ابوالمعالی محمّد کلباسی

فرزند مرحوم [آیة الله]حاج محمّد ابراهیم. عالم فاضل محقّق، مجتهد جامع، فقیه اصولى، جامع معقول و منقول، از اكابر علما و مجتهدین، محقّق مدقّق و دقیق الفكر، كثیر التتبّع، در غایت زهد و تقوى؛ درباره زهد و ورع ایشان بین الخواص و العوام حكایاتى منقول است كه همگى دلالت بر عظمت مقام او مى‏كند. در شب 4 شبنه 7 شبعان 1247 متولّد، و شب 4 شنبه 27 ماه صفر المظفر سال 1315 وفات یافته، در تخت فولاد، در تكیه‏اى مخصوص مدفون گردید. در تذكرة القبور درباره او فرماید: مجلس آن مرحوم، مصداق حدیث حواریین و عیسى علیه السلام بود كه عرض كردند: مَن نُجالس ّ فرمود: مَن یُذَكر كم الله رویته، و یزیدكم فى العلم منطقه، و یرغبكم فى الآخره عمله. در اصفهان خدمت آقا میر سید حسن مدّرس تحصیل نموده. كتب و رسائل زیادى تألیف فرموده كه از آن جمله است: 1- استخارات 2- الاستشفاء بالتربة [مطبوع] 3- الاستجاریّة 4- الاسرافیّة 5- بشارات، در اصول، سه مجلد 6- تعارض استصحاب و اصالة الصحّة 7- جبر و تفویض 8- حجّیّت مظنّه 9- رساله در تزكیه ی اهل رجال 10- رساله در نیّت 11- رساله در مفطر بودن قلیان 12- سند صحیفه ی كامله 13- شرح خطبه ی شقشقیه 14- شرح زیارت عاشورا 15- شرح كفایه سبزوارى، در فقه 16- متجاوز از بیست رساله در شرح حال روات و علما [مطبوع] 17- متجاوز از سى جلد كتاب و رساله ی دیگر در فقه و اصول و رجال 18- شرح زیارت جامعه. (مجموع كتب و رسائل تألیفى ایشان متجاوز از هشتاد مجلد مى‏شود). جمعى كثیر از بزرگان علما و مجتهدین از شاگردان ایشان مى‏باشند كه معروف تر از همه ی آنها مرحوم آیت اللَّه العظمى مرحوم حاج آقا حسین بروجردى رحمة اللَّه علیه مى‏باشد. در شرح زندگانى مرحوم بروجردى چندین مجلّد كتاب، و چند شماره مجلّه نوشته شده است كه از جمله ی آنها كتابى است كه نگارنده تألیف نموده و به ضمیمه ی تاریخچه ی شهر سامراء به طبع رسیده است.