مشکلات جنسی (بخش اول - کاهش میل جنسی)

 عمده مشکل در کاهش میل جنسی، مصرف داروهای شیمیایی است.
 

چکیده: کاهش میل جنسی در زن و مرد دلایل ریشه یابی شده ای دارد که با توجه به شرایط اجتماعی و خانوادگی ایجاد می شوند. دلایل کاهش میل جنسی را در خود بیابید و به سراغ درمان سرد مزاجی و بی میلی جنسی خود بروید.

تعداد کلمات 1201 / تخمین زمان مطالعه 6 دقیقه.

 
 

جری ۳۶ ساله برای انجام معاینه معمول سلامت زنان مراجعه نموده است. وی دارای سابقه قابل توجه پزشکی و جراحی نمی باشد، تاریخچه اجتماعی او بیانگر این مطلب است که متاهل بوده، دو فرزند داشته و استاد دانشگاه می باشد. جری فاقد سابقه مصرف الکل و استعمال سیگار است. مصرف دارو در وی شامل 35/1 Demulen (فرآورده استروژنی - م) به منظور پیشگیری از بارداری، مسکن های بدون نیاز به نسخه در صورت نیاز می باشد، پرس و جوهای مرتبط با سلامت جنسی بیانگر کاهش قابل توجه میل جنسی در وی در طول ۸ ماه گذشته است.
 

بسیاری از مردم عوارض جانبی جنسی ناشی از درمان های دارویی را تجربه می کنند. آیا شما از زمان شروع درمان دارویی، متوجه هرگونه تغییری در خود شده اید؟
اتیولوژی دخیل در کاهش میل جنسی می تواند روان شناختی، زیست شناختی، اجتماعی یا چندعاملی باشد. عوامل اجتماعی و محیطی می توانند شامل فرزندان، کار و شغل، سابقه سوءاستفاده، نگرانی های مرتبط با تصویر - بدنی گردند. در جامعه پرسرعت کنونی، اغلب ما فرصت زمانی مناسب برای بیان خواسته های جنسی را به خود نمی دهیم. ممکن است زوج ها به شدت درگیر پرورش فرزندان خود، جبرهای شغلی و مسئولیت های خانه شوند و بدین ترتیب خواسته های جنسی در آنها مورد غفلت واقع شود.
پیشنهادات متعددی که می تواند از جانب درمانگران مطرح شود وجود دارد: تشویق زوجین به اختصاص دادن زمانی برای خودشان و احساس گرایی به عنوان جنبه های مهم بیان تمایلات و احساسات جنسی، تکلیف خانگی ساده ای است که درمانگران می توانند انجام آن را به زوجین با هر نوع مشکل و مسأله جنسی توصیه نمایند.
 

تمرکز حسی  برای بازگشتن زوجین به عقب و ایجاد تماس همراه با احساس گرایی مفید می باشد. در مرحله اول به زوجین توصیه می شود یکدیگر را با درجات متفاوتی از فشار لمس کرده و حتی از مواد متفاوت به جز انگشتان از جمله ماساژ با روغن و پودرها برای لمس یکدیگر استفاده نمایند.

علل زیست شناختی نیز می توانند مشارکت کننده در کاهش میل جنسی باشند. در زنان هورمونهای خارجی یا داخلی می توانند سبب ایجاد تغییراتی در ابراز تمایلات جنسی شوند.
در زنان هورمون های خارجی یا داخلی می توانند سبب ایجاد تغییراتی در ابراز تمایلات جنسی شوند.
هورمون های خارجی در شایع ترین حالت شامل استروژن ها و پروژسترون ها بوده و توانند از طریق افزایش گلوبولین متصل شونده به هورمونهای جنسی، سبب کاهش سطوح آندروژنهای در دسترس شوند. آندروژن ها از جمله اجزای ضروری در ایجاد میل جنسی می باشند.
فراورده های پیشگیری از بارداری خوراکی، تزریقی، داخل جلدی و یا داخل واژینال و درمان جایگزینی هورمونی می توانند به طرز منفی بر میل جنسی تأثیرگذار باشند.
فرآورده های خوراکی پیشگیری از بارداری که شامل پروژسترونهای استروژنیک می باشند در مقایسه با پروژسترونهای دارای خواص آندروژنیک به میزان بیشتری بر تمایلات جنسی تأثیر منفی خواهند گذاشت.
در بیمار مطرح شده در صورتی که بیمار از زمان آغاز مصرف Demulen متوجه ایجاد تغییراتی در خود شده است، درمانگر می تواند توصیه نماید تا مُراجع، داروی خود را از یک ترکیب استروژنی به ترکیبی با اثرات پروژسترونی - آندروژنی بیشتر، تغییر دهد. کمبود آندروژن به همراه استرس و همچنین درمان جایگزینی هورمون از عوامل همراهی کننده کاهش میل جنسی می باشند. فرآورده های خوراکی پیشگیری از بارداری که شامل ترکیبات پروژسترونی از جمله اتینودیول دیاستات یانورژستیمات  هستند، فراورده های انتخابی برای زنانی می باشند که با آکنه دست به گریبان هستند. در صورتی که میل جنسی زنان در این موارد به صورت منفی تحت تأثیر قرار گیرد، تغییر ترکیبات عنوان شده به یک فرآورده پروژسترونی خنثی از جمله نورانیندرون می تواند مفید واقع شود.
 

