کنوسک متسوشیتا
به عنوان مدیر و صاحب کارخانه پاناسونیک و دیگر کارخانه های سودده در دنیا، متسوشیتا موفق به ایجاد دارایی به ارزش سه میلیارد دلار شد. از آنجا که نام متسوشیتا به طور شاخص در محصولات او به کار نرفت، او هیچ وقت همچون سم والتون “موسس فروشگاه های زنجیره و المارت آمریکا”، هنری فورد “موسس شرکت خودروسازی فورد” یا هوندا “موسس شرکت خودروسازی هوندا” یا دیگر غول های سرمایه داری که از نام خود در محصولات شان استفاده می کنند معروف نشد. با این حال شرکت متسوشیتا با نام تجاری متسوشیتا الکتریکی اینداستریال درآمد بیشتری را نسبت به دیگر رقبا، در طول عمر خود حاصل کرد. اگرچه متسوشیتا بیرون از سرزمین مادری خود یعنی ژاپن شناخته نمی شد اما درآمد او از 63 میلیارد دلار در سال فراتر رفت.
شروع خاضعانه
در زندگینامه کنوسک متسوشیتا امده است که : متسوشیتا در 27 نوامبر 1894 در شرایطی سخت و فقیرانه، در روستای واسای ژاپن متولد شد. متسوشیتا کودکی و نوجوانی سختی و دشواری داشت و بعد از آن یک بزرگسال رنجور با آینده ای نامعلوم شد. دقیقاً هنگامی که هر فردی برای موفقیت به آموزش خوب، شخصیت کاریزماتیک و سرمایه نیاز دارد، متسوشیتا باید برای ادامه زندگی خود می جنگید. وی که کوچک ترین فرزند خانواده 10 نفره خود بود، پدری داشت که کل سرمایه خانواده را در قمار باخته بود. همین مسائل سبب شد متسوشیتا در سن 9 سالگی در مغازه دوچرخه سازی مشغول به کار شود تا خرج خانواده را تأمین کند.
یکی از خصیصه هایی که متسوشیتا در طول دوران کاری خود همیشه دنبال میکرد، ریسک پذیری بود. او با ترک شغل دوچرخه سازی و پیوستن به کارخانه ساخت تجهیزات الکترونیک موسوم به اوساکالایت، ریسک بزرگی انجام داد؛ چرا که متسوشیتا در شغل دوچرخه سازی آنقدر خبره شده بود که به عنوان بازرس شناخته میشد، یک شغل محترمانه که شاید هرکس دیگری تا بازنشستگی به آن می چسبید. او به این مسئله اندیشیده بود اما ریسک آن را پذیرفت. با این حال متسوشیتا در کارخانه الکترونیک نیز موفق بود و توانست یک دو شاخه الکتریکی اختراع کند که در زمان خود بهترین بود. او ابداع خود را به رئیسش نشان داد، هر چند که او اصلاً تحت تاثیر قرار نگرفت.
متسوشیتا هیچ پول و تجربه تجارتی نداشت اما انگیزه و آرزوهای بزرگ در سر می پروراند. بنابراین در سال 1917 او تصمیم میگیرد که خودش این دو شاخه را تولید کند. بنابراین با کمک همسر و سه دستیار مشتاقش، تجارت خود را آغاز نمود. این پنج نفر تحصیلاتی بالاتر از دبیرستان یا تجربه ای در تولید دو شاخه الکتریکی نداشتند اما همگی آرزوهای بزرگ در شر داشتند. آنها کارشان را در یک ملک استیجاری، تنها با 2 اتاق آغاز کردند. 24 ساعت شبانه روز و 7 روز هفته کار می کردند. پس از چندین ماه کار سخت و طاقت فرسا و بدون ذره ای درآمد، گروهشان چندین نمونه از محصول جدید را تکمیل کردند.
