چهل حدیث | استخاره: حدیث دوم

امام صادق علیه السلام فرمودند:

کَانَتْ اِسْتِخَارَةُ اَلْبَاقِرِ عَلَیْهِ اَلسَّلاَمُ: " اَللَّهُمَّ إِنَّ خِیَرَتَکَ تُنِیلُ اَلرَّغَائِبَ، وَ تُجْزِلُ اَلْمَوَاهِبَ، وَ تُغْنِمُ اَلْمَطَالِبَ، وَ تُطَیِّبُ اَلْمَکَاسِبَ، وَ تَهْدِی إِلَى أَجْمَلِ اَلْعَوَاقِبِ، وَ تَقِی مَحْذُورَ اَلنَّوَائِبِ، اَللَّهُمَّ یَا مَالِکَ اَلْمُلُوکِ أَسْتَخِیرُکَ فِیمَا عَزَمَ رَأْیِی عَلَیْهِ وَ قَادَنِی یَا مَوْلاَیَ إِلَیْهِ، فَسَهِّلْ مِنْ ذَلِکَ مَا تَوَعَّرَ، وَ یَسِّرْ مِنْهُ مَا تَعَسَّرَ، وَ اِکْفِنِی فِی اِسْتِخَارَتِیَ اَلْمُهِمَّ، وَ اِرْفَعْ عَنِّی کُلَّ مُلِمٍّ، وَ اِجْعَلْ عَاقِبَةَ أَمْرِی غُنْماً، وَ مَحْذُورَهُ سِلْماً، وَ بُعْدَهُ قُرْباً، وَ جَدْبَهُ خِصْباً، أَعْطِنِی یَا رَبِّ لِوَاءَ اَلظَّفَرِ فِیمَا اِسْتَخَرْتُکَ فِیهِ، وَ فَوْزَ اَلْإِنْعَامِ فِیمَا دَعَوْتُکَ لَهُ، وَ مُنَّ عَلَیَّ بِالْإِفْضَالِ فِیمَا رَجَوْتُکَ، فَإِنَّکَ تَعْلَمُ وَ لاَ أَعْلَمُ، وَ تَقْدِرُ وَ لاَ أَقْدِرُ، وَ أَنْتَ عَلاّمُ اَلْغُیُوبِ".

استخاره امام باقر علیه السلام این‌چنین بود: «خداوندا همانا برگزیده تو، دستیابى به آرزوها را نزدیک مى‌گرداند و موهبت‌هایت را فراوان مى‌کند و [انسان را در راه رسیدن به] خواسته‌هایش رستگار و بهره‌مند مى‌سازد و درآمدها را پاکیزه مى‌سازد و به زیباترین سرنوشت‌ها راهنمایى مى‌کند و از مصیبت‌هاى برحذر داشته‌شده حفظ‍‌ مى‌نماید. خداوندا! اى فرمانرواى فرمانروایان! در آنچه نظرم بر آن محکم و استوار گشته است از تو طلب خیر مى‌کنم. مولاى من مرا به سوى آن هدایت کن. پس شدت‌ها و سختى‌هاى آن را آسان گردان و مرا در این طلب خیر، از آنچه که مهم است کفایت کن و هر امر دردناکى را از من برطرف گردان. خداوندا پایان امورم را بهره‌مندى و ناگوارى و نامرادى آن را سلامتى و دورى‌اش را نزدیکى و خشکسالى‌اش را خرّمى قرار ده. پروردگارا پرچم پیروزى را در آنچه در آن از تو طلب خیر نمودم به من عطا فرما و دستیابى به بخشش خود را در آنچه تو را براى آن خواندم بر من ببخش و با احسانت در آنچه به تو امید دارم بر من منّت بگذار پس به درستى که تو مى‌دانى و من نمى‌دانم، تو مى‌توانى و من نمى‌توانم و تو بر امور پنهان، بسیار دانایى.

امالی طوسی، ج 1، ص 293