابل است.
porseman.org
