روش های برخورد با نه گفتن های کودک (بخش اول)

برای غلبه بر کله‌ شقی کودک سعی کنید کاری که باید انجام شود سرگرم‌ کننده‌ تر به نظر برسد.
 

جای تعجب نیست اگر بچۀ دو سال و نیمه‌ تان همیشه با شما همکاری نمی‌کند. برای مثال، ممکن است از او بخواهید که برای غذا خوردن بنشیند و او بگوید: «نه!» و به جایش شروع به خندیدن و رقصیدن کند. گاهی اوقات چنین رفتاری از سوی کودکان می‌تواند والدین را دیوانه کند. در چنین صورتی بهتر است سعی کنید با خنده جواب دهید و مثلاً چیزی شبیه این بگویید: «اونجا چه خبره، پاهات وقت ندارن؟ پس به باسنت بگو درست روی صندلی بشینه!» این باعث می‌شود او به خنده بیفتد و میل نافرمانی‌ لحظه‌ ای‌ اش از بین برود.

گاهی وقت‌ها هم ممکن است از کودک تان بخواهید که کفش‌ها و لباس‌های کثیفش را جمع کند و او بگوید: «نه»! در چنین وقت‌هایی بهتر است به جای پافشاری، ترانه‌ای کودکانه در مورد تمیز کردن بخوانید و در اوج ناباوری ببینید که او فوراً شروع به انجام کاری کند که شما گفته‌اید. یا مثلاً سعی کنید با آواز خواندن و...  کاری را که می‌خواهید انجام دهید به او نشان دهید تا او هم به تقلید از شما آن را انجام دهد.

یکی از روش‌های دیگر این است که وقتی کودک تان شروع به «نه» گفتن به همه چیز می‌کند توجه بیشتری به او بکنید و این کار را به شکل خنده‌ داری انجام دهید. به عنوان مثال، زنجیره‌ای از سؤالات از او بپرسید که هر کدام مسخره‌تر از قبلی است و او می‌تواند به آنها پاسخ «نه» بدهد، مثل اینها: «می‌خوای کلم بروکلی رو با سس خردل بخوری؟ نه! می‌خواهی کرۀ بادوم‌ زمینی رو با خیارشور بخوری؟ نه!» او بالاخره شروع به خندیدن می‌کند و شما کاری را که همین چند لحظه پیش به آن پاسخ «نه» داده بود، در حینی انجام دهید که دیگر در موضع مخالفت با شما نیست.
 

برای غلبه بر کله‌ شقی کودک سعی کنید کاری که باید انجام شود سرگرم‌ کننده‌ تر به نظر برسد. به عنوان مثال، اگر رفتن به دستشویی قبل از بیرون رفتن، یک نبرد بی‌پایان در خانۀ شماست، می‌توانید با ایجاد یک بازی به این شکل که او را به شکل هواپیمایی درآورید و روی دست‌های تان تا توالت «پرواز» دهید و وقتی به توالت برسید، خواهید دید که او در حال خندیدن است و آن‌قدر سرگرم شده که خودش بدون مخالفت مایل به دستشویی کردن است.
به همین شیوه می‌توان مسواک زدن کودکان را نیز به یک بازی بدل کرد. چند تا از این بازی‌ها که برای راضی کردن کودکان جواب داده، به این ترتیب است: ترانۀ کودکانه‌ ای دربارۀ مسواک زدن کودکان نوپا برایش بخوانید، خودتان جلوی او مسواک بزنید، بدون اینکه از او بخواهید این کار را انجام دهد یا اجازه دهید خودش مسواک بزند که شاید برایش ترکیبی جادویی از الگوسازی بزرگسالان و جذابیت کارهای ممنوع است و دیگری دادن یک خمیردندان کودک بدون فلوراید به کودک است که مزه‌ و طعم خوبی دارد و بلعیدن آن ایرادی ندارد.
 

ترفند ارائهٔ گزینه‌هایی در محدودهٔ مشخص هم یک راه خوب است. مثلاً، اگر کودک شما بگوید گرسنه است، می‌توانید به او بگویید: «بیا میوه بخور. دوست داری موز بخوری یا انگور؟» به این ترتیب اوست که انتخاب می‌کند و هر دو انتخاب، گزینه‌های سالمی به جای پفک و شکلات هستند.

یا اگر موضوع سر حمام کردن است، به کودک بگویید که حق انتخاب دارد. به این شکل که می‌تواند حمام کند و بعد با اسباب‌بازی‌هایش بازی کند یا به رختخواب برود و بخوابد. مطمئناً هر بار حمام را انتخاب می‌کند، چون گاهی چاره‌ٔ کار این است که به او حق انتخاب از میان گزینه‌هایی را بدهید که برایتان قابل‌ قبول است، اما در هر صورت او باید بتواند حق انتخاب هم داشته باشد. یک روش خوب دیگر برای حق انتخاب مثلاً برای ترغیب کودک نوپا به مسواک زدن این است که دو مسواک برایش بخرید. در این حالت انتخاب این است که می‌خواهد از کدام مسواک استفاده کند؟ این ترفند قطعاً جواب می‌دهد و کودک تان بالاخره مسواک می‌زند.
 

برخی والدین نیز معتقدند که زیاد حق انتخاب دادن به کودکان نوپا به آنها اجازه می‌دهد تا استقلال خود را در جای غلطی تصریح کنند، پس فقط وقتی مسائل را به صورت سؤال بیان می‌کنند که واقعاً مایل باشند که کودک حق انتخاب داشته باشد. به عنوان مثال، شما می‌توانید همه چیز را هم به سؤال تبدیل نکنید و در نتیجه به‌ طورکلی از دریافت پاسخ منفی از کودک خودداری کنید. مثلاً وقتی زمان حمام است، از او نپرسید که آیا می‌خواهد حمام کند یا نه، به جایش خیلی ساده او را به سمت حمام هدایت کنید یا برای غذا خوردن، گزینه‌ ای برای انتخاب نگذارید، یعنی غذا را روی بگذارید و اگر آن را نخورد، در وعدهٔ غذایی بعدی غذای جدیدی برای امتحان کردن به او بدهید.
 

وقتی از کودک سه سالهٔ خود می‌خواهید کاری مثل لباس پوشیدن یا جمع کردن اسباب‌بازی‌هایش را انجام دهد، دست‌های تان را روی دست‌های او بگذارید و مستقیماً به چشم‌هایش نگاه کنید و بعد از او بخواهید آن کار را انجام دهد. با این روش او می‌فهمد که شما جدی‌تر از دیگر مواقع هستید، پس واقعاً توجه و همکاری او را برمی‌انگیزد. هرچند کودکان با یکدیگر متفاوتند و این روش ممکن است در مورد کودک شما جواب ندهد.

ادامه دارد ...

منبع: سایت مادرشو