فروشگاه ها عموماً از قبول محصول جدید آنها سر باز زدند؛ هر چند که آنها محصول متسوشیتا را قابل قبول می دانستند و ابداع او را تحسین می کردند اما مدعی بودند که تعداد کم محصول شان نمی تواند تجاری شود و او باید تعداد بالایی از محصول را به تولید برساند تا بتواند توجه ها را به کارخانه خود جلب کند. اما متسوشیتا تسلیم نشد و به کار خود ادامه داد تا کم کم مردم به خرید محصولش علاقه مند شدند؛ چرا که محصول او به لحاظ کیفیت، بهتر و به لحاظ هزینه ای 50 درصد ارزان تر بود.
متسوشیتا تجارت خود را با بستن قراردادهای متنوع برای تولید محصولات جدید به روز نگهداشت، در سال 1922، کارخانه متسوشیتا هر ماه یک محصول جدید معرفی می نمود. او همچنین به طور دائم استراتژی های تجاری خود را توسعه میداد تا بتواند فاصله خود را از سایر رقبا حفظ کند. وی پس از مدتها تجربه به این نتیجه رسید که هر محصول جدید باید 30 % از محصول قبلی بهتر و 30 % ارزان تر باشد تا بتواند در بازار رقابتی شانسی داشته باشد.
با پیگیری کردن این سیاست، متسوشیتا موفق شد محصولات بیشتری بفروش برساند و در بازار شناخته شود. او همچنین پس از اجرای برنامه خدمات فروش، در این مسئله پیشگام شد.
طراحی لامپ دوچرخه
لامپ های دوچرخه وسیله ای که بسیار در ژاپن مورد نیاز افراد بود تا قبل از متسوشیتا سابقه بدی در این کشور داشت و این لامپ ها معمولاً کار نمی کردند. متسوشیتا متوجه شد که یک لامپ بهبود یافته برای میلیون ها دوچرخه مورد استفاده در کشور، می تواند به یک محصول پرکاربرد تبدیل شود. بنابراین وب یک محصول بهینه تولید کرد. هر چند که این محصول موسوم به “لامپ قشنگی” در ابتدا مورد استقبال واقع نشد اما بعدها در نهایت به یک استاندارد در کل صنعت تبدیل شد که معیار سنجش سایر محصولات قرار می گرفت.
چراغ های باتری خور متسوشیتا بعدها آن قدر موفق شد که مردم ترجیح می دادند لامپ های سنتی کروسین خود را جمع کرده و لامپ های او را در خانه خود مورد استفاده قرار دهند. بدین ترتیب شرکت متسوشیتا الکتریک در مسیر تبدیل شدن به غول صنعت قرار گرفت. در سال 1923 لامپ های قشنگی، الگوی هیتر برقی، میز برق الکتریک و نوع جدیدی از ترموستات ها قرار گرفت. اولین رادیوی متسوشیتا، در سال 1931 معرفی گردید و برای همین محصول، اولین جایزه رقابت رادیویی برادکستینگ استیشن توکیو را از آن خود نمود. پس از آن ابداعات دیگری همچنین پنکه های برقی و موتورهای الکتریکی نیز محصول خلاقیت متسوشیتا بود.
مرد روزهای سخت
شرایط همیشه برای پیشرفت متسوشیتا فراهم نبود؛ هر چند که در نهایت کولرها، تلویزیون های رنگی، یخچال ها، ماشین های لباسشویی و تجهیزات صوتی اختراع شدند اما شکست هایی هم در این راه اتفاق افتاد. هم زمان با بحران مالی دهه 1930، متسوشیتا متوجه کاهش فاجعه بار فروش کارخانه خود شد؛ اما برخلاف سایر کارخانه ها و واحدهای صنعتی او اقدام به اخراج نیروی کار خود نکرد؛ چرا که او آنها را جزیی از خانواده خود می دانست. به جای اخراج، او کارگران خود را به واحدهای فروش ارجاع داد و برنامه زمانی تولید کارخانه را کاهش داد. با این وجود انبارهای کارخانه همچنان پر از تولیدات فروخته نشده بود.
