آباسّي ābāssi

در اسطوره‌ی افيک (Efik) از نيجريه، آباسّي (Abassi) به عنوان اَبَرخدا (خداي بزرگ)، خداي خدايان، آفريدگار انسان و شوهر آتايي (Atai) به شمار می‌رود. آباسّي پس از آفرينش انسان به صورت زن و مرد، از ترس اينکه مبادا انسان هم دعوي خدايي کند، پس تصميم می‌گيرد که آنها را نزد خود نگاه دارد و هيچگاه به زمين نفرستد. اما بر اثر کنجکاوي آتائي که می‌خواست بداند فرجام انسان در زمين چگونه خواهد بود، ناچار به بشر اجازه‌ی زندگي در زمين را داد، اما د و چيز را بر او منع کرد اول اينکه انسان نبايد خوراک خود را در زمين تهيه کند، بلکه غذا را بايد در آسمان و هر بار نزد آباسّي و همسرش آتائي بخورد. بنابراين هنگام وقت غذا، هر بار زنگي به صدا در می‌آمد و آنها به آسمان می‌رفتند. دوم اينکه مرد و زن نبايد با يکديگر هم بستر شده و توليد مثل کنند. ليکن مرد در هر دو مورد بر اثر وسوسه‌ی زن، نافرماني کرده و صاحب فرزند شد. پس آباسّي به همسرش آتائي می‌گويد که: «من حق داشتم نگران باشم، انسان مرا از ياد برده است». اما آتائي پاسخ می‌دهد: «آنها هرگز نخواهند توانست همسان تو باشند». آتائي نيز براي تسلي بخشيدن به شوهرش، مرگ را به زمين می‌فرستد تا تضعيف انسان و پيشگيري از رسيدن وي به مقام خدايي را بر او آشکار کند. آتائي با اين کار خود، کيفر فراموشي و عصيان انسان را به وي نشان داده و مانع از دعوي او به خدايي می‌گردد. چنان که در اسطوره‌ی آفرينش، آدم با همه‌ی نيرومندي در برابر وسوسه‌های زن، ضعيف‌تر و نفوذپذيرتر نشان داده می‌شود. با وجود منع آباسّي از هم بستر شدن مرد با زن، مرد تحت تأثير زن قرار گرفته، از غذاي تهيه شده توسط وي خورده، با او هم بستر شده و داراي فرزند می‌شود و در نهايت، باعث پيدايش مرگ می‌گردد.