طليعه کامران
طليعه کامران، به سال 1319 خورشيدي در تهران پاي بر جهان هستي گذاشت.وي پس از تحصيلات ابتدايي و متوسطه، با تشويق مادرش به دانشکده هنرهاي زيباي دانشگاه تهران رفت و ليسانس نقاشي گرفت. ولي چون پدرش علاقه‌مند بود که او موسيقي‌دان شود، براي احترام به علاقه پدر، از نوجواني متوجه موسيقي شد. نزد حبيب سماعي به فراگيري فنون موسيقي پرداخت. در سن نه سالگي در انجمن موسيقي ملي ايران همراه يک کنسرت، سنتور نواخت و مورد تشويق فراوان قرار گرفت. سپس براي تکميل هنر موسيقي، نزد ابوالحسن صبا و حسين تهراني رفت و به شاگردي آنان نشست.
در پيگيري هنر نقاشي، به پاريس و رم سفر کرد و تجربه‌ها آموخت. ابتداي کار نقاشي‌اش، تحت تأثير کمال‌الملک بود، ولي به مرور سنت را رها کرد و کارهاي مدرن ارائه مي‌داد. پس از اندکي تحت تأثير اساتيد خود در دانشکده هنرهاي زيبا، به پاپ‌آرت تمايل پيدا کرد و آثاري آفريد، ولي چندان در اين فضا نماند و به انزوا گرايش پيدا کرد.
طليعه کامران که او را نقاش موسيقي‌دان يا موسيقي‌دان نقاش مي‌شناسند، پيش و پس از انقلاب به برگزاري نمايشگاه‌هاي متعدد از آثار خود همت گمارد، ولي در هر حال او را يک نقاش پيشرو و مدرن مي‌دانند.
خانم کامران، شعر را هم تجربه کرده است و آثار از اشعار خود را در سال 1383 با عنوان بي‌نهايت، نهايت، منتشر کرده است، ولي منتقدان او را شاعري توانا نمي‌دانند ومعتقدند که او در نقاشي و موسيقي موفق‌تر از شاعري است. او اکنون در تهران زندگي مي‌کند.
