پرسش :
آيا غير از حضرت مهدی (عج) پيامبری هست كه غايب باشد (به اعتقاد اسلام و شيعه)؟
پاسخ :
از متون ديني استفاده می‌شود كه برخی از پيامبران همانند حضرت مسيح و خضر و الياس و ادريس زنده‌اند.
تمام مورخان اتفاق نظر دارند كه حضرت خضر آب زندگی خورده و عمر جاودانه دارد.
در برخی از احاديث آمده است كه حضرت خضر به استقبال جنازه حضرت اميرالمؤمنين(ع) رفت و حسنين(ع) را تسليت داد و آنان را به قبر ساخته نوح(ع) راهنمايی كرد و منزل او بيشتر مسجد صعصعه و مسجد سهله بوده و است.
سيد بن طاووس روايت كرده است: خضر و الياس همه ساله در موسم حج در مكه يكديگر را ملاقات می‌كنند و از آن جا، جدا می‌شوند تا سال بعد كه به هم می‌رسند.(1)
در موضوع چگونگی رفع و عروج حضرت عيسی(ع) ميان اهل نظر اختلاف است. برخی گويند: حضرت عيسی با همين جسم عنصری زنده است تا ظهور حضرت مهدی(عج) كه فرود آيد و پشت سر آن حضرت نماز خواند.
برخی ديگر معتقدند از كلمه «متوفيک» در آيه شريفه(2) استفاده می‌شود كه حضرت عيسی(ع) قبض روح شده و روح او را به آسمان‌ها برده‌اند.(3)
برخي از روايات ديدگاه اوّل را تأييد می‌كند و سفارش اين است كه حضرت عيسی(ع) زنده است و در زمان ظهور حضرت مهدی(عج) فرود می‌آيد و پشت سر حضرت مطابق سنّت او نماز می‌خواند.(4)
اهل سنّت نيز در اين موضوع با شيعه اتفاق نظر دارند و گفته‌اند: آن گاه كه عيسی(ع) فرود آيد، هيچ يک از سنّت‌های حضرت محمّد(ص) را نسخ نخواهد كرد و در هنگام نماز، از امامی كه از امّت محمّد(ص) است جلو نمی‌افتد، بلكه او را مقدّم داشته و پشت سر او نماز می‌خواند.(5)
برخی از مورخان با توجه به آيه شريفه «و رفعناه مكاناً عليّاً»(6) معتقدند كه حضرت ادريس(ع) نيز زنده است و گفته‌اند كه بعد از 356 سال زندگی در دنيا، او را همانند حضرت عيسی(ع) به آسمان‌ها برده‌اند.(7)
در نتيجه ممكن است گفته شود: زنده بودن اين پيامبران نوعی غيب محسوب می‌شود كه خداوند از آن‌ها آگاهی داشته و ما با قاطعيت نمی‌توانيم در مورد آن‌ها اظهار نظر كنيم.
از نظر اسلام به نحو قطعی تنها غايبی كه مصلح كل است و جهانيان منتظر ظهور او هستند كه زمين پرشده از ظلم و جور را پر از عدل و داد كند، حضرت مهدی(عج) است.
پی‌نوشت‌ها:
1. قصص الأنبياء، عمادزاده اصفهاني، انتشارات اسلام، جزء اوّل، صص 342-343.
2. آل عمران(3)، آيه 49.
3. قصص الأنبياء، جزء دوم، صص 735 - 736.
4. كمال الدين و تمام النعمه، شيخ صدوق، جزء 1، ص 280، ح 27 و ص 332، ح 17.
5. تأويل مختلف الحديث، عبداللَّه بن مسلم بن قتيبة، چ دارالجيل، بيروت، ص 188.
6. مريم(19)، آيه 57.
7. قصص الأنبياء، جزء اوّل، ص 190 ؛ تفسير نمونه، ج 13، ص 98.
منبع: موسسه تحقيقاتی حضرت ولی عصر عليه السلام
از متون ديني استفاده می‌شود كه برخی از پيامبران همانند حضرت مسيح و خضر و الياس و ادريس زنده‌اند.
تمام مورخان اتفاق نظر دارند كه حضرت خضر آب زندگی خورده و عمر جاودانه دارد.
در برخی از احاديث آمده است كه حضرت خضر به استقبال جنازه حضرت اميرالمؤمنين(ع) رفت و حسنين(ع) را تسليت داد و آنان را به قبر ساخته نوح(ع) راهنمايی كرد و منزل او بيشتر مسجد صعصعه و مسجد سهله بوده و است.
سيد بن طاووس روايت كرده است: خضر و الياس همه ساله در موسم حج در مكه يكديگر را ملاقات می‌كنند و از آن جا، جدا می‌شوند تا سال بعد كه به هم می‌رسند.(1)
در موضوع چگونگی رفع و عروج حضرت عيسی(ع) ميان اهل نظر اختلاف است. برخی گويند: حضرت عيسی با همين جسم عنصری زنده است تا ظهور حضرت مهدی(عج) كه فرود آيد و پشت سر آن حضرت نماز خواند.
برخی ديگر معتقدند از كلمه «متوفيک» در آيه شريفه(2) استفاده می‌شود كه حضرت عيسی(ع) قبض روح شده و روح او را به آسمان‌ها برده‌اند.(3)
برخي از روايات ديدگاه اوّل را تأييد می‌كند و سفارش اين است كه حضرت عيسی(ع) زنده است و در زمان ظهور حضرت مهدی(عج) فرود می‌آيد و پشت سر حضرت مطابق سنّت او نماز می‌خواند.(4)
اهل سنّت نيز در اين موضوع با شيعه اتفاق نظر دارند و گفته‌اند: آن گاه كه عيسی(ع) فرود آيد، هيچ يک از سنّت‌های حضرت محمّد(ص) را نسخ نخواهد كرد و در هنگام نماز، از امامی كه از امّت محمّد(ص) است جلو نمی‌افتد، بلكه او را مقدّم داشته و پشت سر او نماز می‌خواند.(5)
برخی از مورخان با توجه به آيه شريفه «و رفعناه مكاناً عليّاً»(6) معتقدند كه حضرت ادريس(ع) نيز زنده است و گفته‌اند كه بعد از 356 سال زندگی در دنيا، او را همانند حضرت عيسی(ع) به آسمان‌ها برده‌اند.(7)
در نتيجه ممكن است گفته شود: زنده بودن اين پيامبران نوعی غيب محسوب می‌شود كه خداوند از آن‌ها آگاهی داشته و ما با قاطعيت نمی‌توانيم در مورد آن‌ها اظهار نظر كنيم.
از نظر اسلام به نحو قطعی تنها غايبی كه مصلح كل است و جهانيان منتظر ظهور او هستند كه زمين پرشده از ظلم و جور را پر از عدل و داد كند، حضرت مهدی(عج) است.
پی‌نوشت‌ها:
1. قصص الأنبياء، عمادزاده اصفهاني، انتشارات اسلام، جزء اوّل، صص 342-343.
2. آل عمران(3)، آيه 49.
3. قصص الأنبياء، جزء دوم، صص 735 - 736.
4. كمال الدين و تمام النعمه، شيخ صدوق، جزء 1، ص 280، ح 27 و ص 332، ح 17.
5. تأويل مختلف الحديث، عبداللَّه بن مسلم بن قتيبة، چ دارالجيل، بيروت، ص 188.
6. مريم(19)، آيه 57.
7. قصص الأنبياء، جزء اوّل، ص 190 ؛ تفسير نمونه، ج 13، ص 98.
منبع: موسسه تحقيقاتی حضرت ولی عصر عليه السلام
