اصول روابط والدین با فرزندان نوجوان و جوان (بخش دوم)

یکی از اصولی که در رفتار با جوانان باید رعایت شود مشورت است.
 

چکیده : مشورت والدین با فرزندان در تامین سلامت و پرورش عقل و اندیشه و بهداشت روانی فرزندان همچنین روابط صحیح و متعادل والدین به آنها نقش اساسی دارد و از شاخص ترین و نافذترین برنامه های تربیتی و از بهترین شیوه های ارتباطی با فرزندان شمرده می شود.

تعداد کلمات 752 / تخمین زمان مطالعه 4 دقیقه

نوجوانی ، دوره رها شدن از وابستگی های خانوادگی و ورود به صحنه اجتماع است برخی از روانشناسان می‌گویند نوجوان از نظر وابستگی عاطفی از خانواده جدا می‌شود و به تدریج  اتکای به خود و پیوستن به جامعه را به دست می‌آورد و تجربه می‌کند.برای اینکه نوجوان تجربیات موفقی در زمینه استقلال طلبی نسبی به دست آورد ، تمهیداتی را باید به کاربست. در مرحله اول ، والدین نباید فرزندان را زیاد به خودشان وابسته کنند تا زمینه جداسازی تدریجی از خانواده به صورت و آرامی فراهم شود به طور معمول رفتار والدین در برخورد با فرزندان اول خانواده تک فرزندها یا فرزندان آخر افراطی است و ناخودآگاه به نوعی آنها را به خود وابسته می کنند. تعدیل در برقراری روابط و مناسبات والدین و فرزندان ، مانع چنین رویدادهایی می شود. در مرحله دوم ،الدین با پذیرش و احترام به استقلال نوجوان این مرحله را برای او رضایت‌بخش و پذیرفتنی می‌کنند. در مرحله سوم نوجوانان خود می توانند بااثبات لیاقت و شخصیت قابل اعتماد ،به این استقلال،پاسخ مثبت دهند و آمادگی خود را برای استقلال بیشتر اثبات کنند.
 

یکی از اصولی که در رفتار با جوانان باید رعایت شود مشورت است. والدین در این دوره باید با فرزندان خود مشورت کنند. هنگامی که با جوانی درباره مسئله مشورت می‌کنیم احساس می‌کند که دارای شخصیت با ارزشی شده است از سوی دیگر والدین او را پذیرفته اند و به او اعتماد دارند از این رو احساس غرور شادی و خرسندی می کند.مشورت با فرزندان سبب می‌شود که آنان درباره مسائل بیندیشند احساس مسئولیت کنند با واقعیات زندگی آشنا شوند و خود را برای حل مسائل روزمره خانواده آماده کنند. جوان مجبور می شود درباره جنبه‌های گوناگون و چگونگی مسئله‌ای که درباره آنها مشورت شده فکر کنند و برنامه ای ارائه دهد که در تنظیم برنامه با واقعیت‌های زندگی بیشتر آشنا می شود و برای زندگی آینده خود تجربه کسب می‌کند
مشورت والدین با فرزندان در تامین سلامت و پرورش عقل و اندیشه و بهداشت روانی فرزندان همچنین روابط صحیح و متعادل والدین به آنها نقش اساسی دارد و از شاخص ترین و نافذترین برنامه های تربیتی و از بهترین شیوه های ارتباطی با فرزندان شمرده می شود.
 

جوانی دوستی ها عمیق‌تر می‌شود و جوانان می‌کشند دوستان انتخاب کنند تا بتوانند گرفتاری‌ها شادی‌ها افکار و احساسات درونی خویش را با آنان در میان بگذارند موقعیت والدین در برابر دوستان فرزندانشان مسئله ای است  حیاتی‌ و می تواند پدیدآورنده رابطه خوب یا بد میان والدین و جوانان باشد. جوان به شدت به دوستان خود وفادار است. انکار فضیلت دوستان از سوی والدین؛ جوان را سخت آزرده می‌کند و گاهی هم مخالفت های والدین سبب می‌شود که دوستی آنان محکم تر و پایدارتر شود. والدین آگاه دوستان فرزندان خود را می پذیرند و می کوشند که فرزندانشان آنان را بدون تشریفات منزل بیاورند تا بدین وسیله،شناخت بیشتری نسبت به آن پیدا کنند و در صورت ضرورت بتوانند، سریع‌تر در این دوستی‌ها مداخله کنند.
کوشش والدین برای اینکه فرزندان رازهای شان را به طور مستقیم با آنان در میان بگذارند بی‌فایده است. پرسش های مانند: کجا بودی ؟ کجا می روی ؟ را با چه کسانی هستید ؟ ایجاد حساسیت بیشتر اثری ندارد بیشتر جوانان به انتقادهای والدین مظنونند. بنابراین به طور معمول در برابر چنین پرسش‌هایی طفره می‌روند یا عصبانی می‌شوند. بهتر است والدین به جای این گونه پرسش‌ها اعتماد فرزندان جوان خود را جمع کنند و به طور غیر مستقیم و به اصطلاح معروف کج دار و مریز بررفتارهای آنان نظارت داشته باشند تا این دوران حساس را سپری کنند.
در رابطه با سرگرمی های جوانان ویرکن والدین موظفند زمینه تفریح و سرگرمی های سالم را فراهم کنند. میل به تفریح یکی از کاهش های طبیعی است که با سرشت انسان آمیخته شده و از آغاز زندگی تا پایان عمر همواره ثابت و پایدار است و ارضای این تمایل برای طبقه های مردم در سنین گوناگون لذت بخش و مایه شادی و مسرت است.یکی از سختی های سالم که والدین می توانند جوانان خود را تشویق کنند ورزش است. ورزش به مقدار قابل ملاحظه ای اعضای بدن را به فعالیت وا می دارد و به توازن قوای جسمانی کمک می‌کند.
 
ادامه دارد...

منبع : برگرفته از کتاب "کانون آرامش-ویژگی های خانواده اسلامی"