فردیناند پورشه
فردیناند پورشه، مهندس خودروسازی و موسس شرکت معروف Porsche بود. او به خاطر طراحی‌های متعدد خودروهای معتبر تاریخی شناخته می‌شود. پورشه، اولین خودروی هیبرید گازوئیلی-برقی تاریخ، خودروی فولکس beetle و مرسدس بنز SS/SSK را ساخته است. علاوه بر این موارد، بسیاری از خودروهای تاریخی شرکت پورشه نیز به‌دست این مهندس توانا طراحی و ساخته شده‌اند. یکی دیگر از طراحی‌های خاص او، خودروی بنز Tropfenwagen است. این خودرو به عنوان اولین خودروی مسابقه‌ای با موتور محور عقب شناخته می‌شود.
فردیناند پورشه در دوران جنگ جهانی دوم نقش مهمی در تولید جنگ‌افزارهای آلمان نازی داشت. او در تولید تانک‌های پیشرفته‌ی زیادی نقش داشت. VK 4501، Tiger I، Tiger II، Elefant و Panzer VII از جنگ‌افزارهایی بودند که فردیناند در تولید آنها شرکت کرده بود. فردیناند پورشه یکی از اعضای اصلی حزب ناسیونال سوسیالیست کارگران آلمان یا همان حزب نازی بود. او در طول عمر خود جوایز متعددی مانند جایزه‌ی ملی هنر و مهندسی آلمان، حلقه‌ی افتخار SS و صلیب شایستگی جنگی بوده است. بنگاه‌های تبلیغاتی حزب نازی از او به عنوان مهندس بزرگ آلمانی یاد کرده‌اند. در سال ۱۹۹۶، فردیناند پورشه به تالار افتخارات بین‌المللی خودرو (International Motorsports Hall of Fame) وارد شد و در سال ۱۹۹۹ جایزه‌ی مهندس خودروسازی قرن به او اهدا شد.
فردیناند پورشه از والدینی آلمانی زمان متولد شد. او متولد ۳ سپتامبر سال ۱۸۷۵ در شهر مافرسدورف (Maffersdorf) در شمال باهمیا (Bohemia) است. این شهر در آن زمان جزئی از امپراطوری اتریش بود و امروزه بخشی از کشور جمهوری چک به‌شمار می‌شود. فردیناند فرزندم سوم خانواده بود. پدر او، آنتون پورشه یک تعمیرکار حرفه‌ای بدنه‌ی خودرو بود.پورشه
علاقه‌ی فردیناند به فعالیت‌های مکانیکی از همان سنین کودکی نمایان بود. او در کنار کمک به پدرش در کسب و کار مکانیکی، در کلاس‌های شبانه‌ی مدرسه‌ی فنی سلطنتی در رایشنبرگ (Reichenberg) نیز شرکت می‌کرد. او در ۱۸ سالگی در شرکت Béla Egger Electrical در وین مشغول به‌کار شد. پورشه در سال‌های کار در وین، هر زمان که می‌توانست پس از ساعات کاری به دانشگاه محلی این شهر می‌رفت. او هیچ‌گاه نتوانست مدارک علمی آکادمیک دریافت کند. در طول ۵ سالی که پورشه در وین مشغول به‌کار بود، توانست موتور هاب الکتریکی را توسعه دهد.
پس از فروپاشی امپراطوری اتریش-مجارستان در پایان جنگ جهانی اول، او شهروندی چک‌اسلواکی گرفت. در سال ۱۹۳۴، آدولف هیتلر او را به عنوان شهروند آلمانی رساند.
فردیناند پورشه در سال ۱۸۹۸ به شرکت Jacob Lohner & Company در وین پیوست. این شرکت معتبر برای پادشاه آن زمان اتریش یعنی Franz Joseph I و پادشاهان کشورهای دیگر مانند سوئد، بریتانیا و رومانی، کالسکه تولید می‌کرد. اولین طراحی این شرکت، Egger-Lohner نام داشت که ابتدا در ۲۶ ژوئن سال ۱۸۹۸ در وین از آن رونمایی شد. پورشه روی تمامی قطعات اصلی این وسیله‌ی نقلیه، کد P1 را حکاکی کرده بود. این کد به معنای اولین طراحی پورشه شناخته می‌شود.
