پرسش :

اگر «روح» موجودى شریف و الهى است، چرا این روح شریف اگر در قالب انسان گنهکارى قرار گیرد به جهنم مى‌رود؟

پاسخ :
شرافت منسوب به روح انسان یا از جهت تکوینى و اجبارى و یا از جهت افعال اختیارى است. شرافت تکوینى انسان، فقط به خدا نسبت داده مى‌شود. تمامى ارزشها مال او و مربوط به اوست و انسان، هیچ دخالتى در این جهت ندارد. روح انسان، به هدیه زیبایى مى‌ماند که کسى در اختیار دیگرى قرار مى‌دهد، همان‌گونه که انسان گیرنده، در زیبایى آن هدیه، نقشى ندارد، انسان هم در شرافت بخشیدن و ارزش دادن به روح خود از جهت تکوینى، هیچ نقشى ندارد، شرافت و ارزش تکوینى روح، مربوط به خالق، صاحب و آفریننده اوست، اما مواردى هست که خود انسان هم در زیبا یا زشت کردن روح دخالت دارد. انسان با اختیار خود مى‌تواند بر کمالات روح بیفزاید یا اینکه موجب ضعف، انحطاط، نقصان و سرانجام سقوط آن در جهنم شود.
پس از آن جهت که روح به خدا نسبت دارد شریف است؛ اما از آن جهت که به انسان نسبت دارد، مى‌تواند شریف یا غیر شریف باشد.
منبع:پیش نیازهای مدیریت اسلامی ، آیت الله محمدتقی مصباح ، قم : موسسه آموزشی امام خمینی 1367