با وجود آن که مدیران اصرار داشتند متسوشیتا نیروهای خود را کاهش داده و دستگاه های تولیدی را خاموش نگهدارد تا از بحران مالی عبور کنند، او بر عقیده خود پایدار ماند؛ ساعت کاری کارخانه را به نصف کاهش داد و با این حال دستمزد کارکنان را تغییر نداد. او همچنین از کارکنان خواست تا برای فروش تولیدات انبار شده کمک کنند و آنها هم دست یاری برای او دراز کردند. با وجود آن که دیگر شرکت ها در دوران بحران اقتصادی دچار مشکلات جدی و ورشکستگی شدند متسوشیتا الکتریک به کار خود ادامه داد.
در سال 1952 اولین تلویزیون های سیاه و سفید از سوی این شرکت به مشتریان عرضه شد. در سال 1959 متسوشیتا علاوه بر تأسیس شرکت کیوشو متسوشیتا الکتریک، شرکت اوساکا پریسیژن ماچینری و گروه صنعتی ارتباطات متسوشیتا، موفق به ثبت کمپانی ماتسوشیتا الکترونیک آمریکا شد. اولین نمونه تلویزیون رنگی این کمپانی در سال 1960 تولید شد و در سراسر دنیا با نام هایی همچون ناسیونال و پاناسونیک عرضه شد.
فلسفه مدیریت پدری
زمانی که متسوشیتا کار خود را با چند نمونه دو شاخه الکتریکی آغاز نمود، کمتر کسی حدس می زد که این شرکت بتواند به چنین موفقیت بزرگی دست پیدا کند. متسوشیتا باور داشت که یک شرکت باید در کنار سهامداران، برای جامعه نیز ثروت ایجاد کند و باید همیشه برای حذف فقر از جامعه تلاش کند. فلسفه تجاری متسوشیتا منجر به ایجاد سنت “مدیریت پدری” در ژاپن گردید. سنتی که کارکنان را عضو خانواده کارخانه میدانست و کار مادام العمری را برای آنها به ارمغان می آورد، بدون ترس اخراج شدن.
بیرون از کارخانه متسوشیتا، بر روی یک کتیبه بزرگ، نکات کلیدی و عقاید مدیریتی خالق این شرکت این گونه حک شده است: «به عنوان صنعتگر این مملکت، خود را موظف به وقف زندگی در راه پیشرفت و توسعه جامعه و رفاه مردم از طریق فعالیت های اقتصادی می دانیم و در همین حال برای بهبود کیفیت زندگی در دنیا نیز تلاش می کنیم.»
یکی از جملات ماندگار تجاری متسوشیتا این بود که “اگر ما نتوانیم سودی ایجاد کنیم در جنایت علیه جامعه شریک بوده ایم. ما سرمایه جامعه را در اختیار داریم. ما نیروی انسانی جامعه را در اختیار داریم. ما مواد اولیه جامعه را در اختیار داریم، اگر سود خوبی ایجاد نکنیم، ما منابع ارزشمند را که می توانست در جای دیگر به کار گرفته شود از بین برده ایم.”
با این وجود شرکت متسوشیتا همیشه سودده بوده است. وقتی یک آمریکایی بین خرید دوربین های فیلمبرداری با برندهای RCA، GE، Montgomery Ward، Magnavox، Syulvania Quasar و Panasonic شک می کند، شاید هیچ وقت نداند که این مدل ها همه در شرکت های تحت اختیار متسوشیتا تولید شده اند. کنوسوک متسوشیتا در سن 94 سالگی، زمانی که بر مسند امپراتوری خود تکیه زده بود، دار فانی را وداع گفت.
منبع:
parvaresheafkar.com
.jpg "شخصیت معنوى امام خمینی (رحمه الله)")