در سال ۱۹۰۱، پورشه که هنوز در شرکت قبلی مشغول به کار بود، خودروی هیبریدی Lohner-Porche Mixte را معرفی کرد. این خودرو مجهز به یک موتور احتراق داخلی بود که توسط شرکت آلمانی دایملر طراحی شده بود. این موتور به ژنراتورهایی متصل بود که برق مورد نیاز موتور هاب‌های خودرو را تامین می‌کرد. موتور هاب نوعی از موتور بود که در وسط چرخ وسیله‌ی نقلیه وصل شده و آن را به‌صورت مستقیم و بدون واسطه به حرکت در می‌آورد. یک باتری کوچک پشتیبان نیز در این خودرو تعبیه شده بود. این خودرو، اولین خودروی هیبریدی تاریخ به‌شمار می‌رود.
پورشه در سال‌های فعالیت در شرکت لوهنر، خودروهای متعددی و ساخت و در مسابقات اتومبیلرانی سرعت در اتریش نیز شرکت کرد. او توانست با یک خودروی هیبریدی محور جلو، برنده‌ی رالی Exelberg در سال ۱۹۰۱ شود. او در سال ۱۹۰۲ به خدمت سربازی رفت و به عنوان راننده‌ی آرشیدوک فرانز فردیناند خدمت کرد. آرشیدوک شاهزاده‌ی ارشد اتریش بود که قتل او موجب شعله‌ور شدن آتش جنگ جهانی اول شد.
در سال ۱۹۰۵، جایزه‌ی Potting به عنوان برترین مهندس خودروساز اتریش به فردیناند پورشه اهدا شد.
پورشه در سال ۱۹۰۶ به شرکت آسترو دایملر پیوست. این شرکت او را به عنوان طراح ارشد خود استخدام کرده بود. معروف‌ترین خودرویی که پورشه در این شرکت طراحی کرد، شاهزاده هنری (Prince Henry) نام گرفت که در سال ۱۹۱۰ تولید شد. این خودرو به احترام برادر کوچک‌تر ویلهلم دوم (Wilhelm II) پادشاه آلمان که Prince Heinrich of Prissia نام داشت، نامگذاری شد. این خودروی ۸۵ اسب بخاری هنوز به همان نام Prince Henry شناخته می‌شود در صورتی که نام اصلی آن Modell 27/80 بوده است.
پورشه در سال ۱۹۱۶ به مقام مدیریت ارشد شرکت رسید و در همان سال نیز یک دکترای افتخاری از دانشگاه فناوری وین دریافت کرد. خودروهایی مسابقه‌ای که این مهندس نابغه در سال ۱۹۲۲ طراحی کرد، در ۴۳ مسابقه از ۵۳ رقابت خود پیروز شدند. او در سال ۱۹۲۳ آسترو دایملر را ترک کرد. دلیل اصلی این ترک کار، تفاوت‌های هدف و چشم‌اندازهای او با شرکت بود.
شرکت موتورسازی دایملر در اشتوتگارت، در سال ۱۹۲۴ پورشه را به عنوان مدیر فنی استخدام کرد. او در سال ۱۹۲۴، یک دکترای افتخاری و عنوان پروفسوری دیگر و این بار از دانشگاه اشتوتگارت دریافت کرد. شهر اشتوتگارت در آن سال‌ها به عنوان مرکز خودروسازی آلمان شناخته می‌شد. در سال‌های کار در اشتوتگارت، پورشه خودروهای مسابقه‌ای بسیاری طراحی کرد. این خودروهای همگی مجهز به سوپرشارژرهایی بودند که توسعه و پیشرفت آنها در خودروی Mercedes Benz SSK به اوج رسید.
