پرسش :

چرا سبيل و لب، بالاي دهان قرار گرفته است؟

پاسخ :
الإمام الصادق عليه‏السلام :
جُعِلَ‏الشّارِبُ وَالشَّفَةُ فَوقَ‏الفَمِ؛ لِيَحتَبِسَ ما يَنزِلُ مِنَ‏الدِّماغِ عَنِ الفَمِ لِئَلاّ يَتَنَغَّصَ عَلَى الإِنسانِ طَعامُهُ وشَرابُهُ فَيُميطَهُ عَن نَفسِهِ ... وجُعِلَ السِّنُّ حادّاً؛ لِأَنَ‏بِهِ يَقَعُ المَضغُ، وجُعِلَ‏الضِّرسُ عَريضاً؛ لِأَنَّ بِهِ يَقَعُ الطَّحنُ وَالمَضغُ، وكانَ النّابُ طَويلاً لِيُسنِدَ الأَضراسَ وَالأَسنانَ كَالاُسطُوانَةِ فِي البِناءِ .
امام صادق عليه‏السلام :
سبيل و لب ، در بالاى دهان قرار گرفته است تا مانع رسيدن آنچه از مغز فرو مى‏ريزد ، به دهان شود ، مبادا كه طعم خوراك و نوشيدن ، بر انسان ، ناگوار گردد و آن را وا گذارد . . .
دندانِ جلو تيز قرارداده شده است ؛ زيرا به واسطه آن ، كار قطع كردن صورت مى‏پذيرد ؛ و دندان‏هاى آسيا ، پهن قرارداده شده‏اند ؛ زيرا آسياب كردن و جويدن ، به كمك آنها انجام مى‏گيرد ؛ و نيش بلندتر است تا تكيه‏گاه دندان جانبى و دندان جلو باشد ، به‏سان استوانه‏اى در يك بنا .
الخصال ، صفحه 513 ، حديث 3 ، علل الشرائع ، صفحه 100 ، حديث 1 وفيه «العضّ» بدل «المضغ» و«ليشتدّ» بدل «ليسند» وكلاهما عن الربيع صاحب المنصور ، بحار الأنوار ، جلد 10 ، صفحه 205 دانش نامه احاديث پزشكي : 1 / 350
www.hadithcity.com