ابوالحسن شهید شهید بلخی

(وف 325 ق)، متكلم، حكیم، شاعر و خطاط. معاصر رودكى، به فارسى و عربى شعر مى‏گفت وى از بزرگان و متكلمین و حكماى عهد خود و در علوم اوایل استاد بود وى با رازى نیز مناظراتى داشت و هر یك بر دیگرى نقضى و ردى داشته‏اند. اسم او را سهیل و على نیز نگاشته‏اند. وى در خط نیز استاد بود و فرخى او را بدین هنر ستود. عوفى نظم اشعار عربى را به وى نسبت داده و قطعه‏اى از او به تازى نقل كرده است. وى در استادى هم‏ردیف و همانند رودكى بود و على‏الخصوص غزلهاى وى شهرت داشت بنا به نقل یاقوت حموى وى با ابوزید احمد بن سهل بلخى معاصر بود و با او ارتباط داشت از جمله ممدوحان شهید، نصر بن احمد سامانى و ابوعبداللَّه محمد بن احمد جیهانى را مى‏توان نام برد. گذشته از شاعرى در علوم فلسفى مهارت داشت و با محمد بن زكریا مباحثاتى كرده. رودكى او را مرثیه گفته است و او را شاعر على‏الطلاق خوانده است و حدود صد و دو بیت شعر از وى در كتابهاى لغت و تذكره به جاى مانده است.[1] (بخش 1) بلخى. ابوالحسن شهید بن حسین جهودانكى بلخى شاعر و متكلم و حكیم قرن چهارم ه. (ف. 325 ه.ق.) او را با ابوبكر محمد بن زكریاى رازى مناظراتى بوده و هر یك بر دیگرى نقضى وردى داشته است. شهید در خط نیز استاد بود و اشعار عربى هم مى‏سرود. وى از بلخ به چغانیان نزد ابوعلى محتاج رفت و از جمله ممدوحان او نصر بن احمد سامانى و ابوعبداللَّه محمد بن احمد جیهانى را ذكر كرده‏اند. رودكى در رثاى او قطعه‏اى سروده. شهید مانند رودكى نزد شعراى بعد از خود مورد احترام بوده و او را در ردیف رودكى قرار داده‏اند.