در سال ۱۹۲۶، موتورسازی دایملر و شرکت Benz & Cie به هم ملحق شده و شرکت Daimler-Benz را تاسیس کردند. اولین محصولات این شرکت مشترک نیز با نام مرسدس بنز به بازار عرضه شدند.
فردیناند در سال ۱۹۲۹ شرکت را ترک کرده و به خودروسازی Steyr در این شهر پیوست. در سال‌های بعدی و در طول رکود اقتصادی بزرگ دهه‌‌ی ۱۹۳۰ (Great depression) وضعیت کسب و کار پورشه بسیار نابسامان بود.
پورشه در سال ۱۹۳۱ به اشتوتگارت بازگشت و شرکت مشاوره‌ای خود را با نام Dr. Ing. h.c. F. Porsche GmbH تاسیس کرد. او در نام شرکت از دکترای افتخاری خود نیز نام برده بود. در توضیح شرکت او، عبارت «خدمات طراحی و مشاوره‌ی موتور و خودرو» استفاده شده بود. او از افراد معتبری همچون آنتون پیچ و آدولف روزنبرگر، کمک مالی دریافت کرد و توانست بسیاری از همکاران و دوستان قدیمی خود را در شرکت استخدام کند. در میان این افراد، متخصصانی همچون Karl Rabe، Erwin Komenda و Franz Xaver Reimspiess وجود داشتند. فردیناند، پسر خود یعنی فری پورشه (Ferry Porsche) را نیز در این شرکت استخدام کرد.
اولین پروژه‌ی شرکت پورشه، طراحی خودرو برای شرکت Wanderer بود. پروژه‌های بعدی نیز به سرعت به این شرکت ارجاع شدند تا با پیشرفت آن، فردیناند تصمیم گرفت بخشی از زمان خود را به طراحی خودروهای خودش اختصاص دهد. اولین طراحی او مربوط به توسعه‌ی طراحی خودروی مفهومی کوچکی بود که آن را در شرکت دایملر بنز در اشتوتگارت شروع کرده بود. او ابتدا هزینه‌ی طراحی خود را از طریق وام‌های بیمه‌ی عمر تامین کرد. سپس شرکت Zundapp به عنوان پشتیبان مالی وارد این پروژه شد که پس از مدتی به خاطر موفقیت‌هایی که در موتورسیکت‌سازی داشت، این پروژه را رها کرد. اسپانسر مالی بعدی، شرکت NSU بود که آن هم به‌خاطر هزینه‌های بالای ابزار در این پروژه از آن کنار رفت.
در سال‌های بعدی به خاطر رکود شدید اقتصادی، پروژه‌های طراحی شرکت کاهش پیدا کرد و پورشه برای تامین هزینه‌ها، شرکتی زیرمجموعه با نام Hochleistungs Motor GmbH تاسیس کرد. این شرکت برای تولید خودروی مسابقه‌ای تاسیس شده بود که البته هنوز هیچ مشتری‌ای نداشت. اولین پروژه‌ی این شرکت، P-Wagen نام داشت که از ابتدای نام پورشه الهام گرفته بود. اصول اولیه‌ی طراحی این خودرو بر اساس قانون ۷۵۰ کیلوگرم بود. بر اساس این قانون، وزن خودرو بدون راننده، روغن، سوخت، آب و تایرها نباید بیش از ۷۵۰ کیلوگرم می‌شد.
در سال ۱۹۳۲، شرکت‌های خودروسازی Audi، DKW، Horch و Wanderer، شرکت Auto Union Gmbh را تشکیل دادند. رئیس هیئت مدیره‌ی این شرکت، Baron Klaus von Oertzen بود. او قصد داشت برای شروع کار یک طراحی خاص و منحصر به‌فرد را تولید کند. به همین دلیل او با پورشه دیدار کرد.
