اپیکوریانیسم epikuriānism
اپیکوریانیسم (Epicureanism)، فلسفه‌ی منسوب به اپیکورس (Epicurus)، فیلسوف معروف یونانی (342 – 270 ق‌م) است که مدرسه‌ی خود را در آتن افتتاح کرد و تا چندین قرن بعد باقی ماند. فلسفه‌ی وی یکی از چهار مکتب بزرگ یونانی شمرده می‌شود. اصول فلسفه‌ی مزبور بدین شرح است:
1.ماتریالیست (Materialist)؛ یعنی طرف‌دار مادیت و معتقد به اصول مادی.
2. اوولوسیونیست (Evolutionist)؛ یعنی معتقد به اصول تکامل.
3. فیلانتروپیست (Philanthropist)؛ یعنی انسان‌دوست و خوش‌بین به نوع بشر.
4. آتئیست (Atheist)؛ یعنی طرف‌دار الحاد و منکر وجود و ذات خداوند.
فلسفه‌ی انسان‌دوستی و مادی اپیکورس، یک قرن بعد، در عمل سبب ترقی اجتماعی جامعه‌ی گِرِگ – رومن (ترکیب یونان و روم) و موجب بهبود موقعیت زنان و غلامان و رواج نهضت انسان‌دوستی و تربیت کلی و عمومی گشت. پس از اپیکوروس، لوکرتیوس (Lucretius)، از اهل روم، جانشین او شد.