آگاه ساختن همسر از این وضعیت، می تواند در ایجاد درجاتی از آرامش فکری در زن موثر واقع گردد. زنان را تشویق نمائید تا زمان بیشتری از زندگی پر مشغله خود را به فعالیت های تفریحی همچون بودن در کنار دوستان، فعالیت جنسی و سایر فعالیت های سرگرم کننده اختصاص دهند. در مواردی زنان نیاز دارند تا به آنها  اجازه داده شود قسمتی از زمان را بر روی تقویم صرفا به خود و همسرشان اختصاص دهند.
افسردگی یکی دیگر از عوامل زیست شناختی موثر در کاهش میل جنسی می باشد. همچنین افسردگی می تواند عارضه ای ثانویه به از دست دادن میل و اشتیاق جنسی باشد. اگر چه درمان افسردگی می تواند سبب بازگشت مجدد میل جنسی شود، فراورده های ضدافسردگی می توانند تاثیر قابل توجهی بر چرخه پاسخ جنسی داشته باشند. به طور کلی دوپامین سبب افزایش فعالیت های جنسی، سروتونین سبب مهار آنها، و نوراپی نفرین دارای اثراتی متفاوت در این زمینه هستند.
سیاست های موجود در زمینه درمان عوارض جانبی ناشی از داروهای سیکوتروب  شامل منتظر شدن برای ایجاد عادت، (به عوارض جانبی-م)  کاهش دوز تجویزی، دادن تعطیلات دارویی (به عنوان مثال قطع دارو به مدت یک هفته) تعویض دارو یا استفاده از آنتی دوت دارو می باشند. اگر چه به نظر می رسد انتظار برای ایجاد تطابق دارویی منطقی می باشد، اما این شیوه در رابطه با مهارکننده های انتخابی بازجذب سروتونین (SSRIs) در کمتر از ۱۰٪ موارد با موفقیت همراه می باشد. مواردی از معرفی بیمار و مطالعات کوچک در زمینه فراورده های خنثی کننده اثر SSRI بر اختلال عملکرد جنسی صورت گرفته است.
عدم ایجاد ارگاسم که ناشی از مصرف داروهای سیکوتروپ می باشد به وسیله ترکیباتی مثل بوهیمبین  یا سیپروهپتادین درمان می شود و عوارضی همچون اختلال نعوظ و کاهش میل جنسی ممکن است به یوهیمبین، سیلدنافیل  یا عوامل کولینرژیک مانند بنانکول پاسخ دهد.
همچنین اختلال عملکرد جنسی ناشی از SSRI به وسیله ۶۰ میلی گرم بوسپیرون با ۵۰ تا ۱۰۰ میلی گرم سیلدنافیل، درمان می شود. سایر فرآورده ها می توانند در ابتدا در صورت نیاز مورد استفاده قرار گیرند و در صورت عدم موفقیت به مصرف روزانه تبدیل شوند. انتخاب های اولیه مناسب برای درمان افسردگی در بیماران با سابقه اختلالات عملکرد جنسی، شامل آمفبوتامون( یا ولبوترین)، در صورت عدم وجود سابقه اختلال تشنجی در بیمار نفازودون، یا میرتازاپین - (رمیرون) می باشند. این فرآورده ها دارای عوارض جانبی اندک یا فقدان عارضه بر عملکرد جنسی هستند. عارضه جانبی میرتازاپین افزایش وزن می باشد که در بیماران دچار کاهش وزن به دنبال افسردگی مفید اما برای بیمارانی که با مسأله کنترل وزن، نگرانی های مرتبط با تصویر بدنی یا عزت نفس پایین مرتبط با این عوامل دست به گریبان هستند، می تواند مشکل ساز باشد.
 
منبع : کتاب «بهداشت و سلامت جنسی»

نوشته: مارگارت نوزبام و جو آن روزنفلد
ترجمه: مریم شیرمحمدی و ریحانه فیروزی