عضویت در حزب نازی و ساخت فولکس بیتل
در نمایشگاه خودروی برلین در سال ۱۹۳۳، آدولف هیتلر صدر اعظم آلمان از برنامه‌ای برای توسعه‌ی صنعت خودرو و اهدای یک خودروی سواری یا تراکتور به هر آلمانی رونمایی کرد. در این برنامه، دو طرح اصلی وجود داشت. طرح اول تولید خودروی مردمی (People's car) و دیگری توسعه‌ی صنعت خودروسازی آلمان با استفاده از کمک‌های مالی دولتی بود. برای شروع این پروژه‌ها، شرکت مرسدس بنز کمک مالی برابر با ۵۰۰ هزار رایش‌مارک دریافت کرد.
در سال ۱۹۳۴، پورشه قراردادی از طرف هیتلر دریافت کرد تا «خودروی مردمی» یا volkswagen را تولید کند.اولین نمونه‌های اولیه‌ی این خودرو در سال ۱۹۳۵ تولید شدند. مدل‌های اولیه‌ی بعدی نیز در سال‌های ۱۹۳۶ تا ۱۹۳۹ تولید شدند. طراحی نهایی این خودرو شبیه به طراحی‌های هانس لدوینکا (Hans Ledwinka) برای شرکت Tatraبودند. همین امر باعث شد تا شکایت‌هایی علیه پورشه شود که البته پس از جنگ جهانی دوم و با پرداخت غرامت از طرف فولکس واگن، این شکایت‌ها خاتمه یافت.
پورشه به‌خاطر طراحی‌ها و نقش مهمی که در پروژه‌های ملی آلمان داشت، نشان مهندس بزرگ آلمانی (Great German Engineer) را دریافت کرد و در سال ۱۹۳۴ طبق دستور هیتلر، تابعیت آلمانی گرفت. او در سال ۱۹۳۷ به صورت رسمی به عضویت حزب نازی و SS درآمد. او در سال‌های جنگ توانست صلیب افتخار را نیز از SS دریافت کند. تولید انبوه خودروی طراحی شده توسط پورشه که بعدها Beetle نام گرفت، پس از جنگ جهانی دوم شروع شد. شهری که برای توسعه‌ی خودروسازی فولکس واگن تاسیس شده بود، امروزه با نام وولفسبورگ شناخته شده و هنوز مقر اصلی فولکس واگن در آن قرار دارد.
طراحی تجهیزات نظامی
پورشه در سال ۱۹۴۲ یک تانک عظیم با نام VK4501 یا Tiger P طراحی کرد. به خاطر طراحی پیچیده، تانک او ساخته نشد و از طراحی رقیبش یعنی Henschel در تولید این جنگ‌افزار استفاده شد. در پروژه‌ای دیگر، ۹۰ شاسی از پیش ساخته شده تبدیل به اسلحه‌های ضد تانک شدند و در سال ۱۹۴۳ تحت نام Panzerjäger Tiger P شروع به کار کردند. نام دیگر این پروژه، ferdinand بود.
نیروی محرکه‌ی این جنگ‌افزار، انرژی الکتریسیته بود. این وسیله مجهز به بازوی جنگی توپ ۸۸ میلی‌متری Flak بود که برای عملکرد بهتر بهینه‌سازی شده بود. دلیل اصلی شکست این پروژه نیز، خراب شدن و گیر کردن بیش از اندازه‌ی اسلحه بود که نیروهای نظامی را مجبور می‌کرد جنگ‌افزار را تخریب کنند تا به دست دشمن نیفتد. مانند بسیاری دیگر از جنگ‌افزارهای آلمانی، این اسلحه نیز به‌خاطر ضعف پشتیبانی و تامین قطعات، با مشکلاتی جدی روبرو بود.
در نوامبر سال ۱۹۴۵، از پورشه خواسته شد تا کار خود در طراحی فولکس واگن را ادامه دهد و طراحی‌های خود به همراه تجهیزات کارخانه را به عنوان غرامت به فرانسه ببرد. اختلافات پورشه با دولت فرانسه و شکایت‌هایی که پیش از این از این کشور دریافت کرده بود، این پروژه را قبل از شروع به پایان رساند. در سال ۱۹۴۵، فردیناند پورشه به همراه آنتون پیچ و فری پورشه توسط نیروهای فرانسوی دستگیر شدند. اتهام آنها جنایت جنگی بود. فری پورشه پس از ۶ ماه آزاد شد؛ اما فردیناند و آنتون در زندان ماندند.
