پرسش :
آیا از حیوانات هم وارد بهشت می‌شوند؟
پاسخ :
شرح پرسش:
آیا درست است که سگ اصحاب کهف هم وارد بهشت می‌شود؟
پاسخ :
روایاتی وجود دارد که ظاهراً تمام آنها به تفسیر قمی برمی‌گردد. علی بن ابراهیم قمی در تفسیر خود روایتی را به امام رضا(ع) نسبت می دهد که چنین است: «فَقَالَ الرِّضَا (ع) فَلَا یَدْخُلُ الْجَنَّةَ مِنَ الْبَهَائِمِ إِلَّا ثَلَاثَةٌ- حِمَارَةُ بَلْعَمَ وَ کَلْبُ أَصْحَابِ الْکَهْفِ وَ الذِّئْبُ وَ کَانَ سَبَبُ الذِّئْب أَنَّهُ بَعَثَ مَلِکٌ ظَالِمٌ رَجُلًا شُرْطِیّاً- لِیُحْشِمَ قَوْماً مِنَ الْمُؤْمِنِینَ وَ یُعَذِّبَهُمْ- وَ کَانَ لِلشُّرْطِیِّ ابْنٌ یُحِبُّهُ، فَجَاءَ ذِئْبٌ فَأَکَلَ ابْنَهُ فَحَزِنَ الشُّرْطِیُّ عَلَیْه»؛[1] از امام رضا(ع) نقل شده است؛ از میان چهار پایان فقط سه رأس وارد بهشت مىشوند، الاغ بلعم باعورا، سگ اصحاب کهف و گرگى که به جهت ظلم بیش از حدّ پاسبانى فرزند او را طعمه خویش نمود.
ماجرای گرگ این‌گونه است که پادشاه ستم‌گری مرد پاسبانى را براى آزار و شکنجه قوم مؤمنى مأمور کرده بود و آن پاسبان پسرى داشت که به او بسیار علاقهمند بود، این گرگ آمد و فرزند او را خورد و پاسبان اندوهگین شد، خداوند هم به جهت انتقامى که این گرگ از او گرفت، این گرگ را وارد بهشت مىسازد.
پی نوشت:
[1]. قمی، علی بن ابراهیم، تفسیر القمی، ج 1، ص 248، دار الکتاب، قم، 1367ش.
شرح پرسش:
آیا درست است که سگ اصحاب کهف هم وارد بهشت می‌شود؟
پاسخ :
روایاتی وجود دارد که ظاهراً تمام آنها به تفسیر قمی برمی‌گردد. علی بن ابراهیم قمی در تفسیر خود روایتی را به امام رضا(ع) نسبت می دهد که چنین است: «فَقَالَ الرِّضَا (ع) فَلَا یَدْخُلُ الْجَنَّةَ مِنَ الْبَهَائِمِ إِلَّا ثَلَاثَةٌ- حِمَارَةُ بَلْعَمَ وَ کَلْبُ أَصْحَابِ الْکَهْفِ وَ الذِّئْبُ وَ کَانَ سَبَبُ الذِّئْب أَنَّهُ بَعَثَ مَلِکٌ ظَالِمٌ رَجُلًا شُرْطِیّاً- لِیُحْشِمَ قَوْماً مِنَ الْمُؤْمِنِینَ وَ یُعَذِّبَهُمْ- وَ کَانَ لِلشُّرْطِیِّ ابْنٌ یُحِبُّهُ، فَجَاءَ ذِئْبٌ فَأَکَلَ ابْنَهُ فَحَزِنَ الشُّرْطِیُّ عَلَیْه»؛[1] از امام رضا(ع) نقل شده است؛ از میان چهار پایان فقط سه رأس وارد بهشت مىشوند، الاغ بلعم باعورا، سگ اصحاب کهف و گرگى که به جهت ظلم بیش از حدّ پاسبانى فرزند او را طعمه خویش نمود.
ماجرای گرگ این‌گونه است که پادشاه ستم‌گری مرد پاسبانى را براى آزار و شکنجه قوم مؤمنى مأمور کرده بود و آن پاسبان پسرى داشت که به او بسیار علاقهمند بود، این گرگ آمد و فرزند او را خورد و پاسبان اندوهگین شد، خداوند هم به جهت انتقامى که این گرگ از او گرفت، این گرگ را وارد بهشت مىسازد.
پی نوشت:
[1]. قمی، علی بن ابراهیم، تفسیر القمی، ج 1، ص 248، دار الکتاب، قم، 1367ش.