فری در دوران حبس پدرش، تلاش کرد تا تجارت خانوادگی را حفظ کند. شرکت آنها در آن زمان خودرو، پمپ آب و ابزارآلات تعمیر می‌کرد. قراردادی که در آن سال‌ها برای ساخت یک خودروی مسابقه‌ای بسته شد، درآمدی را نصیب شرکت پورشه کرد که با استفاده آن، فردیناند را از زندان آزاد کردند.
شرکت خودروسازی پورشه در آن سال‌ها طراحی محصول جدید با نام Porsche 356 را شروع کرده بود. این خودرو، اولین اتومبیل با برند اختصاصی پورشه بود. محل کارخانه‌ی پورشه به شهر گموند در ایالت کارینثیا منتقل شده بود و در این کارخانه‌ی جدید، تعداد ۴۹ پورشه 356 ساخته شد. تمامی این خودروها با دست تولید شدند.
خانواده‌ی پورشه در سال ۱۹۴۹ و در حالی به اشتوتگارت بازگشتند که نمی‌دانستند چگونه تجارت خود را از سر بگیرند. بانک‌ها به آنها اعتبار نمی‌دادند؛ چرا که شرکت آنها هنوز در تحریم آمریکا بود و نمی‌توانست به عنوان وثیقه واگذار شود. در این دوران فری پورشه در مذاکراتی که با فولکس واگن داشت توانست اعتبار لازم برای بازسازی شرکت را کسب کند. در ۱۷ سال آینده، تعداد ۷۸ هزار دستگاه از Porsche 356 ساخته شدند.
فردیناند پورشه از تولید هر خودروی فولکس بیتل نیز درآمدی کسب می‌کرد که کمک بزرگی به شرکت پورشه بود. او در سال ۱۹۵۰ برای اولین بار بعد از جنگ جهانی از کارخانه‌ی فولکس واگن بازدید کرد و در مورد آینده‌ی خودروی بیتل با رئیس وقت کارخانه یعنی Haeinrich Nordhoff صحبت کرد. چند هفته بعد، او دچار سکته‌ی مغزی شد و همین اتفاق باعث شد که فردیناند پورشه ۳۰ ژانویه‌ی ۱۹۵۱ از دنیا برود.
زندگی شخصی
فردیناند پورشه در سال ۱۹۰۳ با Aloisia Johanna Kaes ازدواج کرد. آنها دو فرزند یک پسر به نام‌های Ferdinand Anton Ernst Porsche معروف به فری پورشه و یک دختر به نام Louise Hedwig Anna Wilhelmine Piëch داشتند. پسر فردیناند پورشه نقش مهمی در پیشرفت شرکت داشت و به عنوان رئیس هیئت مدیره‌ی آن فعالیت می‌کرد. فری پورشه در ۲۷ مارس سال ۱۹۹۸ از دنیا رفت. خواهر او یعنی آنا پورشه، با آنتون پیچ ازدواج کرده بود که یکی از پشتیبانان همیشگی برند پورشه بوده است.
نقل قول‌های مشهور از فردیناند پورشه:
من نتوانسم خودروی اسپورت مورد علاقه‌ام را پیداکنم، پس آن را ساختم.
اگر فردی هیچ‌گاه شکست نخورد، پس هیچ‌گاه تلاشی نکرده است.
طراحی باید کاربردی باشد و کارایی باید به صورت زیبایی‌های بصری خود را نشان دهد.
تغییر آسان است، اما بهبود و توسعه دادن بسیار دشوار است.
خودروی مسابقه‌ای عالی به مقام اول می‌رسد؛ اما سپس به قطعات تشکیل‌دهنده تجزیه می‌شود!
طراحی خوب باید صادقانه باشد.
منبع:
www.zoomit.ir
